The Assistant » Niall Horan (Taglish)

7. Omegle

Chapter Seven

***
-Alexis' point of view

Hmm, ang lambot naman ng kamang hinihigaan ko. Parang marshmallow. Hmm, nagugutom tuloy ako. Sigh. Gising ka na nga, Alex. Binuksan ko yung mga mata ko and scratched them. Humikab ako tapos maguunat sana kaso napansin kong may braso na nakayakap sa'kin.

Wait, may katabi ako habang natutulog? Asan ba ako? Tumingin ako sa paligid ko. Simple pero modern lang yung theme ng kwarto. Black and white lang yung kulay niya. Pero organized. Pero balik tayo sa topic, sino yung katabi ko? Narape ba ako? Agad kong tiningnan yung mga damit ko.

Salamat naman sa Panginoon na nasa itaas at may damit pa ako. Pero, eto na yung revelation. Unti-unti kong tiningnan kung sino yung katabi ko. I slowly turned my head para may suspense. Ayan na, malapit na. Ang puti niya. Wow, tinalo ako ha. At ang muscular din ng arms niya. Wait, muscular? Lalake 'tooo!? Tiningnan ko na agad yung mukha at..

Takteng yan! Bakit nasa tabi ko si Niall?! "Aaaaaah! Bakit ka nandito!?" Sigaw ko sabay tayo sa kama. Kumunot yung noo niya and he moaned. "Who's there?" Tanong niya habang pilit binubuksan yung mga mata niya. "You! Why are you here?" Sabi ko sabay tutok ng suklay sa'kanya.

Really Alex? Suklay lang maitatapat mo sa'kanya? "Hmm, stop yelling. You're making my head ache." He said tapos humikab. "Where am I?!" Sabi ko. "You're in my room, Alex." Sabi niya tapos umupo. Sheeeet! Wala siyang t-shirt o kung anuman! Tinakpan ko yung mga mata ko yung palad ko. "Put on some shirt please." Sabi ko habang nararamdaman kong nagiinit yung magkabila kong pisngi. He sighed. "Wow, it's really hot here in the Philippines." Sabi niya habang nagsusuot ng shirt.

Tinanggal ko na yung kamay ko na nakatakip sa mga mata ko since, kampante na naman ako na may suot na siya shirt. Pero heck! Wala pa pala! Kumukuha pa lang pala siya ng shirt niya kaya, nakita ko yung likod niyang ubod ng kahotan. I mean, may muscles siya pero, hindi siya ganun ka-buff. Yung tama lang. Yung gusto ko. Wait, what the heck? 'Diba galit ka sa'kanya? Oo, tama, galit nga ako sa'kanya.

Nakita kong humarap na siya sa'kin. Nakasuot siya ng black na tanktop tsaka gray sweatpants. Potek, ang hot niya tingnan kasi messy bed hair + chest hair + muscles = hotness overload. "Alex?" Narinig kong tinawag niya yung pangalan ko. Agad naman akong napatingin sa mukha niya. Sus, lapit ko ng makita yung six pack niya eh. "Huh?" Sagot ko. "You've been looking at me for like six minutes. Is everything alright?" He asked sincerely.

Da ef? Nakatingin ako sa'kanya ng six minutes? Wow, anong nangyayare sa'kin? And heck, is he seriously worried about me? Bigla namang naginit yung magkabila kong pisngi. "Oh, it's nothing." Sabi ko tapos tumingin sa baba. He sighed. Tapos narinig kong umupo siya sa kama. Tumingin naman ako sa'kanya at nakitang nakatingin siya sa'kin. Gusto kong alisin yung tingin ko sa'kanya pero hindi ko magawa. May parang magnet kasi yung mga blue niyang mata na nakakaakit para sa'kin.

"I have something to tell you, Alex." Sabi niya in a deep, husky voice. Fehk, ang sarap pakinggan. "What is it?" Tanong ko tapos binaba yung suklay sa table sa tabi ko. "I'm really sorry for how I acted yesterday. It's just, I'm not really in the mood and I'm sorry if I hurt your feelings. I didn't mean to do that." Sabi niya habang pinaglalaruan yung mga daliri niya.

Seriously? Ang cute niya kamo tingnan. Umupo ako sa harap niya. Indian seat kumbaga. "It's okay, really. And I'm sorry too for the words I've said to you." Sabi ko sincerely din, siyempre. Hindi ako ganun kaplastik 'no. Tumingin siya sa'kin tapos ngumiti. Shemas, kegandang ngiti naman niyan. "So, friends?" Tanong niya. "Friends." I confirmed, returning his smile.