Bestia z przymusu (zakończone część II )

16

Kilka miesięcy później 

WERONIKA

Dużo się zmieniło, Natan przestał szukać leku na bestię zajął się nami. Jego rodziną, tak mówi na nas. Obecnie jestem w szóstym miesiącu ciąży wszystko idzie w dobrym kierunku. No i jeszcze oświadczył mi się. Tak też w to nie mogłam uwierzyć, zaczął mówić o rzeczach o których nigdy by nie umiał się wypowiedzieć. Właśnie patrzę jak wnosi pudła do nowego domu. Tak też się i to zmieniło. Kupił wielki dom chociaż w sumie nie wiem po co mu taki. Kto tu będzie sprzątać. Jest urządzony w moim stylu. Zdał się na mnie. Chociaż bał się o swoją kartę czy nie za bardzo ucierpi. Jednak zaskoczyłam go i myślał, że zostanie mniej. Rose zbliżają się już 2 latka.  Nie zajmuję się nią jak kiedyś nie mam na to siły. Więc nie raz Natan bierze ją ze sobą bez mojej wiedzy. Ale wiem, że z nim jest bezpieczna. A co do bestii, temat skończony. Nie  był poruszany ani razu. Uciszył bestię i żyje normalnie. Na początku było strasznie trudno, jednak widzę, że zapomniał o niej. A przynajmniej mam takie wrażenie.

NATAN

Jest o niebo lepiej. Coraz mniej myślę o bestiach bardziej skupiam się na rodzinie mojej rodzinie która stwarzam z Weroniką. A nie długo się ona powiększy. Na szczęście maluszek nie ma genu bestii więc jestem o wiele spokojniejszy. Teraz tylko iść na przód. Wnoszę już nie mam pojęcia który karton do domu. Jeszcze parę dni i wszystko w nowym miejscu będzie jak należy. Teraz jest dobrze i nie chce tego zmieniać. Za dużo tajemnic, sekretów i tego wszystkiego. Po co to komu, idę na przód z genem bestii czy bez. Wyciszyłem to całkowicie. I jest lepiej o niebo lepiej. Teraz czuję jak żyję normalny człowiek, a nie mutant. Niesamowite uczucie. Nie do opisania to jest. Wiem, że już nikogo nie skrzyw... 

- Rose wracaj mi tu ! - usłyszałem.

- MAMA! - krzyknęła Rose. Tak moje małe słoneczko już coś zaczyna mówić.

- Nie mama tylko wracaj bo nie będzie bajek! Nie będę się powtarzać - zszedłem na dół biorąc Rose na ręce i idąc z nią na podwórko.

- Natan i ty też !

- Oj kochanie daj się dziecku wyszaleć.

- Idę spać - powiedziała obrażona, jednak wiem, że jak już wstanie magicznie jej obraza na mnie zniknie. Jak zawsze. To jest życie wam powiem. Bez zmartwień. A co do firmy przepiałem połowę na Weronikę w razie czego. Bestia nie zniknęła tylko jest uśpiona.

A morał nie wiem jaki, bo dopiero zaczynam żyć!

Nie wiem czy dobre zakończenie bardziej ogólnikowe ale to już koniec serii BESTII. Dziękuję wszystkim którzy byli ze mną od początku.