Be my hope-Jeon Jungkook

Eleven/ "hurt So Much"

şarkıyı unutmayın ballarım

kalbimi görebiliyorsan,
içtenliğimi hissedebiliyorsan şayet..

kalbimi görebiliyor,
bana çıkan yolu bulabiliyorsan şayet..

tüm kalbimi vermek isterim sana..
yanımda ilelebet kalabileceksen şayet..

alarmım çalana kadar hiç uyumamış, sadece boş gözlerle duvarı izleyebilmiştim.

çok acı çekiyordum.

bu acının kaynağının tam olarak nereden geldiğini bilmiyordum ama,
hissettiğim şeyin içimi delik deşik ettiğinin farkındaydım.

aklımdakileri temizlemesi için sıcak bir duş almış, üzerimi giymiş saçlarımı da kuruması için açık bırakmıştım.

sessizce kapımın yanına yaklaşıp kapıyı açtım.

kimse yoktu.

neden bundan kaçmak istediğimi bilmiyordum ama,

korkuyordum.

onun o hallerini gördükten sonra hiç bir şey olmamış gibi davranmakatan,
acılarını görmezden gelmekten korkuyordum.

ama bunu yapmak zorundaydım.

ona asla ama asla yakın durmamalıydım.

kapılarımı ona asla açmamalıydım.

ve o da bana açmamalıydı.

kapıyı kapatıp önüme döndükten sonra mutfağa doğru ilerilemeye başladım.
buzdolabından sütü ve raftan gevreği aldıktan sonra kaseye dökmeye başladım.

o sırada gözüme balkonda rüzgarın içini delip gitmesine karşı teslim olan,
elinde kahvesiyle öylece dışarıyı izleyen Jungkook'u gördüm.

onu görmemiş gibi yapıp sütü gevreğin üzerine dökmeye devam ettim.
-"Günaydın Lei.."

sesi bunu söylerken eskisine rağmen daha soluk ve mahcup çıkmıştı.

-"günaydın Jungkook.."

karşımda olan sandalyeye geçip oturmuş,
kahvesini içmeye devam etmişti.

-"Bugün nasılsın?"

elimde olan kaşık öylece kasenin içinde kalmış,
dediği bir şey daha donup kalmama neden olmuştu.

bugün nasıldım?

uzun zamandır birisi bana nasıl olduğumu,
nasıl hissettiğimi sormamıştı.

nasıl olmalıydım?

gerçekten hissettiklerimi mi söylemeliydim?

yoksa sadece üstünü örtüp söylemeye alışık olduğumuz:
"iyiyim"lere mi bırakmalıydım her şeyi?

-"iyiyim, sen nasılsın Jungkook?"

-"neden yüzüme bakmıyorsun?"

dün gece hıçkırıklarla birlikte,
her zaman parlayan o gözlerinden akıttığı  yaşlara tanık olmama rağmen, nasıl yüzüne bakabilirdim?

hiç bir şey olmamış gibi nasıl gözlerine bakabilirdim?

kafamı kaldırıp gözlerine baktım.
-"bakıyorum."