အရင္က စကားေျပာသံမ႐ွိ တိတ္ဆိတ္ ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ Yiboရဲ႕ အိမ္ေလး ဟာ အခုေတာ့ အျပန္အလွန္ စကားေျပာသံေတြနဲ႔ ဆူညံ့ေနသည္..
"Neko..မင္းက ဆိုးလိုက္တာ..ဘာလို႔ စာအုပ္ေတြ ကို ကုတ္ပစ္ရတာလဲ"
Yiboက သူ႔ စာအုပ္ေတြ ကို ကုတ္ျခစ္ထားတဲ့ Nekoကို ဆူ ေတာ့ Nekoက မ်က္ႏွာေလး ငယ္ကာ Yiboကို ပြတ္သတ္ရင္း ေခ်ာ့သည္..
"လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ၿပီး ေခ်ာ့ေနလိုက္"
Xiaozhan က ဖုန္းသံုးေနရင္း ကေန Nekoနဲ႔ စကားေျပာေနတဲ့ Yiboကို ၾကည့္ကာ သေဘာက်စြာ နဲ႔ ျပံဳးမိသည္..
"Yibo"
"ဟင္."
Xiaozhan က ထိုင္ေန ရာမွ ထလာကာ Yiboေဘးမွာ ဝင္ထိုင္ လိုက္ၿပီး
"ဒီေန႔ ေက်ာင္း ပိတ္တယ္မလား"
"အင္း"
"ဘယ္မွ မသြားဘူးလား"
"ဘယ္သြားရမွာလဲ..မသြားခ်င္ပါဘူး..ကြၽန္ေတာ္ ဒီလိုပဲ အိမ္မွာ ေနေန ၾကပဲဟာ"
"အရင္ကေတာ့ မင္းတစ္ေယာက္ထဲဆိုေတာ့ ဟုတ္တယ္ေလ..ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ မတူေတာ့ဘူး..ကိုယ္႐ွိေနၿပီေလ"
"......"
"ကိုယ္တို႔ ဒီေန႔ ေလ်ွာက္လည္ ၾကရေအာင္..႐ုပ္႐ွင္ ၾကည့္မယ္..Shoppingထြက္မယ္..မုန္႔စားၾကမယ္"
"ကြၽန္ေတာ္. "
"ေျပာေနတာ ၾကာတယ္..အခုပဲ ထၿပီး အဝတ္လဲ ေတာ့..သြားမယ္"
"Xiaozhan "
"အခုခ်က္ခ်င္း အဝတ္မလဲရင္ ကိုယ္ လဲ ေပးမွာေနာ္"
Xiaozhan စကားေၾကာင့္ Yiboက အခန္းထဲ ေျပးဝင္သြားသည္..
Xiaozhan က ဆိုးတယ္..Yiboရဲ႕ အက်င့္ ေတြကို ဖ်က္စီးတယ္..
....
Bus Stopမွာ ကားေစာင့္ေနရင္း Yiboက ဘာရယ္မဟုတ္ Xiaozhan က ေငးမိတယ္..ေနေရာင္က Xiaozhan ရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚ ထိုးက်ေနတာေၾကာင့္ Xiaozhan မ်က္ႏွာက ႐ုပ္႐ွင္ ကားေတြထဲက မင္းသားလိုပဲ..အျဖဴေရာင္တီ႐ွပ္ေပၚမွာ ႐ွပ္အက်ီၤ အနီကြက္ ကို ထပ္ဝတ္ထားၿပီး ဂ်င္းေဘာင္းဘီကိုသာ ႐ုိး႐ုိး႐ွင္း႐ွင္း ဝတ္ဆင္ထားေပမယ့္ Xiaozhan က ထင္းထြက္ေနသည္..
Xiaozhan ရဲ႕ မ်က္ႏွာဟာ အရမ္း ေယာက်ာၤး ဆန္တယ္..ထင္းေနတဲ့ ေမး႐ုိးရယ္.ၾကည္ေတာက္ေနတဲ့ မ်က္ဝန္း ေတြရယ္..ေျဖာင့္စင္းတဲ့ ႏွာတံစင္းစင္းရယ္..ႏႈတ္ခမ္းပါးပါး တစ္စံုရယ္.
အင္း..Xiaozhan က တကယ္ေခ်ာတာပဲ.
