Fade My Scars

CHAPTER 3

Summer's POV,...

"What?" kunot-noo kong tanong Kay Lolo. Pinagmamasdan nya ako habang tatawa-tawa. "Lolo, naman," inis na umupo ako at nagpandekwatro sa sofa.

"I didn't imagine my beautiful grand daughter to appear like that on my face," sabay tatawa na naman. Hindi naman ako sumagot. Ayokong pagmasdan ang sarili ko sa salamin hanggang ganito ang itsura ko. Naha-high blood Lang ako.

Kahit ako, hindi ko rin inimagine na iri-risk ko ang sarili ko for the sake of that casino.

"Row, row, row your boat gently down the stream~" napatingin kami sa lalakeng biglang dumating. Kabisado ko na ang nakakainis na boses nya.

"Merely, merely, merely, merely life is but a dream,..." pagtatapos nya sa pagkanta.
"Good morning, Chairman. Good morning, Mona!" pagbati nya ka sabay ng pagyuko.

Tiningnan ko ang itsura nya.
"Bakit parang naging tao ka Ata ngayon, Madrigal?" nakangiwi kong tanong dahilan Para humalakhak si Lolo.

"Ah, oo naman Mona. Pero teka, nasan nasi Mona? Parang si Betty na ang nakikita ko ngayon ah hahahaha,..." pangasar talaga ang tawa nya kahit kelan.

Hindi na Lang ako sumagot dahil tiyak na ako na naman ang maaasar.

"Kulot na buhok, thick eyeglass, loose t-shirt, blue jeans, black rubber shoes,.. Pffttt, seriously? Ikaw ba yan? Bwahahahaha!"

"One wrong word, one last breath of yours." inirapan ko sya. Si Lolo naman ang kinausap nya.

Pasalamat sya dahil nagmukha syang tao ngayon. Kahapon Lang hindi pa sya nage-evolve sa pagiging tao dahil mukha pa syang unggoy.

Nagpaalam kami Kay Lolo at umalis. Inihatid kami ng driver sa bus terminal. First time of experiencing to ride on this kind of cheap vehicle.

"Kumapit ka lang sakin, Mona. Baka mawala ka dito,.." hindi ko naman sya sinunod. Anong tingin nya sakin, inutil? Pilit akong lumalayo sa mga taong mahihirap na nakakasalamuha namin.

"Boss, saan dito Yung bus na byaheng St. Agustin? Hindi kasi namin mahanap eh,.." nakipag usap si Aelus sa Isang lalake na nagtatawag ng mga pasahero.

"St. Agustin ba kamo? tamang-tama itong bus nato pabyahe sa San Agustin. Dalawang pasahero na Lang ang kulang, sumakay na kayo.," tumango si Aelus at lumingon sya sakin.

"Mona, tara na. Paalis na ang bus." nagdadalawang isip pa ako na sumakay. Ang dumi ng bus. Hindi ba nakakatetanus ang mga kalawang na nakadikit sa mga bakal ng bus na yan? Mukhang magkakahika Ata ako sa mga alikabok na nakikita ko. Yung mga tao, argh! I hate their smell.

" Mona-----"

"Fine!" inis kong usal. Pinauna nya akong pasakayin. Naghahanap pa Lang kami ng mauupuan ng bigla na lang umandar ang sasakyan dahilan para mawalan ako ng balanse. Mabuti na Lang at naalalayan ako ni Aelus upang hindi tuluyang matumba.

"Damn it!" ipinarinig ko ang murang iyon hanggang sa driver ng hindi manlang ito nililingon. Baka kapag nakita ko Lang ang itsura nya eh mas lalo lang akong mainis.

Doon lamang may bakanteng upuan sa bandang likuran. We have no choice at mas mabuti doon para makapag usap kaming dalawa tungkol sa plano.

"About the Helton. Who are they?"

"Robert Helton and Diana Helton are the one whose helping people to rally. They trying to convinced them to stop our on-going project to St. Agustin. They have two children. Gyle Helton and Gavrielle Helton. Gyle Helton helping her parents to gain some support.,"