The Assistant » Niall Horan (Taglish)

3. You're hired

Chapter Three

***
-Jade's point of view

I closed my eyes. Sheet, ang lambot naman ng lips netoooo! Pero wait, bawal nga magyakapan dito, maghalikan pa kaya? At tsaka, may klase pa ako! Nung naisip ko yun, bigla namang bumukas yung mga mata ko at nilayo siya sa'kin tapos sinampal siya. "Oh my gosh." Napabulong na lang ako habang nakatingin sa ground. Sheeet, I can't believe na hinalikan ko siyaaa! Pa'no kung nahuli kami? Pa'no kung mawalan ako ng trabaho? Pa'no kung masira yung reputasyon ko sa school na 'to? I'm the teacher, I should be their role model here not a fucking slut! "Jade, okay lang yan. Just give me a chance, please." Pagmamakaawa niya ulit.

I furrowed my eyebrows and glared at him. "Hindi pwede." Sabi ko. Hindi ko siya sinigawan kasi kapag ganun ginawa ko, baka kung ano pang masabi ko at marinig pa kami ng ibang tao. Nung sinabi ko yun, agad-agad na akong pumasok ulit sa room. Not before ayusin ko muna yung itsura ko and breathe deeply. "Okay class, sorry kung natagalan ako." I smiled as if nothing happened. Tapos nun, nagturo na ako. All throughout nung time ko, hindi pumasok si David. Baka nasaktan ko talaga siya.

Pero mas mabuti na iyon, kaysa naman na mag-assume pa siya na pwede kami, when in reality, hindi naman pala. I sighed at hinayaan ko na lang. "Class, may ipapa-assignment ako sa'inyo." I trailed off. I heared then groan. "Please do page 267 #1-10. Yung solutions niyo, sa notebook niyo ilagay ha? Okay, that's all. Goodbye class." Sabi ko ng nakangiti at lumabas na ng room. Doon sa buong araw na iyon, walang nangulit sa'kin na pwede ko ba siyang bigyan ng chance, walang sunod ng sunod sa'kin. Ewan ko pero namimiss ko yung pangungulit niya. Totoo nga yung sabi nila, you know what you have, you just don't expect them to vanish.

I sighed. Nasa loob pa rin ako ng faculty room. Halos wala ng tao rito. Ako na lang tsaka si Lora ang nandito. Parehas kasi kaming may tinatapos eh. Pero biglang tumayo si Lora. "Jade, alis na ko ha? Sa bahay ko na lang 'to gagawin. Sasabay ka ba?" Tanong ni Lora sa'kin. Nginitian ko siya tapos umiling. "Hindi na Ate Lora, sige, mauna ka na. Onti na lang rin naman 'to eh." Sabi ko sa'kanya. Tumango siya tapos nginitian ako pabalik. "Osige, mauna na ko ha? Babye, ingat ka diyan." Sabi niya tapos tuluyan nang umalis sa faculty room. Mga 3:00 pa lang naman kaya medyo maliwanag pa. Nag-concentrate muna ako dun sa ginagawa ko. Onti na lang naman kasi talaga 'to. Ang ewan ko naman kung hindi ko pa tatapusin 'to. "J-Jade, ikaw ba yan?" I heared his voice. Napatigil ako sa ginagawa ko. Pero hindi ko siya nilingon kasi kilala ko na kung sino siya at ayaw ko siyang makausap ngayon.

I heared footsteps. Gusto kong umalis kaso, hindi ako makagalaw. Haay, inis naman 'tong katawan ko. Ayaw makicooperate sa utak ko. "Jade? Pansinin mo naman ako." Sabi niya habang niyayakap ako. "Umalis ka na, David." Matigas kong sabi kahit na sa tuwing hinahawakan niya ako, lalo akong nanghihina. "Jade, hindi mo ba talaga naririnig ang puso ko na tumitibok lang para sa'yo?" Sabi niya. Wait, lyrics yan ng kanta eh. "Ano ba talagang problema mo, David?! Kita mo ngang nilalayo na kita sa'kin tapos ikaw naman 'tong panay lapit sa'kin! Kung hindi mo pa ako titigilan, magreresign na talaga ako dito!" Sigaw ko. Hindi ko na kasi talaga mapigilan eh. Punung-puno na ako.

"Ganun ka ba talaga kamanhid, Jade?! Mahal kita pero binabalewala mo lang yung pag-ibig ko para sa'yo! Hindi ko alam kung bakit pa ako nagpapakatanga para sa'yo! Sana ganun ka lang kadali kalimutan at magmahal na lang ako ng iba! Sana ganun na lang talaga kadali! Kaso hindi! Kasi ikaw yung pinili neto!" Sigaw niya rin sabay turo sa may dibdib niya. Makikita mo yung galit at hirap sa mga mata niya. Hindi totoo yung sinasabi niya. Hindi ako manhid. Mahal ko rin siya. Mahal na mahal na nga ata eh. Ikaw ba naman kasi suyuin araw-araw ng walang sawa. Tapos ikaw ba naman sabihan ng 'mahal kita' araw-araw. Ang manhid ko na siguro nun kapag hindi ko pa rin siya mahal.

Kaso nga lang, ayokong maging kami o ligawan niya ako kasi, ano na lang yung iisipin ng iba? Na ang landi ko? Kasi pumapatol ako sa mas bata sa'kin? Na yun lang pala yung habol ko kaya ako nagteacher? Hinde. Ayokong isipin ng mga tao iyon. "Sige, aalis na ako Jade. Tutal, pagod na akong masaktan." Bulong niya. Buti narinig ko pa. Ang hina eh. Tumalikod siya sa akin. At tuluyan nang umalis ng faculty room. Habulin mo! Sabi ng puso ko. 'Wag na! Baka isipin ng iba yung kinatatakutan mong isipin ng iba! Sabi naman ng utak ko. Sino pipiliin ko?

***
-Alexis' point of view

Nandito na ako ngayon sa coffee shop kung saan kami magmemeet-up ni Sarah. Haays, sana hindi talaga siya sindikato. At kung makidnap man ako, sisigaw ako ng sobrang lakas dito sa coffee shop. Marami-rami rin naman yung mga tao rito eh. Nagpalinga-linga lang ako sa loob ng coffee shop until may pumasok na babae sa coffee shop na mukhang forenjer (sa pantaong salita: "foreigner"). Nagpalinga-linga rin siya tapos nakita niya ako.

Ako naman, agad kong kinuha yung phone ko at kunwaring nagtetext. Naramdaman kong papalapit siya sa'kin. Syeeet, eto na 'toooo! Dis is da momeeeent! "Hi. Goodafternoon, are you Ms. Alexis Frances Magsaysay?" Tanong niya. Tama nga si Matty ko! British nga siya! Sheeeeet, ang sarap lang pakinggan ng accent niyaaaaa! Pero medyo nakakatawa lang kasi, 'Megseysey' yung pagbigkas niya sa apilyedo ko. Pero, ngumiti lang ako at tumango. "So, I'm just gonna ask you some simple questions, okay? And if you answered them just right, you might get the job. Understand?" Tanong niya tapos tumango na lang ulit ako. Ang taray naman neto. Well, sakto naman sa mukha niya since mataray rin yung mukha niya.

"Do you get mad easily?" Tanong niya. "No. I don't." Sagot ko tapos tumango lang siya at may kung anumang sinulat sa paper na hawak niya.

***

And after ng ilang minutes, tapos na rin kami. Haaaaay, faynaleh. "Okay, that's all the questions, Ms. Magsaysay." Sabi niya tapos tinago na yung papel na hawak niya kanina sa bag niya. "Umm, d-do I get the job?" Shet, ba't ngayon ka pa nautal, Alexis? Tumingin lang siya sa'kin ng ilang minutes. Nakakailang naman 'tong babaeng 'to. After ng mga three minutes, ngumiti siya. "Yes. You passed. Now, just sign this contract and you can start your work on Wednesday. We will text you the address and time." Sabi niya cheerfully tapos may inabot sa'kin na papel at ballpen. Sinignan ko yun at binalik ko sa'kanya.

Nilagay ni Sarah yung paper na pinirmahan ko sa isang folder at tinago na ulit sa bag niya. "Goodluck, hun." She winked at me. Kumunot lang yung kilay ko sa'kanya. "Because once you entered our world, there's no going back."

***
-Author's note

Hi guys!

Chapter three is up! Sorry kung medyo natagalan ha? Hectic kasi schedule ko eh. Alam niyo naman, buhay sikat. Haay. Joke lang. Hahahaha. Anyways, please vote, comment and follow me!

Yung picture po, si Barbara Palvin ulit yan as Alexis Frances Magsaysay. Siya rin po yung picture na nasa Chapter One.

Yun lang, love you guys <3

-LG