Agad na akong pumunta sa lamesa Kung nasaan yung figurine, at agad Kong kinuha Ito. Pagkabalik ko sa tabi niya sabay Kong pinakita Yun.
"Remember this?" -tanong ko. Halatang kinakabahan siya baka siguro isipin niya na Kung Anu ano Ang itatanong ko.
"Well, you still remember that?" -tanong niyang pabalik sakin.
"Oo Naman, ako yata nagbigay nito, ang unang katanungan....bakit di mo isinama to sa lahat Ng nilimot mo?" -tanong ko.
"Actually di Naman talaga siya madaling kalimutan, Lalo na Yang figurine na Yan, Yan Kasi yung naging memory ko noong una akong nagmahal at unang nasaktan, at dahil Jan sa figurine na Yan naalala ko na may pinagmulan pa ako" -pagpapaliwanag niya. Natahimik nalang ako habang iniisip, na hanggang saan ba tong paghihinagpis?
"Pangalawa, anong masasabi mo dito sa figurine na to?" -tanong ko.
"Ahm, siguro Kung nag exist Lang Yan as a moving thing I want to thank, Kasi that thing who carry all my tears, I want to be honest this second breakup natin I cried but not too loud, I cried Kasi umasa nanaman ako, na namali Yung desisyon ko na iagad agad Yung pakikipagbalikan sayo hawak ko Lang Yang figurine na yan habang iniiyak ko lahat Ng sakit, and that's also one of the reason why I can't lose that, Kasi Yan Yung reason bakit patuloy akong nalaban, kasi before diba? Kinaya ko na magmove on sayo, kasama Yang figurine na Yan, and this time kinaya ko pa Rin, at kasama ko pa Rin" -sagot Naman nito. Nakita Kong tumutulo na Yung luha sa mga mata niya, agad Naman akong lumapit at niyakap Ito. "Sana one day mag glimpse out Naman Kung Sino yang figurine na yan makapagpasalamat Lang ako literally and personally, Kasi di niya ako pinabayaan the whole time eh, nagthathank you Rin ako sayo Ru! Kasi binigay mo Yan sakin, at hinayaan mo ko na makilala at patunayan sa sarili ko na everything can be handled, naging inspiration Yan pati Yung breakup natin sa pagiging ako ngayon, pagiging matatag ko, kaya I Didn't expect na kahit pala bagay nakakatulong kahit bagay Lang sila pero Kung pahahalagahan mo, dun mo makikita na malaki Rin Ang maiitutulong nila sa kalungkutan mo" -sabi niya. Habang hawak na Niya Yung figurine habang yakap yakap ko siya.
"The time na binigay mo to sakin, Sabi ko sa sarili ko na Yung taong nagbigay nitong bagay na to, siya Lang Ang mamahalin ko, Kasi Ito Yung first gift at first thing na nakuha ko from my first love, pero di Rin tayo nagtagal, akala ko nga super strong natin that time Yun pala Hindi, Hindi ko sinasabi na super harsh ng mundo pero Salamat, natutunan kong magmahal Ng totoo" -dagdag pa niya habang ako nananatiling tahimik sa mga sinabi niya. Di ko Alam na nabagsak na Rin pala Ang luha ko sa mga mata.
"Gab, I'm sorry" -sabi ko habang umiiyak at habang nakalapat ang labi ko sa buhok niya. Agad Naman niyang tinapik yung braso ko, agad akong kumawala at umupo siya Ng maayos.
"Hay naku, bat sa tuwing may sakit Ang Isa satin Tayo nagddramahan? Tapos harap pa Ng pagkain, at tinola pa Yung ulam" -natatawa niyang sabi habang pinupunasan luha niya.
"Pero Gab, seryosong usapan, may nararamdaman ka ba Kay Kiko?" -tanong ko.
"Huh? Bat Naman napunta Kay Kiko? At Isa pa Wala akong feelings dun no" -sabi niya, sabay salok sa kutsara Ng kanin.
"Eh Yung kaninang sinabi niya na Mahal ka niya" -sabi ko Naman.
"Ahh Yun, Wala Yun malay mo as a friend di Lang natapos, at Wala akong spark na naramdaman that time" -sabi niya. Buti Naman hayyss!!
"Ahh" -natatanging Sabi ko, di ko na alam sasabihin ko, pero Kung sakaling may sasabihin ako Wala Naman akong lakas Ng loob.
"Kumain ka na nga Lang jan, lumalamig Yung Tinola" -sabi niya. Ang siba Naman neto haha.
Ayun pinagpatuloy na namin Yung hapunan na namin, at nang matapos agad akong bumaba at hinugasan Yung mga Plato. Nag Sabi pa nga na siya na daw Yung maghuhugas pero di ako pumayag.
Hanggang ngayon patuloy parin tumatakbo sa isip ko lahat Ng sinabi ni Gab kanina. Na, Yung taong una niyang minahal, siya Rin hanggang dulo. Tanga ko talaga pang forever na pala Yun eh.
Pagtapos kong hugasan ang pinagkainan namin agad akong umakyat, pagdating ko ulit sa kwarto niya may ibinigay siyang damit.
Damit daw Ng Tito niya Yun, Yun daw muna suotin ko tutal magkasing katawan Naman daw kami Ng Tito niya. Agad akong nagbihis at lumapit ulit sa kanya.
"Ano may tanong ka pa? Itanong mo na habang may lakas pa akong makipag Q&A" -jusmeee!! Sa halip na magpahinga...pero ayos Yun para malaman ko lahat.
"Ah, Wala na, ako Naman muna nagmomonologue Gab" -sabi ko at medyo natawa siya. "lately nung hinatid Kita dito, puro kaba at takot Ang nararamdaman ko Kasi iniisip ko na nandito parents mo, tapos malaman nila na ako Yung lalaking nang gago sa'yo noon, Yung lalaking unang nagpaiyak sa'yo, at Yung unang lalaking dahilan ng pagbabago mo, di mo maisip Kung San galing Yung salitang pagbabago? Kung ano Yung nagbago sayo? Ganito Kasi, dati sobrang masiyahin Kang Tao, Yung tipong kahit ano mamahalin o mumurahin Lang na bagay ok Lang sayo, pero ngayon yeah you still the same na ganun pero mas nag improve ka, na KayA mo na Ang lahat ihandle, at Isa Yun sa dahilan Kung bakit ako nahulog muli sayo. di ko ibig sabihin na KayA mo na, sige paulit ulit Kang paglalaruan, Hindi sa ganun, kundi it's part of the blessing na makikita ko Kung gaano Kita nasaktan at gaano ka nagbago, Mahal parin Kita gab Mahal na Mahal Alam Kong Hindi ka pa handang magbigay ulit Ng tiwala kasi ilang beses na kitang nasaktan at ilang beses ko na Rin nasayang Yung tiwala mo, pero hayaan mo akong patunayan ulit sayo na Hindi ko na dapat sayangin tiwala't pagmamahal mo, Lalo ka na" -sabi ko, muli nanaman tumulo Yung luha niya, habang hawak ko Ang magkabilang pisngi nya. "Gab, can you please give me another chance, just to prove na Mahal na Mahal talaga Kita" -sabi ko sa kanya.
"Ruru!" -sabi niya. Sabay hinalikan ko siya sa labi, umabot Ng 10 seconds Yung kiss na Yun. Pero Ewan Kung bakit ko nagawa Yun siguro sa pagmamahal talaga sa kanya.
Agad siyang humiwalay at kitang Kita sa itsura na gulat na gulat siya sa ginawa ko. Pero magtapos ang tatlong Segundo bigla niyang akong sinampal, deserve ko Yun dahil pabigla bigla ako.
"Gab...i-m sorry" -sabi Kong nagssniff dahil sa pag iyak.
"Ru, sorry" -sabi niya, agad ko siyang niyakap.
"Shhh...no need to say sorry Kasi Alam Kong Mali Yung ginawa ko" -sabi ko.
"I mean, I'm sorry dahil di Kita binigyan pa Ng pagkakataon na magpaliwanag at sabihin kay Bianca Yung Totoo, sorry Kung Hindi ko man Lang pinahalagahan Yung binigay Kong pagkakataon Kasi takot akong masaktan ulit eh, at dahil dun mas lalo akong nasaktan" -sabi niya. So it means di siya galit dahil dun sa halik?
"Shh....sorry Kung nahulog ulit ako sa kanya, sorry Kung binalewala ko Yung pangako ko na sasabihin agad Yun sa kanya, at sorry Kung sinayang ko Lang Yung tiwala mo" -agad Naman siyang umupo at humarap sakin. Hinawakan ko Naman Yung dalawang kamay niya. "Pero Gab, please this time I promise di ko na talaga sasayangin Yung pagkakataon na ibibigay mo Kung sakali Lalo na yung tiwala mo" -dagdag ko pa sa sinabi ko.
"Ru, di pa ako handa eh mas mabuting patunayan mo muna" -sabi niya.
"Oo, Maghihintay ako kahit gaanong katagal" -sabi ko with promise sign.
