Zawgyi
က်ယ္၀န္းတဲ့ျခံၾကီးတစ္ခုထဲမွာ ျပံဳးခ်ိဳတဲ့မ်က္ႏွာဖံုးတပ္လူေတြ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ တကယ္ခင္လား၊ မခင္လားမသိေပမယ့္ ၀မ္းသာအဲလဲ ႏႈတ္ဆက္ေနၾကတယ္။
"၀ါးးးးးး ဦးရဲ႕ျခံၾကီးကအက်ယ္ၾကီးပဲေနာ္ကိုမင္းမင္း။" ခုမွပထမဆံုး ကိုဗညားအိမ္ကိုေရာက္ဖူးတဲ့ဥကၠာငယ္ေလးကေတာ့ အားလံုးကို အထူးအဆန္းလိုၾကည့္ေနေတာ့တယ္။ ရွပ္အက်ီအျပာႏုေပၚမွာ နက္ျပာေရာင္ ပြင့္ေျပးေလးေတြပါတဲ့အက်ီနဲ႔ ဂ်င္းေဘာင္းဘီနက္ျပာေလးကို တြဲ၀တ္လာတဲ့ဥကၠာငယ္ဟာ တက္ၾကြေနတဲ့ေကာင္ငယ္ေလးတစ္ေယာက္လို ခ်စ္စဖြယ္လည္းေကာင္းေနပါတယ္။
"ဟယ္....ငါတို႔ကေလးေလးလာျပီ။ လာလာကေလး မမသီရိနားထိုင္။" အပ်ိဳၾကီးမသီရိက ဥကၠာငယ္ကိုေတြ႔တာနဲ႔ ဖတ္လဲတကင္းၾကိဳဆိုေတာ့တာပါပဲ။ ဟိုကေလးကလည္း ခ်စ္စဖြယ္ျပံဳးျပလို႔ 'ဟုတ္' ဆိုျပီး မသီရိေဘး၀င္ထိုင္လိုက္တယ္။
မၾကာပါဘူး။ "ကိုမင္းမင္း။ ဦးေရာဟင္။ ဘာလို႔ထြက္မေစာင့္ေနတာလဲမသိဘူး။" သူ႔ရဲ႕ဦးကိုမျမင္ေတာ့ မင္းမင္းအနားကပ္လို႔ တိုးတိုးေလးေမးေတာ့တယ္။ ႏႈတ္ခမ္းကလည္း မသိမသာစူလို႔ေနတယ္။
မင္းမင္းစိတ္ထဲလည္း တစ္ခုခုကိုေလးပင္ေနသလိုခံစားရတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ဒီကေလးကို ဒီအသိုင္းအ၀ုိင္းၾကား မလာေစခ်င္ဘူး။ ဒီအသိုင္းအ၀ုိင္းကလူေတြ ဒီကေလးကို မျမင္ဖူးေစခ်င္ဘူး။ ဒါေပမယ့္အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္လာေတာ့ ကေလးကိုေခၚလာဖို႔ျဖစ္လာတယ္။ အခုလည္း ကိုဗညားက အေပါက္၀ကေစာင့္ၾကိဳေနမယ္ဆိုျပီး ဖုန္းထဲကေျပာခဲ့ေပမယ့္ အခုက် အရိပ္အေယာင္ေတာင္မျမင္ရေသးတာမို႔ မင္းမင္းစိတ္ထဲဘ၀င္မက်လွဘူး။ ထိုအခ်ိန္ လူတစ္ဦးထြက္လာျပီး ေဆာ္ၾသလိုက္သလိုေျပာတယ္။
"အားလံုးပဲ မယ္မယ့္ကို ေမြးေန႔ဆုေတာင္းေပးရင္း ကန္ေတာ့ၾကရေအာင္"
အနည္းငယ္ပဲရွိတဲ့ ပရိသတ္အားလံုးလည္း ကိုဗညားရဲ႕အေမကိုကန္ေတာ့ရင္း ဆုေတာင္းစကားမ်ားခံယူၾကတယ္။ ဆက္တီခံုၾကီးတစ္ခုေပၚထိုင္ျပီး ျပံဳးေနတဲ့မယ္မယ္က
ESTÁS LEYENDO
ငါတို့ဝေးသွားရင်........ပြန်မဆုံဖြစ်ကြရင် (Completed 🤍)
Historia Cortaလွန်ခဲ့တဲ့ ၁၅နှစ်က ဖြစ်ရပ်လေးကို အခြေခံထားတာမို့ တချို့အရာလေးတွေက လက်ရှိနဲ့ နည်းနည်းကွာခြားနေပါမယ်။ နောက်ပြီး ကျမကစာရေးဆရာမဟုတ်ပါဘူး။ ဒီအကြောင်းလေးကိုနားထောင်ခဲ့ရတာလည်း ၁၅နှစ်တောင်ကြာသွားပီဆိုတော့ နေရာတွေ အချိန်တွေ သီချင်းတွေက လွဲကောင်းလွဲနိုင်ပါတယ်...
