Son Dilekler (Acı 3)

2

-Naruto-

İno'nun evinde geçirdiğimiz birkaç günün ardından eve dönme vaktimiz gelmişti. Sakura daha iyi görünüyordu. Aynı şekilde ben ve Sasuke de gayet iyiydik. Sasuke bana olanları anlatmıştı. Ve ben de Sakura'yı birazcık tanıyorsam onun yalan söylemeyeceğini biliyorum. Sakura gerçekten iyi biriydi. Kimseyi öldüremezdi. Hele de İtachi san gibi birini asla. Bu iş kimin başının altından çıktı bilmiyorum. Ancak bulmak için elimden geleni yapacağım. İno ve Tsunade san ile hep iletişimde kalacağız.

"Pekala. Şimdi ne yapıyoruz? "

Evet. Sakura'nın sorduğu soruya verecek bir cevaba sahip değildim. Ama aklımda bir plan var sayılırdı. Yine de emin olamıyordum. Söylememem gerektiğini hissettim. Sasuke'nin de bir fikri yok gibi duruyordu.

"Benim bir planım var ama sever misiniz bilmiyorum. "

"Anlat. "

İkisi de meraklı gözlerle bana bakıyordu. Bu plan için kendimden utansam da Fuu gibi birine güven olmayacağına eminim. En mantıklısı bu gibi geliyordu.

"Sasuke. Fuu'yu arayıp çıkma teklifini kabul edece-"

"Asla. "

Gözlerine baktım. Yüzünde oldukça sinirli bir ifade vardı. Bana kızmasını anlayabiliyordum. Ancak sadece onun iyiliğini istiyorum.

"Sasuke. Lütfen Naruto'ya bitirmesi için izin ver. Naruto, devam et. Sonra? "

"İtachi sanın yaşayıp yaşamadığını öğrenmen lazım. Ondan sonrasını bize bırak. Tsunade san ve polislerle beraber atacağın konuma geleceğiz. Birini ölü göstermek bir suçtur. Fuu bu suçtan tutuklanacak. Hem Sakura'nın adı temize çıkacak hem de abine kavuşacaksın Sasuke. "

Olabilecek en mantıklı plan bu gibiydi. Gerçi başka planımız da yoktu. Sasuke pek hoşlanmamıştı ama yapabileceğim pek bir şey yoktu. Bu sefer geçmişten farklı olarak bir amaç için Fuu ile çıkacaktı. Hatta sözde çıkacaktı. Gerçek bir ilişki bile olmayacaktı. Bu yüzden sorun değildi. Sasuke de böyle düşünmeliydi. Gözlerindeki garip, hüzünlü ifadeyi bir kenara atmalıydık. Kollarımı boynuna sardım.

"Sadece sözde bir ilişki Sasuke. Senin beni sevdiğini biliyorum. Ama abini bulmamız için o kıza ihtiyacımız var. "

"Haklısın, sanırım. "

Tamamdır. Plan hazırdı. Sasuke Fuu ile yarın konuşacaktı. Umarım plan istediğim gibi ilerler. Artık hepimizin mutluluğa ihtiyacı vardı. Çok şey yaşamıştık. Çok fazla insanı kaybetmiştik. Daha fazlasını yaşamak istemiyorduk.

Sadece her şey iyi olsun istiyorduk.

"Dışarıya çıkmaya ne dersiniz? Biraz hava alalım. Ben İno'yu da arayım o da gelsin. Hepimizin biraz morale ihtiyacı var. "

Sasuke de ben de Sakura'yı onayladık. Ayakkabılarımızı giyip dışarı çıktık. Deniz kıyısına doğru ağır adımlarla ilerliyorduk. Herkesin aklında binbir düşünce vardı belli. Kimseden çıt çıkmıyordu. Denize yaklaştık. Kumların arasına bıraktım kendimi. Sasuke ve Sakura da yanıma oturdular. Bense kumun üzerinde boylu boyunca yatıyordum. Güneş. Ve denizin sesi. Her zaman beni rahatlatmıştır. Şimdi yanımda iki değer verdiğim insan var. Biri sevgilim, biri en yakın arkadaşım.

"Her şey nasıl bu noktaya geldi? Ben sadece herkesi korumak istedim. "

Ağzımdan çıkan kelimelere şaşkın bakışlarla karşılık aldım. Tüm bunların tek olma sebebi ben Sasuke'yi korumak için Suigetsu ile yaptığım anlaşmaydı. Ben onu yapmasam her şey daha iyi olabilirdi. Ben yine Sasuke'nin önüne atlardım. Onu kurtarırdım. Hem tüm bunlar yaşanmamış olurdu.

"Senin bir suçun yoktu Naruto. Hepimizin hataları oldu. Ama şimdi üçümüz birlik olup bu işin altından kalkabiliriz. Hem de kimse ölmede- öhm öhm. "

Sakura'nın lafı öksürükle yarıda kesilmişti. İkimiz, genç kızın hastalığını bildiğinden ona endişe ile bakmaktan kendimi alıkoyamadım. Sakura'ya dikkatli baktığımda o kadar yorgun bir görünümü vardı ki. Sanki uzun süre uykusuz kalmış gibi dedim içinden.

"Bana öyle bakmayın. Ben iyiyim. İlaçlarımı aldım. "

Zafer işareti yapıp gülümsedi kocaman. Ben de gülümsedim istemsizce. Sakura ile tanışmamız pek de iyi olmamıştı. Ama tanıştıktan sonra fark ettim ki sahip olabileceğim en iyi arkadaş oydu. Beni ilk kabul eden Sasuke olmuştu. 2.olarak da Sakura. Beni ön yargılarını bırakıp tanımaya çalışan ilk insan. Bana her konuda yardımcı olmaya çalışan arkadaşım. Ona zarar gelsin istemiyorum.

"Fuu'dan mesaj gelmiş. "

İkimiz de Sasuke'ye baktık. Telefonunu açtı ve mesajı okudu. Kaşlarının çatılmasından ne kadar sinirlendiğini anlayabiliyordum.

"Buluşmak istiyor. Ne yapmalıyım? "

Sasuke'yi tek başına Fuu'nun yanına göndermek hiç de mantıklı gelmiyordu. Ama belki biz onu bir şekilde izleyebilirdik. Plana sadık kalarak hem de.

"Ne zaman? "

"Yarın. "

Sakura tam da aklımdaki soruyu sormuştu. Yarın ise hiç sıkıntı olmazdı. Yarın bu işi bitirecektik.

"Yarın bu iş bitecek. "

Selam

Biraz kısa oldu farkındayım. Bunun için üzgünüm. Derslerinden vakit buldukça yazmaya çalıştım ve sizi de uzun uzun bekletmek istemiyorum. Dersten çıktığım gibi son kelimeleri yazdım ve yayınlıyorum. Tekrar derse gideceğim. Bu arada bu kitabın uzun olmasını beklemeyin. İlk iki kitaptan daha kısa olacak. Hep bu şekilde planlamıştım umarım beni anlarsınız:)

Mutlu kalın

^^