28.09
sesler, yükselen sesler, yıkılan duvarlar eşliğinde daha geniş uykulara dalmak. uykunda verdiğin sözler, gözlerin kapalıyken gördüğün anlar, yemyeşil ormanlardan, uçsuz bucaksız denizlere. gerçek neydi? sonsuza dek süreceğine inandığın tüm acılar, bir sabah uyandın ve orada değil. kafanı üç kere salla, dağılsın. korkularına yürüme, korkularınla yürü, nasılsa bu yol hiç bitmeyecek. en sevdiğin cümlelerin üstünü karala, bazı cümleler nasılsa aklından hiç çıkmayacak. biraz bağır, ağzının yerini bilsinler, nasılsa öpemeyecekler. gerçek bu muydu? şehirler, evler, bilmediğin yataklar, aniden duran otobüsler, artık kafanı cama vurmuyorsun. ama ellerindeki kan nereden bilmiyorsun. gerçek bu değil. bu dünyada herkes yaşattığını yaşar. bu anlamı olmayan tüm kelimelerin karşılığıdır. karma. inanmayacaksın, inandıracaklar. kafam çok dağınık. dağınıklıktan nefret ederim. gerçek bu.
