SUGAR DADDIES SERIES 1: FAR AWAY (Wattys 2019) COMPLETED

76th Chapter

Naiihatid pa rin naman sya ni Bella kahit sa may entrance lang ng Southwood Villa's.

Blangko ang isip na ipinakita sa main security guard ang access card nyang yun.

"Ma'am,shall I call for the villa's service cab to drive you to your place?" tanong ng security guard.

"No need....I preferred to walk...thank you na lang..." sagot nya sabay hakbang na palayo.

Tinanguan na lang ito ng gwardya.

Totoo nga,pag nag-iisa ka,saka mo pa lang maiisip o mapagmumuni-muni kung kamusta ka na nga ba? Kung o.k ka lang ba? Kung kaya pa?

ZURIE'S P.O.V

What more I have to know about him?

Una,sya si Antonio A. Alam ko namang may gusto na sya sa akin,sinabi nya na but I refused to dahil kay Art na sya rin palang sya...

Then, base sa una kong nalaman,apo din sya ni Chairman Ferdinand Dao at pinsan nya si Yzac Dao.

I taught I could run away from his shadows but still I cant....

Tapos eto ngayon,malalaman kong anak sya ni Chairman Dao, the youngest.

"Oo,! Inayawan mo si  Yzac kasi syempre kung money issues ang pag-uusapan eh di mas hamak na mas mapera si Antonio! Anak nga sya eh di ba?! Eh si Yzac apo na...meaning yung pera nya o mana nya eh galing pa sa parents nya at malamang may mga kapatid pa yan...! Oh eh di saan ka pa,kay Antonio na....! Hindi na baleng he's double your age,mapera ka naman,bongga!
GOLD DIGGER! GOLD DIGGER! GOLD DIGGER! GOLD DIGGER!" ang mga bagay na ipinamumukha ng konsensya ko,....ng other side ko.

"Oo na,tama na!" umiiyak kong sigaw. Buti na lang at wala akong kasabay na maglakad sa kalyeng yun.

"Hindi ko alam o.k! Hindi ko alam! Hindi ko alam.....!" dagdag na sigaw ko pa,nagpupunas ako ng luha  habang binabagtas ang daan pauwi.

Nasabayan naman yun ng tawag ni Art. Alam kong sya yun dahil sa assigned ringing tone ko pag sya ang tumatawag.

FAR AWAY by NICKELBACK

Back to the Author: (please play that mtv guys or search & listen to spotify...para ma feel nyo rin yung feelings ni Zurie at this moment....😘😉....happy listening...)

Her phone was ringing at dinig na dinig na dinig nya ang ringing tone noon,she get's her phone & saw who's calling.

Pero napatitig lang sya sa screen.

Her voice was still broken. Kung sasagutin nya ang tawag na yun ay pihadong mawawala lang sya sa katinuan. Kaya ibinalik nya yun sa bag nya at saka naglakad ng pabalik...

Art keeps on calling her hanggang sa makauwi na nga sya,pero hindi nya pa rin sinasagot.

Pagdating nya'y inilagay nya na lang sa isang tabi ang bag nya.

She doesnt want to stay any longer.

Lalo lang syang naiiyak kapag sinisipat nya ang kabuuan ng bahay na yon. Bawat sulok,bawat gamit na naroon - na alam nyang naging parte na ng buhay nya sa maikling panahon lamang.

Kung kailan pa naman ber-months na eh saka pa talaga mangyayari yun.

"I cannot just sit here and cry....I must stand up again...." bulong ng isip nya sabay kuha na sa bag na sya nyang dala doon.