After Midnight

Chapter 50

~After Midnight~
Chapter 50
By: Mharl

Nagawa na naming mapakawalan ang lahat ng estudyante na nakakulong, hindi madali ang lahat dahil sa kada sulok ay may taong gusto akong makuha

"Kaya mo pa ba?" Tanong nya saakin kaya napaupo nalang ako sa damuhan

Mag uumaga na at hindi padin natatapos ang lahat, hindi ko alam kung hanggang kailan to mangyayare, napapagod na ako at nanghihina, sumasakit na din ang kamay ko dahil sa kakahawak ng baril at nawawalan na ng lakas

"Pwede ba tayong magpahinga? Kahit saglit lang?" Tanong ko sa kanya at agad din naman syang umupo sa tabi ko

He are both looking at nowhere kung saan sisikat ang araw

Naghahalong kulay asul, violet at dilaw na ang kalangitan, ilang oras nalang at mag uumaga na

"Are you tired?" Tanong nya saakin at isinandal nya ang ulo ko sa balikat nya

"Tired but I will fight" bigkas ko sa kanya hanggang sa maramdaman ko nalang na hawak hawak na nya ang kamay ko

Hinawakan nya ang pulso ko at ipinapalo palo ang kamay ko sa kamay nya na nakakapag pagaan ng loob ko

"I love you wife" saad nya saakin kaya napangiti nalang ako

"I want you to know that I am fighting because I want to be with you for the rest of my life" hinawakan nya ang singsing na suot ko, dalawang singsing ang nasa palasingsingan ko, yung una ay yung ibinigay nya nung kinasal kami at yung isa naman yung binigay nya na may eroplano na naka ukit

"Can you sing me a song?" I asked him, halos marinig ko na ang pagtibok ng puso ko sa sobrang pagod ko kakatakbo

"Not now wife, I wont sing you a sing anymore. I want to sing in our marriage and I want to make that as the most special day for both of us" bigkas nya saakin kaya napangiti nalang ako

He is really determined to marry me and that is giving me strength to keep on fighting

"Tara na" saad ko sa kanya at agad na akong tumayo

Gusto ko nang matapos ang araw nato at makapag pahinga

Gusto ko nang malagay sa tahimik

Agad din naman syang tumayo at inakbayan ako at sabay na kaming naglakad

Wala na kaming nakakasalubong na mga tao o estudyante, napaka tahimik na ng lahat at tila ba wala nang gera ang nagaganap

Malamig ang ihip ng hangin at huni lang ng ibon ang naririnig namin kasabay nun ang pagyakap saamin ng malamig na hangin

Hindi ko din magawang makapag salita dahil pakiramdam ko ay naiipit ang dila ko, maski ang paghakbang ko ay pabigat na ng pabifat na tila ba may hindi magandang mangyayare kasabay pa nun ang mas paghigpit ng hawak ni Ken sa kamay ko

"Ken" tawag ko sa kanya but he is not looking at me, he is just observing the place at parang nakakaramdam din ng kakaibang tensyon

"Just hold your gun properly, I feel it too" bigkas nya saakin kaya inumpisahan ko nang ikasa yung baril ko hanggang sa isang sobrang lakas na hangin ang biglang umihip kaya napapikit nalang ako dahil sa mga maliliit na alikabok na pumapasok sa mata ko

Maya maya lang ay nawala din agad ito at muli na kaming naglakad

This night is so long, pakiramdam ko ay hindi na sisikat ang umaga dahil sa nangyayare

But I just realized that I don't need a sun to light up my world

Because I have him lighting me up already