🌺ေႏွာင္တြယ္ရစ္ေသာၾကိဳး🌺
ျမတ္ဘုန္းစီကဖုန္းလာျပီးေနာက္
ေကာင္းကင္ ဖင္မထိုင္နိုင္ဘဲ အခန္းထဲဟိုသြားဒီသြား။"ဟဲ့ ျငိမ္ျငိမ္ထိုင္စမ္းပါေကာင္းကင္ရယ္
ငါမ်က္စိေတြေနာက္လိုက္တာ""မျငိမ္နိုင္ဘူးဟ နင္မၾကားဘူးလားျမတ္ဘုန္းေျပာတာ
အကိုကငါတို႔အိမ္ကို အလည္လာခ်င္လို႔လိုက္ပို႔ခိုင္းပါတယ္တဲ့ဆို""ၾကားတယ္ေလ အဲ့ဒါဘာျဖစ္လဲ
လာေတာ့ဧည့္ခံယံုပဲေလ""ငါဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဟင္
ေဖေဖနဲ႔ေမေမေရွ႕မွာ ငါအကို႔ကိုဘယ္လိုၾကည့္ရမလဲ""နင္ကဘယ္လိုၾကည့္ခ်င္လို႔လဲ အၾကင္နာမ်က္ဝန္းေတြနဲ႔လား
အခ်စ္ေတြအျပည့္ပါတဲ့မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔လား""နင္ကလဲဟာ ငါ့ကိုစမေနနဲ႔
တကယ္ေျပာေနတာ အကိုက တခါမွလဲမလာဘူးေတာ့
ငါအဆင္မေျပဘူး""ဘာမွမျဖစ္ဘူး ပံုမွန္အတိုင္းနင္တို႔ေတြ႔သလိုပဲေလ
ေဒါက္တာကလဲ အသိမိတ္ေဆြအိမ္ကိုလာတာ
နင္ကလဲ အသိမို႔ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြဆက္ဆံတာဒါပဲ""နင္ဘယ္မွမသြားနဲ႔ေနာ္သိလား
ငါေၾကာက္တယ္""ေယာက်ာ္းေလးျဖစ္ေနျပီးဟာ
ေအးပါ ေအးပါ……ငါနင္နားေနေပးမယ္
အခုေန႔လည္စာ စီစဥ္ဖို႔ ေမေမ့ကိုသြားေျပာရေအာင္""ျဖစ္ပါမလား……ေမေမက ေမးျမန္းေနရင္"
"ငါရွိပါတယ္ဆိုေကာင္းကင္ရယ္
ေက်ာင္းကိုေဆးလာစစ္တဲ့ေဒါက္တာက အရင္တုန္းကသိတဲ့မိတ္ေဆြမို႔ ထမင္းစားဖိတ္တာလို႔ေျပာလိုက္ရင္ရတယ္""ေအး……ေအးပါ……နင္ေကာင္းသလိုေျပာ"
အခန္းထဲကရင္ေကာ့ကာထြက္သြားသည့္ၾကယ္စင္ေနာက္ကို
ဂဏာမျငိမ္လိုက္ရသူကေကာင္းကင္။
ရင္ဘတ္ၾကီးဆိုတာ ေပါက္ထြက္ေတာ့မလိုပဲ။
အကိုကအိမ္ကိုလာမယ္တဲ့ေလ။
ေကာင္းကင္ ကံေကာင္းေနသည္က ပိတ္ရက္မွာေတာင္ အကို႔ကိုေတြ႕ရအံုးမည္။"ေလေျပေလးေရ သမီးအတြက္ သတင္းေကာင္းေျပာမယ္"
ေဖေဖနဲ႔ေမေမတို႔ၾကား တီတီတာတာေျပာေနသည့္ တူမေလးကိုၾကယ္စင္စကားစလိုက္သည္။