Chapter Three

41 4 0
                                    

WARNING: SPG, NOT SUITABLE FOR AGE 17 AND BELOW.

Tawanan ng mga lalaki, amoy ng alak, maliit na silaw ng liwanag, at katahimikan ng gabi, iyon lamang ang tanging namataan ko habang marahas nilang hinuhubad at pinunit ang luma kung uniporme bilang katulong.

Hindi ko kita ang kanilang mukha, tanging anino laamang sila sa paningin ko.

Kanina'y nasa sampu ang nasa loob pero nang malapit na sila sa nakahandusay kung katawan, parang hindi ko na mabilang ang mga aninong nagtatawanan.

They ruthlessly ripped all my clothes without even minding as their sharp nails grazed on my skin.

As I laid naked in front of them, all the men immediately throw all their wicked hands on my cold body. They touched, molested, and sexually harassed every corner of my body. Na para bang isa akung baboy na pinagpyepyestahan ng nakararami.

My mind blanked immediately. As though my brain refused to function properly. My eyes just stared emotionless above the ceiling while the men in the room continue to happily touch me satisfying their lust, enjoyment, and pleasure.

My eyes got no tears.

My lips gone numb.

Even if I screamed and shrieked for help, I can't because I was born without a voice.

If I do have, no one would even dare to help a mere maid without a powerful background or a family that would protect me.

In the midst of this inhumane powerful humans, I was just a disposable pawn that they could freely control and use.

I know that fact. Why would I bother to struggle when I already know the outcome?

Kapag wala kang kapangyarihan, wala kang laban sa mga taong may mataas na kalidad sa buhay.

One of the men laughed as his fingers are pushing in and out of my vagina. Napakabilis na kilos ng kanyang mga daliri na parang masusugatan na ang aking pagkababae.

"Too bad, we can't hear her helpless moans and cries."

Nagtawanan naman ang lahat na parang wala sila sa sarili.

"Yeah, it would add some spice to it if she scream in pleasure!"

Habang nagtatawanan at nagkakatuwaan ang iba, nakita ko naman ang tatlong lalaking may dala dalang makapal na lubid at isang maliit na bola.

Marahas nila akung iginuyod papunta sa isang maliit at matigas na kama. Pabarang nila akung binagsak na akala ko'y mababali na ang mga buto ko.

"Maybe it would be better if she continue to be mute, no one wil hear her cries as we all fuck her together!" Ramdam kung nakangising sambit ng isa sa mga lalaki na tinawanan at sinang-ayunan ng iba.

Some of the men held both of my frail hands and they tightly wrapped my wrists with a rope. They also did the same to my trembling feet and attached each of the rope in the edges of the rough bed.

May nilagay rin silang isang bola sa aking bibig at mahigpit itong pinolupot sa likod ng aking ulo.

They laughed together upon the sight of me.

I was already giving up.

I was even too tired to even shed a single tear.

I was too powerless to move a finger.

Pero bakit mas gusto pa nilang ipamukha na walang wala ang isang tulad ko?

I was born in the most disgusting and unfortunate situation.

Ngayon naman, makararanas pa ako ng isa sa mga karumaldumal at nakakahiyang sitwasyon.

Isang nagtatanging sitwasyon na makapagbabago sa buhay ng isang babae.

Ganon ba talaga ako ka walang kwenta at wala ni isang magandang nangyari sa buhay kung ito?

Even death itself is more beautiful than to be harshly molested in the hands of these gruesome humans.

Nang matapos nila akung tignan na may ngiti sa kanilang mga labi.

All the mean stood naked around me. Moments later, they began their sexual torture.

Two of them inserted their bulging flesh in my swollen one without a hint of hesitation. A sharp gasps almost escaped in my mouth but I couldn't expressed the pain when they disable my ability to even gasp.

How cruel can a human be?

Ang ibang lalaki ay nagtatawanan habang hinahaplos nila ang kanilang sariling ari. Hindi nila ibinalikwas ang kanilang tingin sa dalawang lalaking walang pintas kung ibuhos ang kanilang kasakiman sa katawan kung walang tigil kung manginig sa sakit.

Nang hindi na makapaghintay ang isang lalaki, marahas niyang kinuha ang bolang nakakabit sa bibig ko at ipinasok ang kanyang ari ng walang pagdadalawang isip.

He held my staggering head with both of his large hands and pushed it up and down mercilessly. Napakabilis rin ng kanyang kilos na akala ko'y mawawalan na ako ng malay at mababali na ba ang maliit kung leeg.

Despite how extreme the torture they've been doing with me, I can't do a thing with the chains attached to my hands and feet.

Wala na ring buhay ang aking katawan. I couldn't almost blink my eyes, I couldn't almost breathe. Wala ba talagang katapusan ang kasakitang ito?

Mas lumapit pa ang mga lalaking kanina pa hinahawakan ang kanilang ari. Their shadowy wicked eyes flashed with lust, viciousness, and limitless cruelty.

After a long exposure to such unimaginable situation happening to me, all men stopped and filled my weak body with their milky and white discharged.

Dahil sa rami ng mga lalaking gumahasa saakin, para na akung naliligo sa inilabas nila.

Akala ko tapos na, pero hindi pa pala.

Nakalimutan kung wala pa lang katapusan ang kasakiman ng mga tao.

They keep repeating the process. Ibang lalaki naman ang ipinasok ang kanilang ari sa dumudugo kung pagkababae. Ibang lalaki rin ang ipinasok ang kanya sa aking bibig.

Napakabilis ng mga pangyayari. I even have no time to shed tears. I have no time to scream. I have no time to feel the immense pain when it is quickly overshadowed with another pain.

My dear God,

What did I do to deserve this sickening sexual torture?

What sin did I commit to be mistreated in such a way?

This is even worser than death.

Kung malala pa ito sa kamatayan, saan na lamang ako lulugar sa mundo na puno ng kasakiman?

"This is no good, she already felt too numb. Let me get something." Tugon ng lalaking kanina pa halos baliin ang aking leeg.

Ilang minuto ang lumipas na may dala dala itong itim at matalas na latigo.

Nag ngisian naman ang kanyang mga kasama.

Mga tao ba talaga ito o mga alagad ng demonyo?

As they keep on repeating the same process with different men each time. Walang awa rin nilang pinaglalatigo ang naninigas at nanlalamig kung katawan.

Bawat paglatigo ay napapagalaw ng kaunti ang aking walang buhay na katawan dahil sa napakalakas na pwersa ng naglalatigo.

I was now drowning in my blood amd their own disgusting white discharge.

Sa tuwing napapagalaw ako sa sakit, nagtatawanan ang mga kalalakihan sa pagkakaalam na hindi pa ako namamanhid sa kanilang walang tigil na karahasan.

As I helplessly moved a bit, they also became more harsher and violent.

Even with my weakening hearing, I can still sense their demonic and vicious laughter echoing through the night.

It is really amazing how people find enjoyment and fun upon one's suffering.

No Longer Alive (COMPLETED) Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon