ZÂLİM (KİTAP OLDU)

01

ZALİM baş karakterleri kötü olan bir kitaptır. Bunu bilerek başlamanız gerekiyor. Yorumlarda spoiler vardır.

Kitabı okurken Lana Rel Rey playlist dinleyebilirsiniz :)

Yetişkin öğeler barındırır: küfür, şiddet ve cinsellik.

💲

"KANITIN YOKLUĞU,
YOKLUĞUN KANITI DEĞİLDİR."

Carl Sagan

💲

Üç arkadaş yolda yürüyorduk. Nisan'ın evine varmak üzereydik.
"Nasıl geceydi ama?" Dedi Nisan, ağzı kulaklarında. "Her şey çok güzeldi."

Aralarında olduğum için, Leyla başını geriye doğru eğip Nisan'a garip bir bakış attı. "Ben pek sevmedim, bence yemekler bayattı. Hatta o orospu bizi zehirlemiş bile olabilir."

Ona hafiften omzumla vurup sırıttım. Nisan, "Kızım yemeseydin o zaman," diye çıkıştı. "Geceye kaburgalarınla girip göbeğinle çıktın. Yatırıp zorla boğazına mı döktük?"

Leyla ona sadece gözlerini devirerek karşılık verdi. Sonunda Nisan'ın evinin önüne vardığımızda, "Hadi," dedim sırtından iterek. "Hadi git, içim şişti kavgalarınızdan."

"İyi," dedi triplenir gibi. Evin kapısını anahtarıyla açıp içeriye giriyordu ki, bir anda durup arkasını döndü ve önce Leyla'ya, sonra bana bakarak, "En azından ben kimsenin arkasından konuşmuyorum," deyip sinsice güldükten sonra, "Size iyi geceler," diye ilave edip içeriye girdi ve kapısını kapattı.

Leyla ile kol kolaydık, hafif de alkollü. Nisan'ın sarf etmiş olduğu sözlerin etkisiyle kollarımız ayrıldı ve aynı anda birbirimize baktık.

"Sen benim arkamdan mı konuştun?" Dedim kaşlarımı çatarak.

Onun da kaşları çatıldı ve bir anda benden uzaklaştı. "Ne konuşacağım kızım senin arkandan? Asıl sen benim arkamdan konuşmuşsun, kız öyle diyor!"

Güldüm. Umursamadım bile. Öyle bir şeyi hiç bir zaman yapmadım çünkü. "Saçmalıyorsun, benim öyle karaktersiz biri olmadığımı da iyi biliyorsun."

"Ha ben karaktersizim yani? Çok güzel. Aferin sana..." deyip alkışladığında, sıkıntılı bir soluk verdim.

"Çok yorgunum ama sanma ki, bu konu burada kapandı. Bunu sonra konuşacağız. Hadi eve gidelim." Deyip arkamı döndüm.

"Gelmiyorum!" Duyar duymaz omzumun üzerinden ona garip bir bakış attım.

"Ne demek gelmiyorum? Leyla aynı evde yaşıyoruz. Nereye gideceksin sanki gidecek başka bir yerimiz mi var?"

Bir anda, "Siktir git!" Diye bağırmasıyla irkildim. Ben daha bir tepki veremeden arkasını dönüp uzaklaşmıştı bile.

Karanlıkta gözden kaybolduğunda sinirli bir solukla Nisan'ın evine doğru döndüm. Ama bu gece o kadar yorgundum ki, durup da bunlarla uğraşacak, birinin peşinden koşacak takatim yoktu. "Nedir benim sizden çektiğim ya?" Ellerimi bacaklarıma vura vura kendi kendime konuşarak oradan uzaklaştım. Hakikaten beni bir gün delirteceklerdi. Sürekli didişmek zorundalardı sanki.