Gece'nin Güneş'i | Texting

13. Minnet

Bence lafı hiç uzatmayayım direkt bölüme geçelim çünkü bana yeni bölüm gelsin diye çok fazla yazdınız.

~☀︎︎~

Parkta buluşmamızın üzerinden dört gün geçmişti ve Ata ne telefonlarını açmış ne de okula gelmişti. Hiçbirimiz ondan haber alamamıştık.

Fizik dersindeydik ve asla derse odaklanamıyordum. Aklım hep Ata'ya ve kendimi ondan saklamaya gidiyordu.

"Sarışınım daldın gittin. Dünyaya dön, zil çalacak birazdan." Irmak'ın omzuma dokunmasıyla kendime geldim ve başımı salladım.

Zil çaldığında hep beraber kantine gittik ve her zaman oturduğumuz masaya oturduk. Dört gündür rutinimiz olmuştu, her teneffüs toplaşıp Ata'dan bir haber var mı onu konuşuyorduk.

"Ulaşan yok herhalde." Caner'e hepimiz olumsuz anlamda başımızı salladık.

"Evine de uğramıyor ki, zaten devamsızlığı da az kaldı." Doğuş haklıydı. Ata da bizim gibi sıradan bir öğrenciydi ve devamsızlık hakkı doluyordu.

@mellifluous_ : ata cidden endişeleniyorum

@mellifluous_: dört gün oldu okulda da göremiyorum seni ne olursun cevap ver

@mellifluous_: benle konuşmak istemediğini biliyorum sadece iyi olduğunu bileyim

Telefonumdan Ata'ya milyonuncu mesajımı attıktan sonra sınıfa çıktım.

Eve dönerken yine evinin önünde yirmi dakika bekledim ama göremedim. Kendimi ne kadar kötü hissettiğimi anlatamazdım. Görüldü atsa bile minnettar kalırdım çünkü endişeden yemek bile yiyemiyordum.

Evin kilidini açarak eve girmeyi denedim ama ev zaten kilitli değildi. Kaşlarım çatılırken girişteki ayakkabıları gördüm.

"Kızım gel! Bahçedeyiz biz." annemin mutfaktan gelen sesiyle kaşlarım daha çok çatılırken çantamı kenara bırakıp mutfağa girdim.

Annem elindeki salata tabağıyla bana gülümseyerek bahçeye çıktı. Ben de peşinden çıktım.

"Hoş geldin kızım bak kimler geldi?" babam eliyle misafirleri gösterdi.

Kötü günüm ne kadar kötüleşebilirse o kadar kötüleşti. Meltem Teyze ve Asaf Amca'ya başımla selam vererek Utku'ya döndüm. Ona sadece sert bakışlarımı göndererek babamın yanına oturdum.

"Görüyor musun Nil? Geri dönmüşler. Ne kadar mesut oldum anlatamam çok özlemiştim." annem gülümseyerek konuştu.

"Görüyorum." tabağıma konulan yemekten bir lokma alarak mırıldandım.

"Kötü bir gün geçirdin sanırım Nil kızım." Asaf Amca'nın konuşmasıyla kafamı kaldırdım.

"Öyle oldu. Kusura bakmayın pek keyifli değilim."

"Ne kusuru Nilcim. Sen iyi ol yeter ki." oğlunuz bu masadan, bu şehirden, bu ülkeden hatta bu kıtadan def olursa iyi olabilirim belki Meltem Teyzecim. İç sesimi susturarak yüzüme zoraki bir gülümseme yerleştirdim.

"Biliyor musun? Utku tekrar sizin okula başlıyormuş. Nakil işlerini halletmişler haftaya pazartesi başlayacakmış." annemin sevincine anlam veremezken gülümsememi genişlettim.

"Öyle mi?"

"Öyle, özledim ben hem orayı. Çok güzel anılarım vardı." Utku'ya gözlerimi devirerek bir kaç lokma daha aldım.