Gehoornd

14. Part_1

Om de updates een stukje sneller te laten gaan heb ik besloten alle hoofdstukken in tweeën te splitsen. Voor jullie is dat uiteindelijk voordelig, want zo komen er én vaker updates, én de hoofdstukken worden in totaal langer omdat ik meer tijd heb! Yay! Dus, hierbij het eerste deel van hoofdstuk 14.

Read, Vote, Comment and don't forget to Enjoy! x

14.

Hoornlingen,

Tot onze spijt moeten wij mededelen dat het duister er voor heeft gezorgd dat onze geliefde Vrouwe Anna ontvoerd is door een demon. Eenzelfde soort demon heeft ook haar broer, een aspirant-jager, een aantal andere leerling-jagers en een genezeres meegenomen.

Wij roepen u op, Hoornlingen van de Stad der Gehoornden, om op te staan en te vechten tegen dit kwaad. Het moet verslagen worden, en wel vlug, voordat het ons nog meer slachtoffers kost.

Wij roepen u op, Hoornlingen, om u te verenigen en ons te helpen. De trainingen voor de vrijwilligers zullen starten op de ochtend na de nacht van de afnemende maan.

~De raad der Gehoornden~

Firenzo wordt wakker gemaakt als de nacht al over zijn middelpunt is. Hij is nog steeds verschrikkelijk moe door zijn overduidelijke slaapachterstand, maar Gideon, die zijn ogen ook nog maar half open kan houden, zegt dat ze verder moeten, om hun achtervolgers uit de Stad voor de blijven.

Als ze allemaal gereed zijn waarschuwt Gideon hen dat ze waarschijnlijk halverwege de dag de levensbomen van Lavandor zullen bereiken. Het maakt hen allemaal opgelucht, ze komen daadwerkelijk dichter in de buurt van hun doel. Zoals ook de vorige dagen zo ging, gaat Gideon voorop, met Reveca en Flora in zijn kielzog en Sybren en hij als laatst. Flora heeft in al die tijd nog steeds niet gezegd, al glimlachte ze die ochtend wel toen Reveca haar wakker maakte om weer verder te gaan.

Ze zal vast wel opknappen als ze Anna weerziet, tenminste, dat hoopt hij. Volgens Anna is Flora namelijk een levendig kind, ze lacht bijna altijd. Hij zou een verschrikkelijke zonde zijn als ze dat door deze ervaringen kwijt zou raken.

Door de duidelijk verbeterde sfeer rijden ze wat rustiger door de dichte wouden van de griezelige Wildernes. Af en toe klinkt er een lichte en hoge lach van Reveca, als ze een grapje met Gideon maakt. Op andere momenten wijst Sybren hem de bijzondere dingen die ze tegenkomen in de bossen en vertelt er iets leuks bij, zoals een eigen ervaring, of gewoon wat informatie.

Flora kijkt alleen maar verwonderd om zich heen, haar ogen lijken te verdrinken in alle gretigheid waarmee ze rondkijkt naar de wonderlijke wereld buiten de Stad. De felgroene en paars-rode bladeren die aan de bomen sieren, de donkere takken met gekleurde bloesems. De meest exotische dieren en wezens die je maar kunt bedenken. Ze kijken allemaal hun ogen uit, want sommige wezens hebben zelfs Sybren en Gideon nog nooit gezien, wat uitermate gevaarlijk kan zijn in het woud.

Tegen de middag worden ze even opgehouden door een paar Svartalfen omdat ze door ‘hun’ territorium reden. Omdat de mannetjes moeilijk deden toen ze zeiden dat ze hen niets zouden doen, was Gideon er na een paar minuten onderhandelen wel klaar mee, en hij gaf Reveca een teken, waarna ze met haar pijl en boog een pijl recht door het hoofd van de Alfa-Svartalf schoot, waarna deze een seconde lang verdwaasd bleef staan, waarna hij met glazige ogen neerzakte en het groepje overige Svartalfen geschrokken uiteenstoof.

Sybren legde hem en Flora uit dat Svartalfen, ook wel Zwarte Elfen genoemd, in principe kwaadaardige dwaalwezens zijn. Ze zijn de tegenhangers van de oorspronkelijke elfen, maar afgestoten door de elfengemeenschappen doordat ze niets goeds in de zin hadden. De kleine mannetjes leken door hun gebrek aan lengte en gracieuze gedrag en bewegingen een beetje op dwergen, maar dan veel en veel gemener.