4 kız... Aileleri ellerinden alınmış 4 kız.. Hayalleri ellerinden alınmış 4 kız. Hiç kimseye, hiç bir şeye acımıyorlar. Aşka ve sevgiye inanmıyorlar. Ta ki 7 polisin hedefleri olana kadar.
11 salıncak, 22 ceset, 4 katil, bir vur kaç oyunu. Kim bile...
"AYY! CİBİLİYET- PARDON BAŞKANIM VALLA BEN ADAMIN KAFASINI FALAN ISIRMADIM!"
"NE BAŞKANI BE KALKIN HADİ!!"
"BU NE YA?! HAPİSHANEDE MİYİZ BİZ?!"
"BAK HALA HAPİSHANE DİYOR! KALSANIZA BE!!"
"Jennie.. lütfen bağırma. Bir Busan uyandı bağırtına."
"BAK HALA BUSAN!! KALKIN BE! VAR YA KALKMAYANIN BELASINI Sİ-"
"AAA! NE KÜFÜR EDİYON BE AHLAKSIZ KADIN?!"
"HADİ İNİN AŞAĞI-"
"TAMAM BE ÇIĞIRMA SABAH SABAH İNİYOZ!! AA! BU NE BE?! DAHA KARGALAR BOKUNU YEMEDİ!"
Bol sevgi dolu bir sabah günaydınından sonra hepimiz kahvaltı masasındaki yerimizi almıştık. Önümüzdeki omletlere hepimiz yumulur- pardon yerken Rose'nin sorusuyla toplu bir konuşma yapmak zorunda kaldım. "Ee, ne yapacağız bugün?"
Derin bir nefes alıp cevap verdim. "1 saat sonra evden çıkacağız. Yarın saat 10.38'de Seul'da oluruz. Oradan dağ evine 3 saat yol olacağı için rahat bir nefes alacağımız zaman 13.38. Şu an saat 08.00. Ve biz yola 09.00'da çıkacağız. Biliyorsunuz Busan Tanrı'nın unuttuğu bir şehir olduğu için yol uzun. Ve de burdan Seul'a 25 saat 38 dakika var. Sonuç.. bu. Arabayı ben kullanırım. Yolda kısa kısa molalar veririz. Ara sıra arabayı süren kişi değişir haberiniz olsun. Benimki de can. Her neyse.. Dağ evine gittiğimizde bizim cibiliyetsize haber veririz. Sonra gün boyu dileniriz. Ertesi gün de bize adresi verilen otele gidip bakalım şu meşhur ajanların dertleri neymiş onu öğreniriz. Gerçi ben hala saçma buluyorum ama. Sonuçta onlarda ajan ve de bizden yardım istiyorlar. Üstelik biz de ajanız. Yani bugün ki plan bu. Şimdi eğer doyduysanız gidip hazırlanın. Çantalarınıza genel eşyalarınızı koymanız yeterli. Zaten dağ evinde bütün eşyalarımız, biliyorsunuz. Ah... Uzun bir yolculuk olacak. Rahat giyinmenizi tavsiye ederim. HADİ BENİM ASLANLARIM!! MARŞ MARŞ."
Kızlar yukarı çıktıklarında bende masayı toplamaya başladım. Ben oturma oturma odasında oturmuş telefonumu kurcalarken kızlar tek tek önüme dizildiler. Onları kısa bir süzüp kıyafetlerinin rahat olduğuna kanaat getirdiğimde ayağa kalktım. "Güzel. Hadi gidelim."
《Kızların giydikleri kıyafetler》
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Jisoo unnie kapıyı kilitleyip arka koltuğa Lisa'nın yanına geçtiğinde kızların hepsinin kemerlerinin bağlı olduğundan emin olup"Eveet.. artık gidebiliriz. " diyerek arabayı çalıştırdım.
Güvenlik konusundan rahattık. Çünkü Busan'daki evimiz -paramızın yettiği kadar aldığımız dairemiz- pek bilinmezdi. Bizi bulup adalete teslim etmek isteyen çok polis,ayrıca tahtımıza kurulmak isteyen çok düşmanımız vardı. Ve de onlar bizi Seul'da ararlardı. Busan'a pek uğramazlardı. Hah!. Gerçi oradada başımıza dert almamak için dağ evi satın almıştık ama.. her neyse.
Radyoda değişen şarkıyla derin düşüncelere daldım. Aslında biz bu ajanlığı yapmayı hiç bir zaman istememiştik. Biz gizli ajandık. Bizim ismimiz yer altında popülerdi. Blackpink. Düşman çeteler ve bizi arayan polisler ağızlarında çok dolandırırlardı bu ismi. Ama kimliklerimiz gizliydi. Kolay kolat açığa çıkamazdık. Sadece bizi çok araştıranlar bilebilirdi belki. Hah! O da bir ihtimal.
Biz bu ajanlığa, duygularımızı gömmeye mecbur tutulmuştuk. Ailelerimizi öldürmüşlerdi. Ve de biz YG AGENT'a emanet edilmiştik ailelerimiz tarafından. Ailelerimizin katillerini bulup onları halletmeliydik. Biz genelde öldürmezdik. Paraları alır, şirkete teslim eder ardından bize düşen payını alıp keyifle izlerdik. Bütün pis işlerini ortalığa dökerdik. Eh! Tabi ileri gitmişlerse silahlarımızdan çıkan o güzel mermilerin hedefi olmaya hak kazanmış olurlardı.
Bugüne kadar sadece bir çeteyi öldürmek zorunda kaldık. Onlar da ITZY adında beş kişilik bizden tehlikeli olmasın tehlikeli bir gruptu. Ah... Bitti ve gitti.
Ben düşüncelerimden kırmızı ışığı görmem ve radyodaki tekrar değişen şarkıdaki grubun "Boombayah" diye bağırmasından ayrılabilmiştim.
Cidden şu grup ne kadar müthiş. Özellikle de ana rapçisi. Kızlarla deli gibi şarkıyı söylerken sonunda kapatıp kızlara döndüm. "Eğlendik, güldük tamam iyi, hoş. Ama mola vakti. Hadi gidip birer kahve ve araştırmalık alıp, ihtiyaçlarımızı giderdikten sonra yola devam ederiz. Hadi inin bakalım. "
🏹🍁🗡
Selamsss aşkolar. Gecenin bir körü bölüm atıyom valla. Gerçi daha hiç kimse kitabı fark etmedi ama inançlıyım. İlla bir gün bakarsınız da kitabım sizin o güzel fikirlerinizden mahrum kalmaz.
Bu arada Busan ile Seul arası araba ile gerçekten 25 saat 38 dakikaymış araştırabilirsiniz. Ayrıca ITZY sevdiğim bir grup. Fanı değilim ve biraz samimiyetsiz geliyorlar. Lütfen yargılamayın. Bu benim görüşüm. Ama müziklerini seviyorum.
Her neyse boş yaptım yine. Lütfen o minnoş ellerinizle oy veriniz. Ve de satır aralarına yorumlarınızı serpiştiriniz. I love u babessss. Muah muah😘😘
