Color Of Surrender (High Class Issue Series #3)

Chapter 28

Chapter 28: Collapsed

We already arrived at the house, and I saw the lights open on the second floor of the house. I gulped, and I can feel my body shaking because I know something is going on inside the house.

I got out of the car, and the cold air made my body tremble more. This night is a mess, and even though I'm no seeing my parents, I can feel that they are fighting and throwing some things at each other because of the situation.

"Hey," nakita kong bumaba si Tavi sa sasakyan na dahilan para mariin ko nalang ipikit ang mga mata ko saglit para ayusin ang diwa ko, kung ano man ang nangyayare sa loob ng bahay ay sa amin nalang 'yun ng pamilya ko.

"Just stay here, Tavi. Stay here, and I will enter the house alone." I pleased him, I opened my eyes, and I saw him worriedly looking at me. Nanlambot ang puso ko dahil alam ko na gusto niya akong tulungan pero pamilya ko ito, ayokong madamay pa siya dito sa away namin kaya nakiki-usap ako na hayaan niyang ako lang ang pumasok sa loob ng bahay.

"Don't come inside the house, ako na ang bahala sa magulang ko." pag-papaalala ko sa kanya na dahilan para mag-pakawala siya ng isang malalim na hininga at inabot ang kamay ko para hawakan ito ng mahigpit.

I felt his comfort and consideration for me. He wants me to stay calm while holding my hand. My sister didn't even tell me what is happening between my parent, and as the oldest sibling, I need to settle them down because my sister is already crying.

"I'm here, Avon. If there's a problem, you can talk to me." he gently said with his caressed words, the reason why I nodded as an answer. The man who's with me is the man I want to be with forever, but why do I feel like it might hurt us both?

Sa isang iglap ay nakarinig naman ako ng malakas ng pag-basag na dahilan para mapa-lingon ako sa bahay at alam kong galing 'yun sa kwarto ng magulang ko, nasa harap palang kami ng gate ay rinig ko na ang mga pag-tatapon nila ng gamit.

I shut my eyes for a second and trying to maintain my composure, base on what I heard awhile ago, I think they are talking about me, but why would their plans be ruined when I remember my past?

Nag-aaway nanaman ba sila dahil sa akin?

"I need to go, stay here." hindi ko na hinintay na sumagot sa akin si Tavi, dali-dali akong pumasok ng bahay at doon ko nakita si Chez sa tapos ng pinto na hawak-hawak ang phone na umiiyak.

Para akong sinaksak sa dibdib ng makitang hindi tumitigil ang kanyang mga luha, naka-upo ito sa harap ng bahay at hinihintay ko habang hawak-hawak ang phone na sinabi kong huwag niyang patayin ang tawag.

Our eyes met, and I saw her being scared. She stood up and called me, "Ate!" she shouted and ran towards me, the reason why I hugged her tightly. 

Naging hagulgol ang kanyang mga iyak na dahilan para mag-alala ako, tumingin ako sa bintana ng kwarto ng aking mga magulang at bukas pa rin ang mga ilaw nito. Hindi ko alam kung anong nangyayare pero alam kong dapat ko silang pigilan.

"Ate, sila mama at daddy," ang naiiyak na sabi ng kapatid ko at mas lalong binaon ang sarili niya sa dibdib ko na para bang natatakot siya kung ano pang puwedeng mangyare sa magulang ko.

Inalis ko siya ng bahagya at nalulungkot siyang tiningnan, mukhang malala nanaman ang pinag-aawayan ng mga magulang namin at mukhang tungkol nanaman ito sa akin. Tangina, kamalasan ba ang dala ko sa pamilya ko? Puwede bang kahit isang beses ay makaramdam kami ng kasiyahan?

"Nasa gate si Tavi, sa bahay ka muna ni ate." sinuklay ko ang kanyang buhok at panay na rin ang hikbi niya, pinunasan ko ang mga luhang walang tigil sa pag-tulo. Ayokong makitang pati kapatid ko naapektuhan, hindi ko kaya.