SAHİL POYRAZI

ŞAKA

Uyandığımda kendimi boş odada buldum. Etrafıma baksam da telefonumu bulamayınca, kolumdaki serumu söktüm. Boş bir hastane odasında ne işim var diye düşünürken olanları hatırladım. Odadan çıkınca Gökhan ve Hamza bana doğru gelmeye başladılar. Ağlamışlardı gözlerinden anladığım kadarıyla.

"Kanka serumu bitmeden çıkmasaydı keşke." dedi Hamza.

"Beni boş verin, annem nerede?" diye sordum.

O sırada Nejla teyzeyi gördüm koridorun başında. Onların da gelmesine rağmen kimseden çıt çıkmıyordu. En sonunda kendim bulmaya karar verdim. Yoğun bakımın önüne doğru yürürken kolumdan birisi tuttu.

"Kanka, şey ııı biraz kantine inelim. Kehveyi seversin sen, kahve alalım gel." dedi Gökhan.

"Beni bırak annemi görücem Gökhan. Bu arada size kim haber verdi?" dedim.

"Nejla teyze haber verdi de sen onu bunu boş ver hel kantine inelim." dedi tekrar.

"Gökhan bırak dedim." dedim ve kolumu çektim.

Yoğun bakımın önüne gelince içeriden çıkan doktora annemi sordum.

"İçerideki kadının oğluyum ben. Durumu nasıl?" diye sordum yaşlı doktora.

"Delikanlı içeride hasta yok şuan." dedi ve yürümeye devam etti.

"Annem nerede o zaman?" diye bağırmama rağmen cevap vermedi.

O sırada Gökhan, Hamza, Nejla teyze ve kocası yanıma geldi.

"Dur oğlum bağırma. Bi sakin ol." dedi Nejla teyze.

"Annem nerde?" diye sordum. Uyandığımdan beri bu soruyu soruyordum ama cevabını alamıyordum.

"Poyraz sakin ol, sana bir şey dememiz lazım." dedi Hamza. Gözünden bir damla yaş süzülmüştü.

"Bi-Bir şey mi oldu anneme?" dedim sesim titreyek.

Kimse konuşmuyordu. En sonunda ben yürümeye başlayınca bu sefer Ahmet abi konuşmaya başladı.

"Poyraz, annen vefat etti oğlum." dedi Ahmet abi.

Annen vefat etti oğlum
Annen vefat etti oğlum
Annen vefat etti oğlum

Bu cümle kafamın içinde dönüp dolaşıyordu. Ne demek annen vefat etti?

"N-Ne diyorsun sen?" dedim olduğum yerde.

"Kanka sakin ol. Bu sabah vefat etti." dedi Gökhan.

Ne kadar da kolay söyleyebiliyorlardı.

"Ne vefatı Gökhan. Siktirme şakanı adam akıllı söyle." dedim yakasından tutarak.

"Poyraz, sen uyurken öldü. İç kanamayı durduramamışlar." dedi Hamza Gökhan'ı benden çekmeye çalışarak. Ahmet abi de o sırada beni tutmaya çalışıyordu.

"Oğlum dalga mı geçiyorsunuz siz? NE VEFATI? AHMET ABİ ÇEK ŞU ELİNİ. HAMZA ŞAKA DE." diye bağırdım hastanenin ortasında.

Herkes yere bakıyordu. Ben bağırırken herkes yere bakıyordu.

"Hamza konuşsana oğlum. Niye susuyorsunuz. Tamam şakanızı affettim annemi gösterin." dememe rağmen kimseden çıt çıkmıyordu.

"Abi annemi gösterin bana." dedim yüzlerine bakarak. Gözümden bir damla yaş düşmüştü yere.

Yavaş yavaş yere düşerken Hamza ve Gökhan'ın bağırışlarını duydum.

"Poyraz..." demişlerdi ama gerisi yoktu.