Fly,Fly butterfly

8

Gone

Nang naka bihis na bumaba ako at napansin ko kaagad ang mga police na upo sa couch na kinakausap ang walang kwentang tao sa mundo. Hindi ko sila  pinansin at dumiretso sa pintuan.

Pero nasa bukana si Dad. Hell i don't even want to see him.

"Ixabelle where are you going!" Dad called me but I just put my earpods on my ears. Hindi ko siya nilinggon at pinabayaang mapagod sa kakasigaw.

Linakad ko ang garden hanggang sa mapunta sa gate.

Unti unting tumulo ang mga luha ko. Nag lakad ako hanggang sa marating ang sakayan. Hahanapin ko siya. Hahanapin ko ang katawan niya. Hindi.. hindi pa siya patay. Hindi ko kayang tanggapin.

Pumara ako ng jeep at sinabi ang addres ng ospital na nakita ko kanina sa tv.

Nang nakasakay na'ko nakita ko ang kotse ni Dad at binusinahan niya ang jeep kaya agad itong napahinto. Because dad is a famous lawyer who everyone knows. "Atty. Bakit ho?" The jeepney driver said with respect.

"Mag park ka sa gilid at ibaba mo ang anak ko." Maatoridad niyang sabi.

"H-ho? Anak? Anak niyo po siya?" Natatarantang sabi nito at mabilis na ipinark ang jeep.

He stoarm out in his car and immedietly drag me out of the jeep.

"What are thinking! Ixabelle is your mind still functioning?" Galit na sigaw niya sa'kin

Hindi ako umimik, pero pataloy parin sa pag tulo ang mga luha.
Kinaladkad niya ko papasok sa kotse  dahil marami ng nakatingin, he even fasten my seat belt! Bakit takot ba siyang mawala ako? E diba Bastarda naman akong anak. Walang kwenta? Bakit niya pa 'ko sinundan.

He faced me and sigh. "Do you wanna see her?" Tinignan ko lang siya at tumingin sa unahan. He step on the gas and I know where we are leading . Fuck! What the hell bakit siya! Bata pa siya, pwede namang ako ang nawala!!

Nasa bintana ang paningin ko tinitignan ang mga ilaw na nag kikislapan habang patuloy na tumutulo ang luha at marahas na pinupunasan ito.

"Hey.. Xue When we get there please  calm down." What the fuck calm down?

"The hell Dad! Sinasabi mo bang 'wag akong mabahala dahil patay lang naman ang kapatid ko? How can I fucking calm down! How can I fucking calm down when my strength already left me!? How can I calm down when she's the one who is there when no one's there with me! How can I fucking calm down? Tell me! Fuck!" I scream. I curse.

"..." umawang lang ang bibig niya at hinayaan akong umiyak sa gilid. Pag karating namin sa ospital agad nawalan ng lakas ang mga paa ko na pako ako sa kinauupuan ko. Hi-hindi ko kayang makita siya. Pero kailangan. I open the door and step out, muntik pa kong natumba but dad held my elbow.

"Loose your grip! Don't touch me!" Kalmado kong sabi.

Room 483

I open the door and I saw her body covered with a white blanket.
Tumulo ang mga luha ko at hindi na napigilan ang sarili niyakap ko ang malamig niyang katawan.

"Come back Kate!!" Lumayo ako at tumawa pinunasan ang mga luha at humalukipkip

"If this is one of your prank. You've success!" But I didn't heard any response. No.. no.. umiling ako.

"Katalina! Katalina!!" I cried.
Lumuhod ako sa tiles at niyakap siya ng mas mahigpit.

"Ma'am bawal ho." Hindi ko pinansin ang nag salita at patuloy parin ang pag iyak at pag pukaw sa kanya.

Hinila ni Dad ang balikat ko at inilayo sa kanya. Dahil wala na akong lakas hindi ako nakalaban, hindi ako naka protesta.

Humikbi ako. Nang tinabunan na uli ng puting tela ang katawan niya.

Sabi ng doctor kay Dad na bukas ay nasa bahay na ang katawan niya. Nang nakauwi na kami agad sumalubong saamin ang isinusumpa kong nilalang. Matalim ang tingin ko sa kanya. If looks can kill kanina pa sana siya humandusay sa crystal na sahig mayroon kami.

"Xue.." Tinalikuran ko siya pero hinigit niya ang kamay ko.

"I don't want to hear any bullshits words you'll say!" Sigaw ko sa mukha niya at winaslik ang kamay na nakahawak sa kamay ko.

Umakyat ako sa kwarto ko at nag kulong.

"Ixabelle open this door or I'll forever lock you here!" Sigaw ni Dad sa labas ng pintuan ko.

"Do whatever you please!" Sigaw kong pabalik. Five days ng nasa baba ang katawan ni Kate pero niisang bises hindi ako lumabas at nag pakita sa mga tao. Mom fly back to the Philippines when she heard the news, kumatok siya sa pinto ko pero hindi ko rin siya pinag buksan. Tangina si Hyz ang may kasalan pero bakit hindi ko makitang sinisi siya? Useless talaga kapag ang paboritong anak ang may kasalanan wala kang magagawa. Fuck favoritism.

When the last 2 days Suarez knock on my door. That Time I was playing my keyboard.  "Xue? I know you can't accept it. The pain will ease and when the time comes. Pero hindi mo parin ba siya titignan? Just atleast just one glance, the burial is near.." Tumahimik siya ng napagtantong wala akong response sa sinabi niya "If you wanted to cry I can lean my shoulder. I can be your handchercief." Umalis siya at umiyak nanaman ako! Wala bang katapusan ang pag iyak? Hanggang sa naka tulog na lang ako.

"Ate don't be just wasted here! Can you atleast visit me? Malapit na ang libing ko. Hindi mo ba ko ma mimiss?" A sweet voice was whispiring into my ears.

"Sige ka! Mumultuhin kita! I know you don't like triller movies. Kaya kung ayaw mong multuhin kita lumabas kana dito at mag pakita ka na sa baba!" She chuckled at unti unting nawala ang boses nito.

"I CAN'T" Sigaw ko at napabangon.

I check the wall clock 1:23 am.

Kinuha ko ang blanket at inikot ang  doorknob ng pinto. Tumingin ako sa right side at ganon rin sa left side, nakahinga akong maluwag ng wala ng tao. Bumaba ako ng hagdanan at pumuntang sala, her coufin were place at our living room. I am know infront of her gold and shinning coufin. I step forward and watch how she sleeps... she'll sleeps forever. Hinawakan ko ang glass "Why did you leave me so soon?" Walang ng luhang tumulo, ubos na siguro. "Ako dapat ang mauuna saating dalawa! Katalina bumangon ka jan at mag palit tayo! Ako ang dapat na nanjan! Ako dapat!" Humikbi ako at lumuhod... "Hindi mo dapat basta bastang iniiwan! Hindi ka man lang nag paalam sa'kin! Why the hell did I didn't say yes! Fuck  you Xue!" I whispered

________________________

A/N: People aren't permanent in our lives. The hazard always surrounds us. So enjoy your life because we don't know when will be our time.