Color Of Surrender (High Class Issue Series #3)

Chapter 31

Chapter 31: Point 

"You look good with that dress, Avon!" Sharla squealed that made my forehead creased, I'm just wearing a floral dress for the upcoming fashion show this week.

Rehearsal palang naman ang mangyayare at maaga itong ginaganap dahil sa marami pang kailangang ayusin para sa rampa namin, nilagay ko naman ang kulay puti na boots sa aking paa at ngumisi nalang.

"Lahat naman ng suot ko maganda sa paningin mo." naka-ngisi kong sabi sa kanya na dahilan para mahina siyang matawa. Kahit ano namang suot ko ay lagi niya akong pinupuri kaya nasanay na rin ako.

"Pero teka..." bumaba naman ito saglit na dahilan para kumunot ang noo ko, ano namang problema niya diyan?

Halos mapa-urong ako patalikod dahil sa kamay niyang papalapit sa akin pero napa-singhap ako ng hawakan niya ang kwintas ko na may naka-sabit na singsing.

Ang akala ko hindi ito makikita pero mukhang sumayad ata ito dahil sa kakagalaw ko. Nakita ko ang pag-tataka sa noo ni Sharla na dahilan para suminghap nanaman ako.

Nakaramdam nanaman ako ng pag-bigat ng aking hininga ng masilayan ang singsing na inalok sa akin isang linggo na ang nakakaraan ngunit tinanggihan ko ito.

Bakit ko nga ba tinanggihan?

"Who gave this to you?" Sharla asked that made me gulped, I shifted my eyes away from her and tapped her hand lightly, the reason why she let go of my necklace that I'm wearing.

"Why are you even asking?" I asked and tried to maintain my composure because I need to focus on the rehearsal today. I need to do my job and I don't want my day to be affected on what happened last week.

I miss him, fuck! I miss him but I was the one who broke the promise and I was really sorry that I did that.

I dropped the ring he offered to me and I said no, I don't want to get married with him.

Fuck! It hurts so bad that I declined the proposal because of my past. After the proposal I ran away as fast as I can even though I'm hurt, I can't look at him that day because I'm scared.

Oo, hindi ako pumayag na mag-pakasal kami ni Tavi. Tumanggi ako dahil sa nakatali ako sa nakaraan ko at hindi ko alam kung bakit pinag-laruan kami ng tadhana.

Bakit kailangang ganon ang mangyare sa amin?

"Okay, jowa mo nag-bigay niyan no?" tanong sa akin ni Sharla na dahilan para makita ko kaagad ang pag-lungkot ng mukha ko habang naka-tingin sa salamin.

Siya ang nag-bigay pero hinulog ko ang singsing at pag-katapos nun ay binalikan ko ang singsing kung kailan wala na siya sa simbahan.

Ang sakit, ako mismo ang nag-sabing sa pag-balik ko ay dapat ikasal kami pero ako pa ang tumanggi sa kanya. Tangina, bakit kasi ganon kaliit ang mundo namin?

"O-Oo, bakit?" pag-amin ko, kinuha ko ang singsing na binitawan ko sa mismong simbahan kung kailan wala na si Tavi. Ang bigat sa pakiramdam na tinanggihan ko ang alok niya sa akin na parang noon ay inaasam ko pa, bakit kailangang ganon pa ang mangyare?

Nakaalala na ako, sa isang iglap ay naalala ko bigla ang nakaraan ko ng bigla siyang lumuhod sa akin at inalok ako ng kasal pero ang akala kong siya ay pag-kakamali pala. 

"Pero bakit isang linggo na kayong hindi nag-uusap? Hindi ko na siya nakikita? May problema ba sa inyo?" sunod-sunod niyang tanong sa akin na dahilan para mariin kong mahawakan ang singsing na pinulot sa simbahan noong wala na si Tavi.