For hire: Baby maker

Chapter 18

Shakainah's POV

Nagising ako ng maaga dahil sa excitement agad kong nilibot sa paningin ko sa paligid nahinto ang mga mata ko sa lalaking naka higa sa couch,

Si Nico

Saka lang pumasok sa isip ko ang mga nadinig ko kagabi bago ako tuluyang makatulog.

Could it be him?

Nakita kong gumalaw si nico at humarap sa banda ko, nagulat naman ako ng magdilat siya ng mga mata "good morning" mahina niyang sabi hindi ako naka sagot agad natulala ako sa kanya ewan ko kung bakit umiling ako at ngumiti sa kanya "good morning nico" sabi ko tumayo na para pumasok sa CR.

Nakita kong tumayo din si nico at dumeretso dun sa maliit na table upang uminom ng tubig, "why you up so early?" Seryosong tanong niya habang nag sasalin pa ng tubig "eh excited ako eh" ngiting sabi ko habang nahihilamos "what time do you sleep? Didn't i told you to take care of your self?" Seryosong sabi niya napanguso naman ako "OA neto i slept early po, and yes I'm taking care of my self kaya" umiirap kong sabi natawa naman siya.

"Ok, uhh so maiwan muna kita, i'll just go home then change, im gonna grab a breakfast in the cafe near my house for you wait for me" ngiting sabi niya at kumayaw naman ako "byeee. Take care" sabi ko at lumabas na siya "Bilisan mo!!" Pahabol kong sigaw at nag patuloy na sa ginagawa.

Maya maya lang may kumatok sa pinto, yung driver guro namin mag hahatid ng mga damit ko. Pinunasan ko muna ang kamay ko bago ako nag lakad papalapit sa pintuan ng buksan ko ito nagulat ako saking nakita.

"E-ezra" sabi ko ng siya ang makita ko sa tapat ng pintuan may dalang dalawang paper bag "hi." Tanging sabi niya ngunit seryoso "im hereto give this to you, hinatid kase ng driver si hannah pauwi sa kanila eh, kaya ako na ang nagdala tutal madadaanan ko naman tong hospital" mahabang sabi niya at inabot sakin ang dalawang paper bag "bakit dalawa?" Takang tanong ko, gano ba ka dami yung pindala nila yaya eha tag tatatlong panbahay at pang alis lang naman yon.

"I...... brought you a ah....ahm breakfast" sabi niya

"A-ano?" Nauutal kong tanong, ayan na natatanga ka na naman shakainah

"Breakfast. Got to go. Take care." Sabi niyang muli at umalis na naiwan naman ang pa ningin ko dun sa kinatatayuan niya kanina at dumako sa dalawang paper bag. Bakit niya ako dinalhan nga breakfast? Iniisip niyaba ang kapakanan ko? Or ni baby? Pinilig ko aking ulo at winala sa isip ko si ezra at pumasok na sa kwarto.

Binuksan ko ang paper bag na may laman sa damit, tinignan ko naman yung paper bag na may laman na pagkain gusto kong kainin kaso na alala ko na bibilhan ako ni nico ng breakfast kaya mamaya nalang hihintayin ko si nico

Tama. Hihintayin ko si nico.

Masaya akong namili sa susuotin lahat ng pindala nila yaya ang dress kahit yung pantulog nag-aalala siguro sila kay baby HAHA.

Dalawang off shoulder dress ang nandito at isang backless dress. Yung isang off shoulder ay plain white at yung isa naman ay floral yellow yung backless naman ay nude ang color may pinada din silang sandals na kakulay ng mga dress, meron ding accessories, at make ups.

Alam na alam talaga nila yaya ang mga gusto kong gamitin at ano ang hindi. Pinili ko yung off shoulder ma plain white. Pag ka tapos ko iyang soutin ay inayos ko ang buhok ko ginawa kong messy bun ang buhok ko para lantad ang shoulders ko. Hindi na ako nag make naglagay lang ako ng mascara, blush at liptint. Ready na ako.

Habang sinosout ko yung sandals ko dumating na si nico. "Wow" manghang sabi niya ng tignan ako umayos namanako ng tayo "hi!!" Masiglang bati ko "you look beautiful sha" manghang sabi pa ni nico feel ko namannag blush ako "you look handsome too" ngiting sabi ko at sabay kaming tumawa.

"Here's your breakfast" inabot niya sakin ang isang paperbag "buti nalang you managed to dress up with your dextrose? Amazing huh?" Natatawa niyang sabi, nahirapan nga ako eh pero ok lang naman "nah it's hard but i managed, anyway sinong mag-tatanggal neto?" Sabi ko patukoy sa dextrose ko.

"Sino paba edi ako, im a doctor nakakalimutan mo naba?" Parang bataniyang sabi natawa naman ako "syempre hindi, kumain kana ba?" Tanong ko at umiling naman siya "let's go, let's eat before heading to wherever you bring me" ngiting sabi ko at tumangonaman siya at nag simula na kaming kumain.

"So san moko dadalhin?" Biglang tanong ko sa gitna ng aming pag kain.

Seryoso naman siyang tumingin sakin "Sa lugar kung saan makakalimutan mo yung sakit na nararamdaman mo, para mawala na siya sa puso mo" seryoso sabi niya na ikinalaki ng mata ko.

.......................................................................

AN: owimji palimos ng comments at votes:(
Sabaw and super short update hehe sorry na labya'll

Next chapter na gala nila. Sa lugar na hindi ka makakaramdam ng sakit.

Hmmm.saan kaya?:>