Sol yanım > 3 serisi< Cennetin Meleği

22~Hoşgeldin

İyi okumalar....♥♡♥♥

Hoşgeldin...?♡

İyi ve güzel günlere...

Herkez öğle molasına çıkarken . Ellerim çalışmaktan mürekkep olmuştu.  Lavoboya gidip ellerimi yıkarken aynadan kendime baktım .
Neyim vardı benim ?
Ufacık bir anı  beni bu kadar sarsmamalıydı öyle değil mi?

Kapıyı hızla açarken  gözlerimi sıkıca kapayıp açtım."kendine gel Nazlı, o gitti .."dedim kendine... O  sana olan sevgisini alıp gitti. 

Kütüphane  yarım sattlik molasındayken. Çok fazla  kişi kalmamıştı.  Ortalıkta aleyna'ya bakıyordum  ama oda yoktu. Masalarda kitapları alıp alfabetik sırasına göre koymaya başladım. Yapacak başka birşeyim  yoktu. Kitapları sıralarken ayağıma takılan arabaya baktım.   Acıyla bileğimi tutarken, aklıma yine o anılar gelmişti. Başımı anlamaz şekilde sallarken ."Bugün sanırım  benim şanslı günüm " dedim surat asarak.

Keyifsizce diğer raflara kitapları koymaya devam ediyordum ki , ayak sesleri duydum...!
Birisi vardı.
Yavaşça kitaplarla  koridorun sonuna doğru giderken 
Rafların  orda ki   genci  gördüm.
İlk başta  umursamak istemedim  ama raflardan aldığı kitapları yanında ki arabaya atınca uyarmak istedim.
Hafifçe öksürürek varlığımı bilsin istedim, ama o hala kitapları   arabaya atmaya devam ediyordu.  En sonunda daha da öksürrerek bana  dönmesini bekledim.Ama o ise arabayı  hızlıca sürmeye başlayarak gitmeye başladı.  Elimde ki kitapları bırakmadan peşinden koşmaya başladım.

"Hey dur !"  Desemde beni takmadı .Giriş kapısında  aleyna'yı görünce
" aleyna yakalasa şu çocuğu"dedim .

Aleyna ile peşine düşerken  o  önden ben ise arkadan onu tuttuk.  İki koridorun arasında kalınca durdu.

"Bak kitapları bırak , bende senden şikayetçi olmayayım" dedim.
Aleyna ise..

"Sen kimsin , okuldan mı? "dedi

Sonunda kafasında ki şapkayı  çıkararak bana döndü.
Ben olduğum yerde durdum.Oda bana bakarak öyle durdu.
O an bütün herşey durmuştu.
Nefes alıyor muydum acaba?
Yada yaşıyor muydum şuan ?
Bilmiyordum..
Elimdeki kitaplar bir bir elimden düşerken..
Kulaklarım uğuldamaya başladı. Nefes alamıyordum.
O an  sanki nefes almayı unutmuşum. Beynimde tek bir resmi anısı kalmamıştı.
O geldii,o karşımda...
Sanki saniyeler,dakkalar , saatler,haftalar,yıllar geçmişti...
Ama belkide  hiçbir zaman geçmemişti o  hep benleydi.
Bütün şaşkınlığım , düşüncelerim....
O ana kadardı.

"Nazlı"

Değişmeyen  sesi kulağımdan kalbime  dediğinde. Gerçek olduğunda anladım.
O geldii.
Cennet...
Atilla......