İlk kitap Odessa Yayınevi ile kitaplaştırılmıştır.
"Sen nasıl bir insansın ya?!" Diye bağırdım.
"Böyle biriyim, çünkü sen kibarlıktan anlamıyorsun."
Kendimi tutamadım ve yüzüne tükürdüm.
Gözlerini kapatıp açtı ve ensemi bırakıp, polisler gelmeden ön...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
💲
Saatlerdir beynimde dönüp duran bir cümle vardı. Her ne yaptıysam yapayım kurtulamıyordum. Mehmet klinikten kaçmış ve her yerde seni arıyor. Eğer ki, bana bunu oradayken söylemiş olsaydı çok farklı hissederdim, beni buraya getirip güvene almak istediyse tehlike gerçekten de büyük demektir. Sabahtan akşama kafamda dolanan bu düşünce beni içten içe yiyip bitiriyordu.
Onun yanındaysam ölüm korkusu her zaman vardır.
Yaklaşık üç saat önce çıktı Akın, nereye gideceğini de söylemedi. Hoş, söylemesini de beklemiyordum zaten.
Telefonum çalınca düşüncelerden sıyrılıp hemen yanıtladım.
"Efendim?"
"Akşam yedide hazır ol, yemeği başka bir yerde yiyeceğiz."
"Sen neredesin peki?"
"Sana ne?"
"Peki." Diyip yüzüne kapadım.
"Sana neymiş, nerde olacaksın ki? Bendeki de soru yani. Merve'nin evinde tabii, sanki bilmiyorum ben. Hanımefendi davet etmiştir evine," güldüm kendi kendime, "İkiniz de iğrençsiniz!"
Telefonu koltuğa fırlatıp mutfağa geçtim ve dolaptan çıkmış buz gibi portakalları sıkarak kendime meyve suyu yaptım. İçini de buz küpleriyle doldurduktan sonra, bir dilim limon ve pipet koydum. Güneş kremimi sürdükten sonra balkondaki koltuklardan birine yerleştim. Ayaklarımı balkonun demirlerine uzatıp, meyve suyumdan yudumlar alarak güneşlenmeye başladım.
Fakat keyfim uzun sürmedi.
"Hiç değişmeyeceksin," dedi tanıdık bir ses, "Ölümün yakın ve sen bunu bile umursamıyorsun."
Kirpiklerimi kaldırma zahmetinde bile bulunmadan gülümsedim.
"Şu an bir kurşun beynini delip geçebilir."
El ve ayak parmaklarımı gerdim. Hafif meltem saçlarımı okşadı.
"Umrumda değil."
"Olmalı!"
"O sana göre öyle, bana göre değil. Ben kendi kararlarımı verecek yaştayım artık, unuttun mu yoksa? Ben çoktan büyüdüm."
"Hâlâ o küçük hırçın kız çocuğusun." Derken, benim yerime gerilmiş gibi çıkıyordu sesi.
"Olabilir," dedim umursamazca, pipeti ağzıma alıp birkaç yudum daha içtim. Soğuğun boğazımı yarıp geçtiğini hissettim. "Yine de ölmekten korkmuyorum. Geleceği varsa göreceği de var..."
