Defter

Güzel Günler

Hale'nin Ağzından

"Ben Aslı, müstakbel nişanlımla tanışmaya geldim." diyen kızıl kadınla yutkundum. Bu ne demekti şimdi?

Aklımda binlerce tilki dolanırken derince nefes verdim. Kerem Hoca'yı tanıyordum ve uzun zamandır bana karşı bir şeyler hissettiğinin farkındaydım. Az önce öpüşmüştük ve birbirimize söz vermiştik.

Şu ana kadar ne yaşadıysa yaşamıştı, bunları silemezdik ama artık hayatında ben vardım. İki dakikadır sevgilisiydim ve bu kim olduğunu bilmediğim kadın için aramızdaki şeyi hemen çöpe atmayacaktım.

Kerem şok olmuş bir şekilde Aslı'ya bakarken dizginleri elime almam gerektiğini fark ettim. Birbirleriyle uyumlu olan isimleri yüzümü buruşturmamı sağlamıştı.

"Memnun oldum." dedim rahat bir tavırla. "Ben de Kerem'in sevgilisiyim. Sen, nişanlının burada yaşadığına emin misin?"

Aslı şok olmuş bir ifadeyle bize bakarken, Kerem'in -hoca dememek hâlâ garipti- bana minnettarlıkla baktığını gördüm. Ona kızıp çekip gitmemi bekliyor olacaktı ki gözlerinde inanamayan bir ışıltı vardı.

Aslı'nın bozulduğu anlaşılıyordu, ne kadar saklamaya çalışırsa çalışsın, ben anlardım.

"Nasıl yani?" diye sordu düz tutmaya çalıştığı sesiyle.

Kerem elimi tutup sıkınca buradan sonrasını onun devralacağını anladım.

"Bakın Aslı Hanım, ailelerimiz bizi evlendirmek istiyor olabilir ama ben buna kesinlikle onay vermedim. Benim sevdiğim bir kadın var, bir sevgilim var. Ailem adına sizden özür dilerim, size yanlış bilgi vermemelilerdi."

Neler olup bittiğini az çok anlamıştım. Aileleri onları zorla evlendirmek istiyordu. Bu mecburiyeti her ne kadar idrak edebilmiş olsam da sinirlenmekten kendimi alamamıştım. Kerem, birinin müstakbel nişanlısı olacaksa sadece benim olabilirdi. Bu kızıl kadınla uzaktan yakından bir bağlantısı olmamalıydı!

Aslı ağzını bir şey söylemek için birkaç kez açıp kapadı. Sonunda kelimeler ağzından çıkmaya karar vermiş olacaktı ki konuştu.

"Bir sevgilinin olması beni alâkadar etmiyor. Ailelerimize olan vefa borcumuzu ödememiz gerekiyor. Sevdiğin kadını eninde sonunda unutursun ama aileni unutamazsın."

Kerem sinirlenmeye başlamıştı, bunu elimi daha sıkı tutmasından anlıyordum.

Ben de karşımdaki kadını yolmamak için kendimi zor tutuyordum. Ne demek beni unuturdu? Ona, kendini öyle bir unuttururdum ki bir daha kendine gelemezdi!

"Bana bu evliliği dayatan tek kişi sevgili üvey babam ve bana hiçbir faydası olmadı. Sırf o istiyor diye sevgilimden vazgeçecek değilim. Siz de ailenizin sizi manipüle etmesine izin vermemelisiniz Aslı Hanım. Bazen düşündükleri tek şey sizin iyiliğiniz olmuyor."

Aslı'ya bir şey söylemesi için fırsat vermeden kapıyı yüzüne kapadı. Yavaşça bana döndü ve şefkatle yüzüme baktı.

"Sana bir açıklama borçluyum, Hale. Gel balkona geçelim."

Başımı olumlu anlamda salladım. Ellerimizi ayırmadan balkona çıktık. Göz ucuyla Can'a baktım, hâlâ resim yapıyordu.

Balkona çıktığımızda arkamızdan kapıyı kapattı ve karşı karşıya geldik.

"Hale, daha yeni 'biz' olmuşken böyle bir şeyle karşılaşmanı istemezdim. Özür dilerim."

"Güzel bir açıklamanız olduğu sürece bunu görmezden gelebilirim hocam."