DİLHUN

5.Bölüm

Ses bir iki üç deneme, burada mıyız?

Bölüm şarkısı; Kendimden Hallice - Düşünme Sev

Cemal Süreya'nın da dediği gibi "Yemek yemek üstüne ne düşünürsünüz bilmem ama kahvaltının mutlulukla bir ilgisi olmalı..."

Ben de böyle düşünüyordum. Akşam yemeğini, öğle yemeğini bırak benim için en verimlisi kahvaltıydı. Aşığıydım bu öğüne... Beni bıraksalar yedi yirmi dört kahvaltıkla beslenebilecek bir kafadayım.

En nefret ettiğim yemekti, bamya yemeği...

İğrenerek bir çatal daha aldığım da masadaki sessizlik hala aynıydı. Çatal, bıçak ve kaşık sesleri...

Kafamı kaldırıp anneme baktığım da bamya yemeğini iştahla yediğini gördüm. Ya, bu kadın bilmiyor muydu ben bu yemeği sevmiyorum? Midemiz bulana bulana yiyoruz.

"Kızım, sevmez misin bamya yemeğini?" diye sordu Zehra Teyze iğrenerek yemeğe baktığımı görerek.

"Hayır sevmiyorum." deyip yüzümü buruşturdum.

"Demek seviyorsun, ha." deyip tek kaşını kaldırarak bana bakmaya başladı Asaf.

"Sevmiyorum dedi ya oğlum."

"Yok, yok. Çok güzel yiyordu daha demin pek bir seviyor gibi gözüküyor." dedi ve çatalını sarmaya batırarak gözüme sokmak istercesine ağzını kocaman açarak çiğnemeye başladı.

Her kelimenin üzerine bastırarak konuşmaya başladım. "Sevmiyorum."

"Yemek zorundasın."

"Yo, değilim."

"Zorundasın, zorundasın." deyip ağzına yine sarma almıştı. "Naciye Teyze, ellerine sağlık sarmalar çok güzel olmuş yemeden duramıyorum."

Annem kıkırdayıp Asaf'ın yüzüne baktı. "Ben yapmadım ama Ecmel yaptı."

Yüzünü buruşturarak bana baktığında dudaklarımın ucu kıvrılmıştı. Alayla suratına baktığım da buruşturduğu yüzü yerini tebessüme aldığında dona kaldım. Tebessümüm donmuş ağzım açılmıştı.

İki yanağında da kocaman gamzeleri vardı.

Afalladığımı gören Asaf kahkaha atarak yüzüme bakmaya devam ediyordu.

Attığı kahkahasıyla beraber gamzeleri iyice derinleşmişti.

Açılan ağzımı kapatarak hızla kafamı yemeğe eğdim. Masadakiler farklı bir konu konuşuyorlardı fakat onlara kulak vermeyip önümdeki bamya yemeğinden üç beş çatal alarak hızla ağzıma tepiştirdim.