the key of truth

chapter nine

Iya

2 week ago.

Makalipas ng ilang linggo kahit tapos ng mailibing si mama Hindi ko pa rin maiwasan ang Hindi maiyak I really miss her.

"Iyaa!" Inis na sigaw sa akin ni tina pag kapasok niya sa kwarto ko kaya gulat naman akong napatayo sa kama ko.

"Tina!" Takang sabi ko lumakad siya palapit sa akin saka niya ako sinampal ng malakas kaya bigla akong napaupo sabay hawak sa pisngi ko ramdam ko naman ang pag init nun.

"Lumayas kana dito!" Galit na sigaw niya sa akin seryoso naman akong tumitig sa kanya.

"Ano tititigan mo na lang ba ako diyan huh!" Inis na sigaw niya sa akin Hindi naman ako agad naka sagot sa kanya.

"Pero Tina wala na akong mapupuntahan na iba" Pag mamakaawa na sabi ko sa kanya pero tinitigan lang niya ako ng masama.

"I don't care kung wala kang mapuntahan, edi dun ka tumira sa kalsada total dun ka naman dapat talaga eh ampon!" Iritang sabi niya sa akin Hindi naman ako agad nakapag salita agad.

Nag lakad na siya palabas ng kwarto ko pero bago siya tulayan makalabas humarap Mona siya sa akin.

"Ayaw ko ng makita pa ang pag mumuka dito kaya umalis kana habang wala pa sila Tyler dahil oras na makauwi sila dito at nandito ka pa rin sisiguraduhin ko sayong susunugin ko itong kwarto mo kasama ka naiintindihan mo!" Galit na sabi niya sa akin saka niya padabog na sinara ang pinto.

Tumayo na ako saka kinuha ang mga gamit ko,inalagay ko yun lahat sa isang malaking bag ramdam ko pa rin ang hapdi ng pag sampal niya sa akin kanina pero diko na yun pinansin pag katapos ko agad naman akong lumabas sa kwarto ko dala ang mga gamit ko.

Hanggang sa makalabas ako ng bahay malungkot naman akong nag lakad palayo sa bahay na yun.

Hindi ko alam kung San na ako pupunta ngayun wala naman akong kakilala na pwedeng puntahan ng nakalayo na ako sa bahay huminto muna ako dahil sa pagod ramdam ko ang pag tulo ng luha ko sa aking mga mata Hindi ko mapigilan na Hindi maging emotional ngayun.

Nawala na nga si mama napalayas pa ako sa bahay ang malas ko talaga! Sabi ko sa isip ko saka pinahid ang luha sa mata ko.

"Mama please kung nakikita o naririnig mo ako sana matulungan mo ako sa problema ko ngayun!" Mahinang sabi ko na lang saka tumingin sa langit bigla naman may busina kaya gulat akong napatingin dun.

"Iya anong ginagawa mo diyan?" Takang tanung sa akin ni Tyler pag kababa niya sa kotse kinakabahan naman akong napatingin sa kanya.

"Ah!" Nasabi ko na lang Hindi ko alam kung anong sasabihin ko hanggang sa pati si papa bumama na ren sa kotse seryoso naman itong tumingin sa akin.

"Iya sumakay kana!" Utos sa akin ni papa pero di pa ren ako gumalaw sa kinatatayuan ko Hindi na ako pwedeng bumalik dun siguradong mas lalo lang magagalit sa akin si Tina.

"Ano ba yang dala dala mo?" Tanung ulit ni Tyler.

"Hayaan niyo na ako wala na si mama kaya wala na ren dahilan para mag stay pa ako sa bahay na yun!" Sabi ko sa kanila.

"That's not true iya!" Sabi ni Tyler saka nag lakad palapit sa akin hinawakan niya ang kamay ko saka niya ako hinila papasok sa kotse agad ren naman silang sumakay dun.