Günlerden bir gün, Kırlangıç bir adama aşık olmuş.
Adamın penceresine konup, adama şöyle demiş;
Ben seni çok seviyorum! Lütfen pencereyi açıp beni içeri al! Al da birlikte yaşayalım!
Adam olmaz alamam! Sen bir kuşsun! Hiçbir kuş adam aşık olur mu?
Kırlangıç tekrar; pencereyi aç beni içeri al dost oluruz. Canın sıkılmaz. Beni ne olur içeri al demiş.
Adam git başımdan diye kırlangıcı terslemiş.
3. ve son kez kuş adama sormuş;
Lütfen beni içeri al! Havalar da soğuyor. Dışarıda kalamam diyor.
Biliyorsun ben sıcak havalarda yaşayabilirim.
Başka sıcak ülkelere gitmek zorunda kalırım.
Birlikte yemek yer, omuza konar seni neşelendirir, sana yarenlik ederim. Der.
Adam bağırmış ve kovmuş kuşu.
Kırlangıç üzülmüş. Uzak ülkelere doğru, yola çıkmış.
Adam daha sonra, ne kadar aptalım! Neden kabul etmedim! Ne güzel yaşardık dediyse de iş işten geçmiş.
Kendi kendine, nasıl olsa sıcaklar başlayınca geri gelir diye düşünmüş.
Yazın gelmesiyle birlikte kuşlar gelmeye başlamış. Ama onun Kırlangıcı gelmemiş.
Yazın sonuna kadar gelir umuduyla, pencereyi kapatmamış.
Onun kırlangıcını ne duyan, ne gören varmış.
Bir bilgeye gitmiş, ve sormuş.
Bilge: – Kırlangıçların ömrü 6 aydır.
Hayatta bazı fırsatlar vardır. Ömründe bir defa insanın eline geçer.
Ve değerlendirmez isen, uçar gider…
