▫️He's eyes💚(დასრულებული)

24

უცბად ვიღაცის მხარზე შეხება ვიგრძენი, უკან მივბუნდი, ჩემს უკან ქერათმიანი, ცისფერთვალება ტიპი იდგა.
-სარა..უი ბოდიშით, ჩემს დაში ამერიეთ.-მითხრა მან.
-არაუშავს.-ვთქვი და გზა გავაგრძელე, მაგრამ ისევ დამეწია.
-თქვენი სახელი?
-კენდალი, იცით მე მეჩქარება...
-კენდალ მე ნიკოლი მქვია, სასიამოვნოა, თუ გინდა წაღებაში დაგეხმარები.-მანიშნა ჭიქებზე.
-არ არის საჭირო, გმადლობ.
-შენს ნომერს მომცემ?
-უკაცრავად?
-ხო რა მოხდა, შენი ნომერი გკითხე, აქ ძმაკაცებთან ერთად ვარ , გავერთობოდით.
-ახლა აქედან მოუსვი თუ არ გინდა გაგალამაზო.-ვუთხარი მკაცრი ტონით.
-ბევრს ნუ ტლიკინებ ლამაზო.
შუა თითი ავუწიე და გზა გავაგრძელე, მაგრამ დამიძახა, მივედი და ერთი კოქტეილი თავზე დავაცალე, ასეც მოუხდება.
-ასეთი გოგონები რატომ არსებობთ საერთოდ.-ჩაიბუტბუტა მან.
-შენნაირი *ირები არ უნდა არსებობდნენ.-თვალი ჩავუკარი და იქაურობას გავეცალე.
ბავშვებთან რომ მივედი ნაილიც იქ იყო.
-ამდენ ხანს სად ხარ კენ? ჰარი შენს მოსაძებნად წამოვიდა.-მითხრა ბარბარამ.
-რაღაც გაუგებრობა მოხდა და დამაგვიანდა, ჰარი სადღაა ახლა.
-მობილური დატოვა, კარგი მოვა, მიხვდება რომ დაბრუნდი იმედია.-მითხრა ლიამმა.
-ჰო.-კოქტეილები ბავშვებს გავუწოდე და ერთი მეც ავიღე.
-კენდალ მივდივართ.-გავიგე ჰარის ხმა.
-ჰარი, მეძებდი?
-გეძებდი და ახლა სასტუმროში ვბრუნდებით.
-რა მოხდა? რატომ?
-გასაგებად არ ვთქვი?
-ძმაო რა ხდება?-ჩაერთო ზეინი.
-არაფერია ზეინ, თქვენ გააგრძელეთ გართობა, კენდალთან საქმე მაქვს.-უპასუხა ზეინს და ჩემი ნივთები ააგროვა.
-კარგით ბავშვებო დროებით, საღამოს შევხვდებით.-ვუთხარი მათ და ჰარის უკან დავედვნე.-რა მოხდა ამიხსნი?-ვკითხე მას, უცბად მობრუნდა და ხელი მლავში ჩამავლო.
-ვიცოდი რომ რაღაც შარს აიკიდებდი, ხომ გეუბენბოდი არა?
-რა შარს ჰარი?
-თავს ნუ ისულელებ, ვინ იყო ის ქერა ტიპი?
-ააგჰ, ვიღაც იდიოტი იყო და დავახვევინე, ხელი გამიშვი მტკივა.-ვუპასუხე მას.
-რა უნდოდა?-ხელი ძლივს გავაშვებინე.
-რა მნიშვნელობა აქვს ჰარი ხომ შემეშვა არა?
-რა უნდოდა თქო გოგო!
-ტონს დაუწიე, ნომერი უნდოდა ბიჭს.-უცბად ჩაიცინა.
-იცი ეს რისი ბრალია? ვიღაც *ირები რომ დაგსდევენ და ნომერს გთხოვენ?იმის რომ ასე გამომწვევად გაცვია, ხომ გითხარი რომ სხვა რამ ჩაგეცვა?
-ჰარი ვეღარ გცნობ, რა გემართება?
-რა მემართება და...არ მსიამოვნებს როცა ვხედავ როგორ გეფლირტავება ვიღაც, ვერ ხვდები?
-რა ჩემი ბრალია თუ ვიღაც იდიოტმა ნომერი მთხოვა.
-მე უკვე აგიხსენი.-მითხრა და წინ გაიჭრა, ნელი ნაბიჯებით გავყევი და ნომერში ავედი, ისიც იქ დამხვდა, საწოლზე იჯდა, შედარებით დამშვიდებული ჩანდა, შევედი თუარა გამომხედა.
-ეგრე ნუ მიყურებ თორემ ამ საცურაო კოსუმს სულ გადავხევ!
-გადახევა არ მოგიწევს! -სწრაფად მომიახლოვდა და მომთხოვნად დამიწყო კოცნა, ჩვეულზე უხეში იყო, ასეთი არასდროს მინახავს.
საცურაო კოსტუმი ერთი ხელის მოსმით გამხადა, მის წინაშე სრულიად შიშველი ვიდექი, ხელში ამიტაცა და საწოლზე გადამაწვინა.
-ჰარი ახლა არ...
-სწორედაც რომ ახლა, მინდიხარ კენდალ ჯენერ, მაგიჟებ, მთელი დღეა ვითმენ და ამ წამს ველი.-მითხრა და კოცნა ისევ გააგრძელა, საუბრის საშუალებას არ მაძლევდა.-უნდა დაისახო იმისთვის რომ არ მიჯერებ.-ჩაიცინა მან, მის სიტყვებზე მეც ჩამეცინა და ფერება დავუწყე მაგრამ ხელები გამიკავა.-დღეს ყველაფერს მე გავაკეთებ, შენ უფლება არ გექნება შემეხო, გასაგებია?
-ჰარი ..
-გასაგებია  თქო?
-გასაგებია.-ვუპასუხე და თვალები დაბლა დავხარე.
-დამელოდე.-მითხრა და საწოლიდან წამოდგა, რამდენიმე წამში კი ისევ ჩემს წინ გაჩნდა, ხელში წვრილი თოკი ეჭირა.
-ეს რისთვის გინდა?
-ნახავ.-მითხრა და მომიახლოვდა, ხელები ერთად შემიკრა და საწოლზე მიმაბა, სერიოზულად??
-ჰარი რას აკეთებ.-ჩამეცინა მე.
-მე არ მეცინება.-მითხრა და ტუჩებზე დამაცხრა, ცალი ხელი კი ქვევით ჩაასრიალა და სასქესო ორგანოზე დამიწყო ფერება, მის პირში ვკვნესოდი, მეორე ხელით მკერდზე მეფერებოდა, შჭკუიდან მშლიდა მისი ყოველი შეხება , უფრო მეტად კი ის მაგიჟებდა რომ არ შემეძლო მე შევხებოდი.
-დღეიდან ხომ ყველაფერს დამიჯერებ პატარავ?-მკითხა მაცდური ხმით.
-ჰარი ..
-კითხვაზე არ გიპასუხია.
-ჯანდაბა ,დაგიჯერებ.-ვუთხარი და ვცადე სუნთქვა დამერეგულირებინა, მოულოდნელად წინიდან შემოიჭრა ჩემში რაზეც ხმამაღლა ამოვიკვნესე, მტკივნეულად შემავსო, იმდენად რომ ცრემლები წამომივიდა.-ჰა..რი მტკივა.-ვეუბნებოდი მას, მაგრამ მოძრაობას აგრძელებდა და არ ჩერდებოდა, არც კი ვიცი რატომ მაგრამ თავში ლუკასი ამომიტივტივდა, მის გახსენებაზე კიდევ უფრო ცუდად გავხდი , უფრო მეტი ტკივილი ვიგრძენი.
რამდენიმე წუთში გაჩერდა, ჩემში კი თბილი სითხე ჩაიღვარა, მალე მეც პიკს მივაღწიე და თვალები დავხუჭე, ძალაგამოცლილი ვიწექი საწოლზე და ჯერკიდევ ქაოსი იყო ჩემში.
-კენ..კენ შენ ტირი?
-შენ მტკენდი ჰარი, მტკიოდა გესმისს?-ამოვილაპარაკე ძლივს, ხელები სწრაფად გამიხსნა და სხეულზე მიმიხუტა, მაგრამ მოვიშორე და გვერდით გავიწიე.-არ შემეხო, შემეშვი.
-პატარავ მაპატიე გთხოვ, ზედმეტი მომვიდა, თავი ვერ გავაკონტროლე,მაპატიე კენ...
-ხომ გთხოვდი? შენ კიდევ არც კი მისმენდი.
-ნუ ტირი კენ, გთხოვ, იცოდე ჩემს თავს არ ვაპატიებ.
-მარტო დამტოვე ჰარი, გადი, გთხოვ.
-პატარავ მე...
-გადი!-ვუთხარი რაც კი შემეძლო ხმამაღლა და თავს უფლება მივეცი ცრემლებისგან დავცლილიყავი.
დაახლოებით ერთი საათი ვიყავი ოთახში მარტო, ძველი შეგრძნებები თითქოს განახლებულიო, მოგონებები თავს მახსენებდნენ, ყველაფერი ცუდი ერთბაშად ამომიტივტივდა გონებაში, მიდოდა ყველაფერი დასრულებულიყო, მომეშორებინა ყველა ცუდი მოგონება, თუმცა ეს არ შემეძლო და ვხვდებოდი რომ ჩემს ტკივილებთან ერთად მომიწევდა ცხოვრების გაგრძელება.
#ჰარი#
ჩემს თავზე გაბრაზებული საპირფარეშოში შევვარდი, სარკეში ჩემს გამოსახულებას მოვკარი თვალი და ზიზღით შევხედე, მე მას ვატკინე,არაკაცი ვარ, ის გავაკეთე რის გამოც სხვა კინაღამ შემომაკვდა, მუშტი შევკარი და სარკე მთლიანად ჩავამსხვრიე, თვალებიდან ცრემლები გადმომცვივდა, მეტის ღირსი ვიყავი, მინდოდა ჩემი თავი მთლიანად დამესახიჩრებინა.
ოდნავ რომ დავმშვიდდი კენდალთან დავბრუნდი, საწოლში იწვა, ფანჯრისკენ იყო გადატრიალებული.
-კენ არც კი ვიცი რა გითხრა, ვიცი რომ არაკაცივით მოგექეცი, თავის გაკონტროლება ვერ შევძელი პატარავ,-თან ცრემლები მცვიოდა, პირველად ვტიროდი ამდენი ხნის შემდეგ, -კენ, ხმა გამეცი, გთხოვ.-მივუახლოვდი და აღმოჩნდა რომ ეძინა, თვალები ტირილისგან დასიებული ჰქონდა, სახეზე კი ფერი არ ედო, სწრაფად ჩავეხუტე და შუბლზე ვაკოცე.-გპირდები ასე აღარასდროს მოგექცევი.-ვუთხარი ისე თითქოს გაიგებდა და თავზე ხელი გადავუსვი.
მალე თვალები გაახილა, ჯერ უემოციოდ მიყურებდა, შემდეგ კი თვალები ამარიდა და ადგომა სცადა, მაგრამ შევაჩერე.
-კენ, გთხოვ მომისმინე.
-ჰარი არ მინდა არაფრის მოსმენა, გთხოვ..
-მე..არც კი ვიცი რა დამემართა, გპირდები კენ, ასე აღარასდროს მოგექცევი, თავს არაკაცად ვგრძნობ, თუ საჭირო იქნება შენი ცხოვრებიდან გავქრები, თუ ეს გინდა, თუ დასანახადაც ვეღარ მიტან...
-გაჩუმდი.-მითხრა და მომიახლოვდა, ჩემდა გასაკვირად ხელები კისერზე მომხვია და ძლიერად ჩამეხუტა.-მეც არ ვიცი რა დამემართა ჰარი, იმ მომენტში ლუკასი გამახსენდა, ძველმა ტკივილმა თავი შემახსენა, მაპატიე ისე უხეშად არ უნდა მომეშორებინე.
-არა პატარავ, მე მაპატიე რომ ჩემს გამო ტკივილმა თავი შეგახსენა.-ვუთხარი და ლოყაზე ვაკოცე.
საღამოს უკვე ორივე დამშვიდებულები ვიყავით, ვცდილობდით ბავშვებთან არაფერი შეგვემჩნია, ყველა ერთად შევიკრიბეთ ზეინის და ნაილის ნომერში, სასუნავები მოვიმარაგეთ და სიმართლე თუ მოქმედებას ვთამაშობდით, კენი ისევ უხასიათოდ იყო, მეც არ ვიყავი ხასიათზე, მაინც გვემჩეოდა რომ რაღაც მოხდა, თუმცა ბავშვები ზედმეტ კითხვებს არ გვახვევდნენ თავს.
გვიან ღამით დავიშალეთ, მე და კენი ჩვენს ნომერში დავბრუნდით, კენი საწოლში შეწვა.
-არ გშია პატარავ?
-არა ჰარი, შენ ჭამე თუ გინდა.
-არც მე მშია, დავიძინოთ?
-დავიძინოთ.-მიპასუხა და საბანი გადაიფარა, გვერდით მივუწექი და თვალები დავხუჭე, მინდოდა ჩავხუტებოდი თუმცა არ ვიცოდი რა რეაქცია ექნებოდა ამიტომ თავი შევიკავე, მაგრამ ცოტა ხანში თვითონ ჩამეხუტა და თავი მკერდზე დამადო, ხელები მო ვხვიე და ასე ჩაგვეძინა.
#კენი#
დილით ჩვეულებრივ კარგ განწყობაზე გავიღვიძე, გუშინდელი ცუდი მოგონებები მოვისროლე და ვცადე გავმხიარულებულიყავი, ჰარის ჯერკიდევ ეძინა, რაღაც მომაფიქრდა და ჩემი გეგმა განვახორციელე.
გაღვიძების შემდეგ ჰარი აბაზანაში შედის და იქედან მისი ყვირილი ისმის.
-კეენ, ეს რა გიქნია,-შემდეგ კი იცინის და სააბაზანოდან გამოდის, სახეზე მაკიაჟი უსვია და გოგოზე არანაკლებ ლამაზია.
-გიხდება ბუ.
-მაიმუნო, ახლა როგორც გინდა ისე მომაშორე.
-იქნებ ეგრე წავიდეთ ბავშვებთან?
-კარგი რა.-დაიწუწუნა მან.
-ჰო კარგი, მოდი აქ.-ვუთხარი და ხელი ჩავკიდე, სააბაზანოში შევიყვანე და წყლით მოვაშორე მაკიაჟი.-ესეც ასე.-ვთქვი როცა დავასრულე და ტუჩებზე კოცნა დავუტოვე.
ჰარიმ თავისი ტელეფონი შეამოწმა, ზეინს მოწერილი ჰქონდა საღამოს სასტუმროს წვეულებააო, საღამომდე კი რაც გვინდოდა იმას გავაკეთებდით.
-აბა რა ვქნათ საღამომდე?-მკითხა ჰარიმ.
-გავისეირნოთ.-ვუთხარი მე.
-კარგი და საუკეთესო კაფეშიც შევიდეთ, მიდი ჩაიცვი.
მალე მოვწესრიგდი, სპორტულად ჩავიცვით მეც და ჰარიმაც და გარეთ გავედით, ქუჩებში ვსეირნობდით და ფოტოებს ვიღებდით, ჩემი ხელი თავის ხელში ჰქონდა მოქცეული და წამითაც არ გაუშვია.
-არ მოგშივდა?-მკითხა შუადღეს.
-კი, თან ძალიან.
-ჰოდა წავედით პიცერიაში.-თქვა და წინ გამიძღვა, ერთ-ერთ უგემრიელეს პიცერიაში მივედით და კარგად დავნაყრდით, იქედან დაახლოებით ხუთ საათზე გამოვედით, დაღლილები ვიყავით ამიტომ სასტუმროში დავბრუნდით.
მობილურზე ბავრბარასგან მომივიდა შეტყობინება და მასთან გავედი, ოთახის კარი გამიღო და შემიპატიჟა.
-რა ხდება? სახე ჩამოგტირის.
-ისე გავსუქდი აღარაფერი მეტევა კენ, ყველა კაბა მოვიზომე რაც წამოღებული მაქ წვეულებისთვის და არცერთი არ მომერგო.
-გასუქებული არ ხარ ბარბი, უბრალოდ მუცელი გაგეზარდა.-ჩავიცინე და მუცელზე ვანიშნე.-კაბაზე ნუ იღელვებ, თუ გინდა წავიდეთ მაღაზიაში და რაიმეს შეგარჩევინებ.
-კარგი, გამოვიცვლი, მანამდე ტესას დაურეკე.-მითხრა გახარებულმა .
ტესასაც შევატყობინე რომ მივდიოდით და სამივე ერთად წავედით ახლოს მდებარე მოლში, ყველამ რაღაც ვიყიდეთ საღამოსთვის, მე ყელსაბამი, რომელიც ჩემს კომბინიზონს ძალიან მოუხდებოდა, ტესამ ფეხსაცმელები ხოლო ბარბიმ ძალიან ლამაზი კაბა.
სასტუმროში საღამოს დავბრუნდით, უკვე მოწესრიგების დრო იყო, ყველა ჩვენ-ჩვენს ნომერში დავბრუნდით და დაახლოებით ერთ საათში ერთად შევიკრიბეთ სასტუმროს პირველ სართულზე, ყველა ძალიან ლამაზები ვიყავით, ბიჭებსაც დახვეწილად ეცვათ, ჰარის ძალიან უხდებოდა შარვალ კოსტუმი.