Hangimiz sevmeyi bildi
Hangimiz sevilmeyi?
Ömrümüz sevgi çatışmalarının içinde...
Ölüp ölüp dirilmedi hangimiz?
Hangimiz değerli olmak istemedi?
Hangimiz bir yudum sevgi için ömrünü vermedi?
Hangimiz en sevdiklerimizden cok incinmedi?
Hangi sevgide ölmedik veya öldürmedik?
Herkes gibi sadece sevmek istedik veyahut sevilmek?
Safligiyla ruhumuzu yuceltecek sevgide ölmek
Eş dedik, dost dedik herkesi sevdik,
Hangisi tarafından kimsesizlestirilmedik?
Hep mi yanlış sever yanlış sevilir insan,
Yok mudur yeryüzünde sevgiden lisan,
Yok mudur gerçekten sevecek ve sevilecek olan,
Herkes şekva icinde, herkeste aynı isyan?
Zengin-fakir, kadin-erkek, dost-düşman...
Herkes aynı dertten muzdarip
Ama sevilmeye talepkar her insan,
Ruhlar aç sevgiye ve sevgiliye...
Kendini bile sevmiyor insan,
Elemlere esir olmuş nadan!
Ozgurlestiremiyor ruhunu, bağlamış kaderini ...
Doğuştan sevgisiz insan...
Herkeste bir hayat telasesi,
Örtüyor sevginin üstünü toprak gibi hengamelerimiz,
Toprakta tohum var ama can suyu eksik yeşermesi için,
Dillerden kalbe inemiyor sanki,
Çatlayıp topraktan çıkamıyor sanki...
Kendini çamur gibi görüyor insan,
O yüzden de çamur gibi seviyor evladını,
O çocuk da büyüyor bir gün
Çamurdan eşini buluyor,
Sonra eşsizligini ve kendi eşsiz'ligini görüyor...
Ve yine bir yığın hayalkırıklığı...
Olmayınca evladinda arıyor sevgiyi insan,
Günü geliyor onun da vefasızlığıni tadiyor insan...
Bu nasıl bir kısır döngüdur bilinmez,
Farklı insanlar aynı hikayeler...
Sevgi cikmazinda sevdiğini bekliyor herkescikler...
Bir gün birileri gerçekten sever diye bekler insan,
Hangimiz beklemedik ki?
Hangimiz bir sevgi kirintisini o gün buldu zannetmedi ki?
Kim sever ki bir başka insanı duru bir şekilde?
Kimin gücü yeter gerçek sevgiye?
Belki de bu bir utopyadir bilgelerce,
Ömürlük değil,seyirliktir belki de...
Belki dosta düşmana nispet yapmak için çekilen bir fotoğraf,
Belki nesli devam ettirmek için yapılan bir kur,
Belki düştüğünde tutan bir el,
Belki seni hayat telasesinde hatırlayan bir ses,
Belki de yaşamanı degerlilestirenler icin vereceğin her bir nefes.
Kim bilir? Kim bilebilir sevginin bin bir türlü hâlini?
Kim bilebilir hangi gerçekliğin sevgi olabileceğini?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GİTSEM AYRILIK OLUR;KALSAM ÇÖL..
PoesiaSon veda bu, Son bir kez kokumu al yüreğine, Sakla en güzel yerinde, Son bir kez bak gözlerime, Siyahına karış, kaybol en derininde, Son bir kez hisset nefesimi, Gece yine saat on iki, Dolunayı seyret, terket beni, Göm geçmişine soğuk bedenimi, Son...