BENİ BIRAKMA

1.BÖLÜM

Genç kız olacaklardan habersizce . Hastalarıyla ilgileniyor onları sağlıklarına kavuşturmaya çalışıyordu .

Az önce tam 8 saatlik bir ameliyattan çıkmış hiç duraksamadan acile koşmuştu. Toplam 61 saattir uyumayan genç kız ayakta zor duruyordu ve birazdan zorlu bir ameliyata daha girecekti .

Acildeki işlerini bitirmiş ve ne kadar süreceği beli olmayan ameliyat için hazırlanıyordu. Kendisini siterilize ettikten sonra hemşirelerin yardımıyla önlüğü , eldiveni ve maskesi takılmıştı.

Bu sırada anestezi uygulanan hasta bayılmış  ameliyat tamamı ile başlamıştı.

Genç doktor neşteri eline alıp hastayı açmış dikkatlice ilerliyor hastayı tehlikeye atacak birşey yapmamaya çalışıyordu ama bu çok zordu .

"Tümör omuriliğe çok yakın tümörü alsak bile kalıcı hasarlar olabilir"

Geç doktor uykusuzluğunda verdiği sinirle

"Aileyi ve kendisini uyardık bu ameliyata risklerini bilerek girdi şimdi susun ve işinize odaklanın"

Elini uzatarak hemşireye "bistüri" dedi .

Saatlerdir ilerleyen ameliyata birçok yol katetmişlerdi sonunda tümörü bulmuşlardı ama onu ordan nasıl çıkaracaklarını bir türlü bulamıyorlardı.

"Tümör omur iliğe yakın değil bitişik ve damarlar almaya engel "

Can dostum , Kardeşim dediği kız bu ameliyata da onu yanlız bırakmamış
Asistan doktoru olmuştu çocukken kurdukları hayaller gerçek olmuştu
Ikiside hayat kurtarmaya yemin etmiş  beyazlar içinde başarılı doktorlar olmuştu.

"Masal , Canım çok uzun süredir ayaktasın ve uykusuzsun da iki dakika otur ve mantıklı kafayla düşün hadi canım."

Genç doktorun itiraz etmeye gücü yoktu . Sandalyeye oturup biri iki yudum su içtikten sonra gözlerini kapatarak hayal etmeye başladı .

Yaklaşık iki dakikadır düşünüyor ama bulamıyordu . Son kez gözlerini kapatıp düşünmeye devam etti .

Bir anda gözlerini açıp ayağa fırladı.

"Buldum "

Sonunda tümörü alabilmişlerdi . Ekibine bakarak "hastayı kapatabilirsiniz" diyip ameliyattan çıktı.

Bunca zamandır saate bakmak yeni aklına gelmişti. Bakmasıylada gözleri fal taşı gibi açılmıştı.  Tam 12 saattir ameliyattaydı. Kendini tekrar siterilize edip hasta yakınlarına bilgi vermek üzere yanlarına doğru ilerlemeye başladı.

Doktoru gören hasta yakınları ayağa kalkmış duraksamadan soru soruyorlar.

"Sakin olun lütfen. Hastanın durumu stabil tümörü almayı başardık ameliyat başarılı geçti ama yan etkilerini henüz bilmiyoruz . Şimdi yoğun bakıma alıyoruz uyanınca kesin bilgi vereceğiz geçmiş olsun"

Hasta yakınlarını bilgilendirip odasına girip son dosyaları inceledikten sonra boynunu sağa sola eğip esnetti masasından kalkıp üzerini değiştirdi ve aşağı indi.

Danışmada gördüğü arkadaşının yanına gidip  sarıldı.

"Ooo bu Sevgi nerden geliyor bakalım"

Genç kız gülümseyerek

"Ameliyathanede yaptıkların için teşekkür ederim"

Bu sefer sarılma sırası Gökçe'deydi

"Dua et sadece dinlenmeni sağladım beyin cerrahı olsam yerine geçer ameliyatı ben yapardım"

Bu sefer ikiside gülümsemişti. Genç kız arkadaşına bakarak.

"Ben çıkıyorum bir an önce eve gidip sıcak yatağıma girip uyumak istiyorum"

Gökçe çatık kaşlarla arkadaşına bakmaya başladı

"Salaklık sende sen ne diye kabul ediyorsun şu kızın nöbetini."

Genç kız anlamıştı konunun farklı yerlere gideceğini.

"Neyse benim uykum var gidiyorum"

Seri adımlarla uzaklaşan genç kızın ardından bağırmayı ihmal etmemişti arkadaşı.

"Kaç sen kaç evde sorarım ben sana hesabını"

Arkasına bile bakmadan el sallayarak çıktı hastahaneden .

Eve gitmek  üzere otoparka girip arabasına binmişti . 

Hafif bir müzik eşliğinde arkadaşı ile yaşadığı eve doğru yol aldı .

Ailesi ile yaşadığı ev hastahaneye uzak olduğu için , arkadaşı ile birlikte hastahaneye yakın bir yerden küçük bir ev tutmuşlardı.

Eve gelmiş arabasını park ettikten sonra kilitleyip binaya girip kendi katlarına geldiğinde içinde gerekli gereksiz herşeyin olduğu . Ufacık görünsede adeta dipsiz bir kuyuyu andıran çantadan anahtarlarını bulmaya çalışıyordu.
Kısa bir uğraşın ardından nihayet anahtarlarını bulup kapıyı açarak içeri girdi çantasını fırlatırcasına vestiyere bırakıp odasına girdi. Üzerindeki kirli kıyafetleri çıkarıp.
Kendini ılık bir duşa attı .

Duştan çıkıp yatağına girdiği sırada telefonu çalmaya başladı. Arayan annesiydi.

"Alo "

Yorgun sesiyle cevaplamıştı telefonu.

"Kızım"

Annesinin ağlamaklı sesini duyunca yatakta doğrularak endişeyle konuştu

"Anne noldu , Sen iyimisin?"

Annesi zar zor toparladığı cümleyi kızına tek nefeste söylemişti.

"Çabuk eve gel"

Genç kız yüzüne kapanan telefona aval aval bakmayı kesip .yataktan çıktı .

Dolabının başına geçip eline ne geldiyse üzerine geçirmişti
Apartopar evden çıkıp

Aceleyle arabasına binip ailesinin evine doğru yola koyuldu.

Takip edildiğinden habersizce...

Öbür yanda çıldırmış bir abi düşüncesizce hareket ediyordu.

Kız kardeşi kaçırılmıştı . Tabi o öyle sanıyordu orası ayrı.

Adamlarından haber bekliyor . Sabırsızlıkla volta atıp duruyordu .

Sonunda beklediği telefon gelmiş. Kendisi ise manyakça sırıtmaya başlamıştı.

Kardeşini ve onu kaçıran adamı arayanları durdurmuş kendisinin haledeceğini söylemiş ve psikopatça bir plan yapmıştı.

Genç adam yaptıklarından çok pişman olacaktı ama iş işten geçmiş olacaktı.

İşte o zaman sağlıklı düşünmeye başlayacaktı. Bu fevriliğinden o zaman vazgeçecekti .

Genç kız son hız arabayı kullanırken kestirme olacağını düşünerek orman yoluna sapmıştı.

Patikalı yolda ilerlerken. Bir anda önünü kesen araca çarpmamak için direksiyonu kırıp ağaca çatmıştı.

Çarpmanın etkisiyle başını vurmuştu .

Genç kızın Son hatırladığı şey başından akan ılık kan ve arabadan inen adamlardı...

Selam gencolar kitabımızın ilk bölümü hayırlı olsun.

Umarım beğenirsiniz

Yorum ve vote lütfen😘🌠🌟