No Longer Alive (COMPLETED)

Chapter Thirteen

Nakatalukbong ako sa aking kumot habang walang emosyon na nakatanaw sa pintuan ng kwarto ko. Because of what I saw last night, I wasn't able to deliver the coffee to Rohan and just absentmindedly passed it to another maid. Madali rin akong naglakad patungo sa kwarto ko at nagkulong sa loob.

Iniisip ko parin ang sinabi ni Flora. Paulit-ulit itong umiikot sa utak ko na parang sirang plaka.

Rohan is already engaged with the woman who framed me. Parang naging komportable na ako sa kanya dahil sa tiyaga at kabaitan niya na nakakalimutan ko na kung sino talaga siya.

I was supposed to be fading in the background, far away from him. I wasn't supposed to be dependent on that man who have the power to curse my life once again. Magiging asawa rin niya ang babaeng isa sa mga sumira sa buhay ko.

Napahawak ako sa ulo ko ng maramdamang sumasakit na ito. I'd always thought that our paths would never crossed ever again since the moment I break free, I already made up my mind to end my life. Pero nang magtagpo ang lagnas namin, mas lalo lang gumulo ang lahat.

Also, Flora, the woman who ruined my life, comes to the picture.

This is too much. I must escape away from them.

Habang iniisip ko iyon, may kumatok sa pinto. Nanatili akung nakaupo sa kama at tahimik na tiningnan ang pintuan.

"Ma'am, si Mona po ito." Saad ni Mona at dahan dahan niyang binuksan ang pinto para siya ay makapasok.

Napakunot naman ang noo ko nang may nakita akong isang malaking kahon na dala dala niya sa kanyang kamay. Nang makita ko ito sa malapitan, nakapaskil ang isang kilalang brand sa itaas nito.

Probably noticing my confusion on my face, Mona answered the question in my mind.

"Dahil po matagumpay ang kaso ni Sir Rohan, may idadaos na party sa bahay ma'am. Dadalo po daw ang pamilya, mga kaibigan, at mga kakilala sa party na mangyayari mamayang hapon. Ibinilin po ni Sir Rohan saakin na dalhin itong damit na binili niya para sayo, Ma'am. Ipapakilala ka daw ni sir Rohan sa mismong party niya po." Mahinahon nitong paliwanag saakin at inilagay na ang malaking kahon sa cabinet sa kwarto ko.

Mas lalo namang sumakit ang ulo ko dahil sa sinabi niya. This is not what I expected at all. How could he introduce the woman whom his family thinks was the one who put him in a comatosed state? I definitely end up in prison again!

Napahawak ako sa ulo ko dahil mas lalo lamang itong sumakit kaya natataranta si Mona nang makita ako. Mabilis niya akong dinalohan at pinahiga muna sa kama. Tumakbo siya palabas habang sumisigaw na hindi ko na marinig. My panic attacks become more severe that I almost couldn't breathe and chest become more painful each second.

May taong nagmamadaling pumasok sa kwarto ko at mabilisang hinahawan ang nanlalamig kung mga kamay.

When I slowly turned my head to that person, I saw Rohan's pale face filled with worry. He carried my body in his arms ang lay my head in his hard chest. May mga binubulong siya sa aking tenga na ginagabayan akong huminga, mahigpit rin ang kapit niya sa nanlalamig kung katawan.

Nakapalibot rin saamin ang mga nag aalala at natatarantang katulong na may dalang tubig, pamunas, at pamaypay. Nanatili silang nakatanaw at parang nagdadasal ng kung ano.

Rohan's whispers in my ear helped me in my breathing and his body closed to mine made my body stopped trembling and shaking. Ang init na galing sa kanyang katawan ay nagpabalik sa normal na temperatura ng katawan ko.

Ilang minuto pa ang lumipas nang huminahon na ako. Bumalik na ang dati kung paghinga at nawawala na rin ang sakit sa dibdib. Matagal-tagal na rin ang huling panic attacks ko kaya mas grabe ang lagay nito ngayon.