Hırsız|Çukur

|14|

-Kütüphanede oturup kitaplari düzeltip raflara koyuyordum.
Hâlâ o gece'nin etkisindeydim.
Hâlâ akının nasıl emirkani öldürdüğü aklıma geliyordu.. Her seferinde çok kötü oluyordum. Kafasi kopmuş, kanlar içerisinde bide cesedi yakıldı!!
Ya bir insan bir insani nasıl böyle öldürür? Aklım hâlen almıyordu

,,Hanimefendi? Hanimefendii!?"
Omuzumda eller hissediyordum.
,,Hıı? Efendim?"
,,Özür dilerim. Ama size sesleniyordum birşey sorucaktım."
Müşteri çok kibar davrandı songüle, ve songül ayni şekilde müşteriye

,,Buyurun. Asıl ben Özür dilerim"
,,Bir kitap arıyorum. Acaba bana yardımcı olurmusunuz?"
,,Tabi"
Sıcak bir gülümsemeyle müşteriye yardım ettim.

,,25 Lira hanimefendi''
Kadın 25 lirayi songüle verdi, ve ,,Görüşürüz" diyip dükkandan çıktı. Sadece 12 gün kalmıştı, bir şekilde o parayi bulması gerekiyordu.
Eğer o parayi bu kisa süre içerisinde getiremezse, mecburen bir kaç dükkan soyup parayi getirecekti. Sonra Cezasini polisler öder'di büyük ihtimallen.

Leyla'dan borç yada para artık istemiyordu, zaten yillarca para istemişti. Akın? Akından asla istemezdim. Abimi öldürmeye çalışırdı o yine. Ve şuan hiç Aksiyonlu şeyler hiç canım istemiyor.

Camdan bakınca yine o adami gördüm siyah arabanin içinde.
Söylemeye unuttum tabi,
Sabahtan beri kütüphaneye geldiğimden beri siyah arabanin içinde bir kaç adam orda durup kütüphaneyi gözlüyordu. Açıkcası korkmaya başlamiştim. Tehlikeli bakıyorlardı, kesin mafya falandır.
Hiç bulaşmiyim en iyisi, zaten çok mafyalarla derdim var..

Baya acıkmıştım, o yüzden karşidaki kafe'den pasta, tatlı gibi şeyler almaya karar vermiştim. Kafeye girdiğimde arkamdan hemen

,,Soooonnnnngggggüüüüüllll"
Diye bağıran bir ses duydum.
Ses bana tanıdık geliyordu, o yüzden hemen arkami döndüm.
Ve karşımda orta okul ve Lisedeyken en iyi arkadaşim Tufani görmüştüm.
,,Tufaaaaannn" ve hemen ona koşup sarılmıştım. Sımsıkı sarildim
,,Naber lan? Uzun zamandir görüşmüyürüz songül"

,,Evet ya, ama sende istanbul dişina çıktın Liseden sonra falan filan."

Birlikte gülüp Kafede biryere oturduk.
,,Yanlız Tufan ben fazla kalamam 10 dakka sadece"

,,Neden? Kızım uzun zaman sonra yeniden karşıma çıktın. Biraz takılalım işte, oyun bozanlık yapma"
Tufanin bu sözünden sonra gülmüştüm.

,,Çalışıyorum kanka ya"

,,Nerde?"

,,Karşidaki kütüphanede. Bak nedicem, sende benimle oraya gel orda konusuruz. Hem zaten fazla müşteri gelmiyor, canım sıkılmaz"

,,Iyi fikir lan. Sen böyle zeki miydin"

,,Of sus ya"
Birlikte gülüp, kütüphaneye geçtik birlikte oturduk.
,,Leyla nasıl iyi mi? Onuda uzun zaman görmedim. Siz hâlâ görüşüyorsunuz dimi?"

,,Herhalde oğlum. Dünya bir yana Leyla bir yana benim için. Leylasiz yapamam ben. Ama şu bir kaç haftadır görüşemiyoruz. Bu aralar... neyse boşver"
Sözümü bitirmemiştim, çünkü ona akını anlattıp ikimizinde canını sıkmak istemiyordum şuan.

,,Noldu? Birşey mi var yoksa?"
Endişelenmeye başlamişti tufan, haklı tabi. Ben böyle bilmece gibi konuşursam.
,,Amaaaaannn nolucak be"
Diyip yalandan gülüp, ortami yumuşatmaya ve konuyu geçiştirmeye çalıştım.
Tufanla baya konustuk, eğlendik ve güldük.

,,Bak nedicem. Bir iki saat önce bir arkadasim aradi yarın Akşam Pera konserine gidicekti aslında."
Pera diyince hemen heyecanlanmiştim. Liseden beri Pera'nin çoookkk büyük bir hayranıydım. Sadece ben değil Leyla ve Tufan'da.
,,Pera miiii? Eeeee."
,,Eeesi gelemeyeceğini söyledi bir kaç sebebten dolayı. Sen benimle gelsen? Leylaya'da bir bilet bakarız."
Hiç düşünmeden
,,Tabiiiii evet evet seve seve Hemde."
Çok heyecanlanmiştim. Peraya aşık bir kızdım. Ayrı ayrı anlamli ve çok güzel şarkilari vardı.