A Moment To Remember ...

Adanın Kıyameti -Bölüm 4-

Yaşam, aldığımız nefes sayısıyla değil, nefesimizi kesen anların sayısıyla ölçülür..

Bu bölümüde beni hiç yanlız bırakmayan Adriana Matos'a armağan ediyorum. 

Ada odasında sessiz sedasız beklemeye başlamıştı .. Korku, gerilim .. izlenebilecek en dehşet korku filminin sahnesi olsa olsa bu ancak böyle bişey olabilirdi herhalde ..

Ada idamını bekleyen zanlı gibi odasında bir ileri bir geri yürürken babasının bağırması odadan gelmeye başladı.. Çok sinirlenmişti .. Üzerine tüm bunlar yetmeşmiş gibi babasının arkadaşı onları sahilde Oğuzda el ele görmüştü .. Babasını arayıp söylemişti .. Sanırım zamanın Ada ile ilgili bir sorunu vardı herşey aksine gitmekte üstüne yoktu.. Bugün hem bu kadar mutlu olmuşken hemde büyük bir korku yaşamaya başlamıştı.. Zaten Adanın bu hayatta mutluluğu yaşama gibi bir durumu olamazdı .. Evren sürekli bir mesaj gönderiyordu kendisine .. Zaten berbat olan hayatı bir kaç dakika sonra tam bir kabusa ailesi tarafından dönüştürülecekti..

İnsanlar özelikle ebevaynler aslında şunu anlamalıydılar ki eğer çocukları bir hata yapıyorsa , bunda onlarında payı vardı. Tüm suçu çocukta aramak sadece ne kadar kötü bir anne baba olduğunu görmek istememekten ileri geliyor.. Çocuğunuzla konuşmamak , onunla bir şeyler paylaşmamak ve sadece onu bazı tabularla sınırlamak onu mutlu etmeye yetmiyor. Ve unutulmamalıdır ki herkes yanlışlarından birşeyler öğrenebilir.  Önemli olan nokta çocuğunuzu anlamaya çalışmak .. İyi bir evebeyn olduğunuzu çocuğunuzun karnesinde ki yüksek notların bulunmasıyla ölçemezsin ....

Tüm bu olanlardan sonra tabiki de tek suçlanacak hatta hayatı karartılıcak olan kişi Adaydı .. Çünkü aslında Adanın etrafındaki herşey mükemmeldi .. Asıl sorulacak olan soru asla ve asla sorulmayacaktı .. Adayı buna iten neydi ? Neydi Adanın tüm bu süreçte bu kadar değişmesine sebep olan şey ..??? 

Ada oturma odasından gelen babasının bağırışlarıyla irgildi.. Odasından çıktı ve oturma odasına doğru yürümeye başlamıştı..

-Efendim

-Bugün nerdeydin?

-Okuldaydım

-Yalan söyleme okulda olmadığını biliyorum. Hocan aradı ve bugün Sinemle okuldan sizi kaçarken gördüğünü söyledi..

-................ Sessizlik

-Konuş nereye gittin nerdeydin ?

-Ben ben şey .. biz avcılara gitmiştik..

-Eeee başka..

-...........Sessizlik

-Konuş diyorum sana susma bana bak nerdeydin bugün sen ?

-Ben hiç sadece avcılara gitmiştik o kadar ..

-Arkadaşım sizi sahilde görmüş .. Yanında bir adam varmış... El ele yürüyormuşsunuz..

-Adam mı ? o adam falan değildi..

-Kim o ? Nerden buldun ? Kimdir nedir?

-Bir arkadaşımın arkadaşı .. 

-Kim o kaç yaşında ? Çalışıyor mu?

-Evet çalışıyor 20 yaşında ve Jokey ..

-He bir de jokeymiş .. Sen gerizekalı mısın Ada ? Atın pisliğin içinde çalışan bir adamdan sana ne hayır gelebilir? Ne diye buluştun elalemin adamıyla .. Bu yaşta evlilik mi düşünmeye başladın?

-Evlilik mi ne evliliği yaa ..

-İstiyorsan madem söyle gelsin istesin git defol ne halin varsa gör .. Daha da bakmam yüzüne keyfin bilir ... Ben o kadar çalış didin senin yaptığına bak ..