İlk kitap Odessa Yayınevi ile kitaplaştırılmıştır.
"Sen nasıl bir insansın ya?!" Diye bağırdım.
"Böyle biriyim, çünkü sen kibarlıktan anlamıyorsun."
Kendimi tutamadım ve yüzüne tükürdüm.
Gözlerini kapatıp açtı ve ensemi bırakıp, polisler gelmeden ön...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sana en büyük zararı verebilecek kişi içindendir, yuvanın içindedir.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
💲
Ne varsa dilimdeydi, duyunca delirdi. Ama bu umrumda bile değildi.
Göğsü tıpkı benim gibi hızla inip kalkıyor, yüzündeki her bir mimik kıpırdıyordu. Ancak kirpikleri ağır ağır açılıp kapanırken, bana öylece bakmaya devam etti. Ettiğim hakaretler karşısında yaptığı tek şey buydu.
"Askerliğime laf etme," dedi dingin bir sesle, "sen benim bu vatan için neler yaptığımı bilemezsin."
Arkasını dönüp büyük adımlarla salondan, sonra da evden çıktığında, bulunduğum yerde donup kaldım.
Ama sadece birkaç saniye sonra öfkeden delirerek masanın üzerindeki her şeyi yere fırlattım.
1 saat önce...
Çenemde hissettiğim bir basınçla açtım gözlerimi. Başımın üzerinde Azrail gibi dikilmiş, bana aldığım nefesi bile haram edecek bakışlarla bakıyordu.
"Kalk!" diye emir kipiyle fısıldamasıyla beraber çekti elini. Üzerimden çekilir çekilmez doğrulup oturdum. Yalvardım içimden. Ne olur polisler gelmeden mevzuya uyanmasın, ama her ânlamda çoktan uyanmıştı.
Duru uyuyordu. Odadan çıktığında mecburen peşine takıldım. Salona indiğimizde koltuğa bıraktığı krem rengi bir kazağı alıp bana fırlattı. "Giy şunu."
Kazağa ve tekrar ona bakıp, "Neden?" diye sordum tedirginlikle.
Bir anlık gözlerini elindeki telefonun ekranından ayırıp bana baktı ve ölümcül bir bakış attı. "Giy ve otur şuraya." Emir kipiyle konuşmasına rağmen bağırmıyordu ve bağırsa, bundan daha az tedirgin olabilirdim.
