For hire: Baby maker

Chapter 14

Shakainah's POV

Nagising ako sa sakit ng ulo ko, wala akong makita kundi puro kulay puti.

Gago patay naba ako? No this can't be hindi ko pa na lalabas ang anak ko sa tyan ko, teka hindi naman ako nagpaka matay ka gabi ah?

Pilit kong inaalala kung ano ang nangyari sakin kagabi, yun nga pala nasaktan na naman ako ni ezra at ni hana.

Napakasakit isipin na kaya nilang gawin sakin yon, even after knowing that I'm pregnant even after getting married.

Pilit kong nilibot ang paningin ko, may nakita ako sa kamay ko, dextrose may ganito ako ibig sabihin na admit ako?

T-teka yung baby ko, mabilis kong tinignan ang tyan ko malaki pa naman ito, pero teka lumiliit ba ang tyan pagnakukunan? Nabalot ang pangamba sa aking sistema hindi ko alam ang gagawin ko, gusto kong tumayo ngunit hindi ko kaya.

Napakasakit ng ulo ko pati ng tyan ko, pilit kong tinayo ang sarili ko ng biglang bumukas ang pintong kwartong to. Pumasok ang isang pamilyar na tao, naka labgown siya siguro doctor.

Teka? Doctor? Tinitigan ko siya habang papalapit siya sakin.

Siya yun! Yung doctor sa mall at doctor na tumulong sakin kagabi. "Ikaw yun!" Naka turong sabi ko sakanya sigurado ako siyang yun, yung lalake sa mall tska yung lalake ka gabi "n-nasan ako?" Tanong ko kahit alam ko naman na nasa hospital ako, baka sabihin neto bobo ako tsk.

"Hi. Nasa hospital ka" walang emosyong sabi niya "yung baby ko? Kamusta? Ok lang ba siya?" Sunod sunod na tanong ko.

Malamang nag aalala ako kase kahit di siya panagutan ng papa niya mahal ko siya no.

"She's ok, tho kailangan mo ng matinding pahinga para sayo at para sa bata" wala na akong na intindihang niya kundi ang sinabi niyang she's ok. She babae ang anak ko. Babae.

"B-b-babae ang a-anak ko" umiiyak na sabi ko tska ko siya tinignan "babae ang anak ko!" Masayang sigaw ko sabay iyak, hinawakan ko ang nakaumbok kong tyan.

Nakangiti kong hinihimas yon, babae ang anak ko, oh god I can't understand what i feel right now i feel so happy i feel like im flying. Baby girl.

"By the way where's the father of the child? Kailangan ko siyang maka usap" tanong ni doc, nawala ang ngiti sa mukha ko tska ko siya tinignan, naalala ko na naman ang nangyari ka gabi, ang dahilan bakit ako nandito sa hospital nato.

"Wala siya." Malamig kong sabi habang tumutulo pa ang mga luha ko "o-oh condolence" mahinang sabi ng doctor taka ko siyang tinignan "ha? Anong condolence?" Tanong ko

"What? You said wala na ang papa ng anak mo, edi condolence kase wala na, edi patay na" seryosong sabi niya habang may pag-aalalang mata

"A-anong patay! Walang namatay!"sigaw ko na ikina gulat niya "O-oh bakit ka sumisigaw? Nag condolence na nga ako eh" kinakahabang sabi niya "eh sa wala ngang namatay! Nangabit siya iniwan niya ako, iniwan niya kami ng anak ko" nakababang tingin ma sabi ko habang tumutulo parin ang mga luha ko, putanginang luha to gago.

Nagulat ako ng bigla akong niyakap ng doctor "oh bat ka nangyayakap feeling close ka naman masyado" natatawang sabi ko habang tulo parin ng tulo ang luha ko "tanga pang comfort lang bawal ka ma stress eh" sabi niya pa "HOY MAKA TANGA KA AH!" Sigaw ko na ikina-kunot noo niya tska lumayo sakin hawak ang tenga niya.