A Broken Mess

Prologue

Prologue

Nagmahal lang naman ako! Pero kailangan ko mag sacrifice and to let him go. Knowing we love each other so much for Pete sake's I love him so so so much morethan my life but I think this is the end.

Sa life ang daming choices. Pero bakit pagdating sa pagmamahal It's either you'll be loved or you'll be hurt?

I want to erase the memories, I want to erase them with tears but I need to be strong kailangan ko pigilan at para hindi na siya masyadong mahirapan na pakawalan ako.

"I cannot keep you inside me Sander, Hindi na kita mahal."

Sa lahat siguro ng pagsisinungaling ko ito ang pinaka pinagsisihan kong sabihin. I push away the memories, I push away the pain so they can’t stay inside me. But it badly hurts.

Naramdaman ko nalamang ang mahigpit niyang yakap at ang pagbuhos ng luha sa  aking balikat. Umiiyak ang taong mahal ko at ako ang dahilan.

"No baby *huk* nagsisinungaling ka lang. *huk* Mahal moko diba mahal moko *huk* kasi ako mahal na mahal kita"

Tuluyan na ngang bumuhos ang aking luha na kanina ko pa pinipigaln kasabay non ang pag buhos ng ulan. I throw away the memories, I throw them away with tears so I won’t have any hope and my longing heart won’t even know.

Tinanggal ko ang pagkakayakap niya sakin kahit sobrang higpit ginamit ko ang aking buong lakas upang matanggal iyon. Hinarap ko siya at hinawakan ang kaniyang pisngi gamit ang aking kamay.

Kitang-kita sa kaniyang mga mata ang sakit pero kailanagan kong gawin ito.

"Look Sander I loved you so much  at ginagawa ko lang ang tama na makakabuti sa atin "

Looking at his eyes anytime i'm gonna break down. Even though I painfully push him away I don’t think I can stop missing him (I don’t think it can be helped) I don’t think I can let him go. But he need this and I need this. 

Silence. He looked at me like he was begging. He's hurt so much so am'I

"That's Bullshit. Why you are doing this to me? Kulang paba Sofia? Kulang paba"

Napatulala ako sa kaniyang sigaw nandoon ang galit at ang sakit. Pero hindi ko kailangan magpatalo sa aking emosyon. Binuksan ko na ang pintuan ng kotse ko at bago tulyang umalis

"Because I believe that YOU deserve all the happiness & more, unfortunately i'm not the one you desrve Sander"

Humangos ako palabas ng condo niya habang walang patid sa pagiyak hang marating ko ang aking sasakyan. Pinaharurot ko ang sasakyan at doon na nga bumuhos ang sobra sobrang luha.

I will surely miss him those nervous eyes (always trap me). This hope that you might come back (keeps bruising me) But I can’t come back anymore.