🌺ေႏွာင္တြယ္ရစ္ေသာၾကိဳး🌺
"အကို"
သတိတရရွိေနခ်ိန္မွာ အမွတ္တမဲ့ေပၚလာတဲ့အကိုက ေမွာ္ဝင္နတ္သားတစ္ပါးလိုပဲ။
ေကာင္းကင္ကပဲ စြဲလမ္းမႈေၾကာင့္ ျမင္ေနခဲ့တာလား။
တကယ္ပဲ အကိုကေကာင္းကင္ေရွ႕မွာေရာက္ေနခဲ့တာလား။"ေဖေဖ"
ေဟာ…အကိုခ်ီထားတဲ့သမီးငယ္ကပါ ေကာင္းကင္ကိုေခၚေနျပီမို႔
ဒါဟာအိပ္မက္ေတာ့ မျဖစ္တန္ရာ။"ေကာင္းကင္ ဘာေတြစဥ္းစားေနတာလဲ
လာေလ"အကိုကျပံဳးရင္း လက္ယက္ေခၚေနျပန္သည္။
တစ္ေန႔ေလးမေတြ႔ရတာေတာင္ က်ေနာ္ေသေလာက္ေအာင္လြမ္းတာမို႔ အကို႔ကို ေငးၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္။ေနရာကမေရြ႕နိုင္သည့္ ေကာင္းကင္စီကို အကိုကသမီးငယ္ကိုခ်ီျပီးေရာက္လာသည္။
"ဘာေတြကအဲ့ေလာက္ေငးစရာျဖစ္ေနတာလဲေကာင္းကင္ရာ"
လက္ဖ်ားကိုလာထိသည့္ အကို႔လက္ေခ်ာင္းေတြရဲ႕အထိအေတြ႔။
ႏွလံုးသားက အဆက္မျပတ္ခုန္ေပါက္လို႔။
က်ေနာ္ရင္ခုန္လြန္းျပီးေသေတာ့မွာမ်ားလားအကိုရယ္။"တကယ္ အကိုလားဟင္"
"အဟြန္း……ဟုတ္တယ္ ကိုယ္……မင္းတစ္ေယာက္ထဲရဲ႕အကို"
က်ေနာ္ေတာ့ ေနရာမွာပင္ႏွလံုးခုန္းရပ္ေတာ့မလားပဲ။
ျပဳစားလြန္းျပန္ျပီအကိုရယ္။
က်ေနာ္အရူးရင့္သြားရင္ တာဝန္ရွိသူက အကိုျဖစ္သြားလိမ့္မယ္ဗ်။"ေဖေဖ ကားေပၚတက္ေတာ့ေလ
သမီးဗိုက္ဆာပါတယ္ဆို"ဟုတ္ပါရဲ႕။ တံခါးဖြင့္ေပးထားတဲ့အကို႔ကိုပဲေငးေနမိတာ အရာရာကို တေမ့တေဆြးျဖစ္လို႔။
"ကားထဲဝင္ ကေလးကိုမင္းေပၚထိုင္ခိုင္းမယ္ေနာ္"
ကားတံခါးစီက အကိုလက္ေတြဟာ ေကာင္းကင္ဆံပင္ေတြထက္
ဖြဖြေလးေနရာယူလာျပန္သည္။
အကိုလုပ္တဲ့ အျပဳအမူတိုင္းကို က်ေနာ္ရင္ခုန္တယ္ဗ်။
ႏူးည့ံလြန္းတာ လူတိုင္းအေပၚအကိုဆက္ဆံေနက်အျပဳအမူလား။
ဒါမွမဟုတ္ က်ေနာ့္တစ္ေယာက္ထဲအတြက္လား။