Color Of Surrender (High Class Issue Series #3)

Chapter 29

Chapter 29: Neglect

Nag-tungo ako sa labas ng bahay at doon ko na nakita si Tavi na dali-daling lumapit sa akin, "Avon," ang tawag niya sa pangalan ko at halos matumba na ako pero mabuti nalang at inalalayan niya ako.

"Fuck, what happened?" he questioned the reason why I shook my head and trying to gain my sense, but I just can't. It seems like my soul got taken away when I found out the truth. I don't want to talk about it for now because I don't know what I will say.

"Hey, Avon. What happened?" he's worried voice is present because of how I look. I shook my head and trying to get away from his grip. I need to go to Chez to say that she should come back inside of the house because her mom will be angry.

If I need to leave, then I will.

These wounds won't seem to heel, and the pain is just too real. I found out who really am I in just a snap. Everything collapsed, and even my dreams got affected because of who really am I, I thought I can make this work, but everything is gone.

"A-Asaan si Chez?" ang nauutal kong tanong kay Tavi at binaling sa kanya ang tingin, kumunot ang noo niya sa akin na para bang nais niya pang malaman kung ano ang nakapag-pagunaw ng mundo ko. Ang dami, ang dami kong gustong sabihin pero mas pinili ko nalang na kimkimin ang lahat kasi hindi naman ako maka-sarili sa sitwasyon ngayon.

"Avon, tell me—"

"Fuck, where is Chez?" putol ko kay Tavi at ramdam ko na ang galit sa aking sarili na para bang kulang nalang ay saktan ko ang sarili ko para gumaan ang loob ko kahit papano.

Tinanggal ko ang pag-kakahawak sa akin ni Tavi at pinag-sumikapan na mag-lakad patungo sa kanyang kotse, nung binuksan ko ang pinto ay doon ko na nakita si Chez na mahimbing na natutulog pero kita ko pa rin ang pamumula ng mukha niya dahil sa pag-iyak.

Halos manlumo ako sa nakita ko pero kailangan kong gawin ang dapat dahil ayoko ng lumala ang sitwasyon, magagalit si mama kapag nalaman niyang sinama ko si Chez at ayaw ko ng mas lalong bumigat ang nararamdaman niya.

I'm selfless for now. I don't want my mother to suffer because my presence lingers her.

Pinag-sumikapan kong ayusin ang diwa ko at mahinang tinapik si Chez para gumising na ito, kailangan niya ng bumalik sa loob ng bahay dahil alam kong magagalit si mama kapag hindi siya nakita nito.

"Hey, Chez..." ang tawag ko sa tinuturing kong kapatid, hindi dapat nangyayare sa kanya ito dahil alam kong sobra siyang maaapektuhan. Kahit isang anak lang ako sa labas ay dapat ko pa ring gawin ang tungkulin ko bilang isang nakakatandang kapatid sa kanya.

My family, the tower collapsed because of a secret...the downfall of the De Almieda.

"A-Ate," she called me the reason why my heart sank for a while, but I need to endure this pain. I need to be brave and tell her that everything is fine. I just have to secure my sister's doubts for now.

I need to lie because I don't want to hurt her. Kahit hindi ako ayos ay susubukan ko para hindi niya mahala kung ano ang nangyayare sa magulang niya, nasa tamang edad na siya pero huwag muna ngayon dahil alam kong ipapaliwanag naman sa kanya ni mama ang lahat.

Mahal na mahal ng nanay ko si Chez at iyon ang hindi maibibigay sa akin ng nanay ko dahil anak lang naman ako sa labas ni daddy. Kahit nasasaktan ako ay kailangan ko pa ring alalahanin si Chez, hindi dapat siya madamay dito at ayos lang sa akin kung ako ang mahirapan.

I forced a smile and caressed her hair to make her calm, "Mom is waiting inside the house. You should go already." I stated and trying to maintain my composure because I need to pretend that everything is alright, even though it's not.