တောင်တောရယ်သာ

အပိုင္း ၉

ေဆာင္း၀င္လာသည္ႏွင့္ ကန္ေရျပင္ပတ္၀န္းက်င္ရွိ စပါးခင္းမ်ားသည္ ေရႊေရာင္၀င္းခဲ့ၿပီ။ မည္သည့္အရပ္သို႔မ်က္ႏွာမူပါေစ ၀င္း၀င္း၀ါေနသည္။ ေအးစိမ့္မႈသည္ ေဆာင္းခိုငွက္ငယ္မ်ားႏွင့္အတူ ေရာက္လာခဲ့ၿပီ။ မနက္ခင္းခ်ိန္မ်ားတြင္ ေလျပည္ေအးႏွင့္ ျမဴႏွင္းမႈန္တို႔ အုပ္ဆိုင္းေနၿပီ။ သို႔ေသာ္ ေနျမင့္လာသည္ႏွင့္ ျမဴတို႔သည္ ေပ်ာက္ကြယ္ရစျမဲပင္။

"ရစ္ခ္ကီသာ ရွိရင္ ဓါတ္ပုံဆင္းရိုက္ေနတာနဲ႔ ေရာက္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး"

ျဖဴ႕စကားေၾကာင့္ ရင္ထဲမွာ ဗလာက်င္းခံလိုက္ရသလို ခံစားရျပန္ပါသည္။ ေျပာင္းလဲလွပေနေသာ သဘာ၀ရႈခင္းမ်ား ေငးၾကည့္ရင္း ေဆာင္းကို အသံတိတ္ေနသည္။

ေဆာင္းခိုငွက္တို႔ အင္းေတာ္ႀကီးကန္သို႔ ေရာက္လာခဲ့ၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း လိုက္ျပရမည့္သူက မရွိေတာ့။

မိသားစုကိစၥေၾကာင့္ ျပန္သြားခဲ့သည္မွာ တစ္လနီးပါး ၾကာခဲ့ၿပီ။ သူ႔အား အိမ္ျပန္ပို႔ေပးခဲ့ေသာ မိုးညတစ္ညသည္ ေတြ႕ခဲ့ရသည့္ ေနာက္ဆုံးည။ ႏႈတ္မဆက္ခဲ့လို႔လား။ ဒါမွမဟုတ္ မေတြ႕ရေတာ့လို႔လား။ လစ္ဟာေနေသာ ကြက္လပ္ငယ္သည္ နက္ရွိုင္းလာသည္မွာ ေန႔စဥ္ရက္တိုင္းပင္။ ဘယ္ေလာက္ၾကာမည္ကို မသိထားသလို ျပန္လာမွာလားဆိုတာပင္ မေသခ်ာ။

ေဆာင္းကိုတို႔သည္ ယေန႔တြင္ အမွိုက္စနစ္တက်စြန႔္ပစ္ရန္ႏွင့္ သဘာ၀အေျခခံခရီးသြားလုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ေဒသခံမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးရန္အတြက္ မင္းေနာင္ရြာသို႔ေရာက္လာခဲ့ၾကျပန္ပါသည္။ သပ္ရပ္ေသာ ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္မ်ားႏွင့္ ေျခတံရွည္အိမ္ေလးမ်ားက ဆီးလို႔ႀကိဳေနသည္။

ကာကြယ္ထိန္းသိမ္းရန္အတြက္ ေဒသခံမ်ား၏ ပူးေပါင္းပါ၀င္မႈသည္ အခရာ..

ေျပာခဲ့သူသည္ အနားမွာမရွိေတာ့ေသာ္လည္း ဒီစကားမ်ားကို ေဆာင္းကို မေမ့နိုင္ေသး။ ယေန႔တြင္ ေဒသခံမ်ား၏ တက္ႂကြစြာပူးေပါင္းပါ၀င္မႈကို ျမင္ခဲ့ရသည္။ မိမိတို႔ေဒသကို ကာကြယ္ထိန္းသိမ္းလိုစိတ္ အျပည့္ရွိေသာ ဤေဒသခံမ်ားအတြက္ ၀မ္းေျမာက္ဂုဏ္ယူရသည္။ လူငယ္မ်ားသည္ တက္ႂကြမႈအျပည့္ႏွင့္ ပါ၀င္သည္။ ကေလးငယ္မ်ားမွအစ အမွိုက္မ်ားကို စနစ္တက်စြန႔္ပစ္သည္။