SOLUKSUZ NEFRETİM

(Bolum 5)

Arda sinirli bir şekilde gelip demir'in yakasını tutu

-sevmediğimi nerden biliyorsun lan!

Ne yani arda beni mi seviyordu yok olamaz . Demir daha fazla gülmeye başladı

-peki kardeşim seviyor musun?

-sanane seviyorum seviyorum sanane lan , kardeşinin çıktığı kızla mı çıkacaksın?

Demir ardaya baktı sonra bana bakıp

-neden olmasın.

Ben şok olmuş bir şekilde olayları izliyordum arda birden abisine kafa attı sonra yere serip yumruklamaya başladı. Ben içimden karışıp karışmamakta teredüt ediyordum. Hem bide kapı açık kaçsam daha iyi ben kapıya doğru yavaşça gitmeye başladım. Ama arkama baktığımda arda'nın demiri öldüreceğini anladım çocuğu çok kötü dövüyordu. Dayanamayıp yine onları ayırmaya gittim.
-Arda lütfen dur artık ölücek

Arda'nın gözü öyle kararmıştıki beni duymuyordu bağırmama rağmen hala demiri dövüyordu. Demir artık nefes almakta zorluk çekiyordu bana yardım ister gibi bakıyordu ben hemen aklıma gelen fikirle dolaptan buz gibi suyu çıkarıp ardanın üstüne döktüm.

Evet arda şimdi durmuştu ve şuan bana bakıyor sanki birazdan demiri dövdüğü gibi beni de dövecek gibi bakıyor sanırım bu sefer ben bittim. Ben gözlerim dolmuş bir şekilde içimden kendime söyleniyordum.
"ben tam bir gerizekalıyım ya kapı açık çıkıp gitsene kızım neden gelip kediyle köpeğin kavgasına karışıyorsun onlar birbirini yesin sonuçta doğanın kanunu bu yine iyi tarafım tutu al şimdi köpek sana saldırsın gör nehir"

Arda demirin üstünden kalktı. Ben hemen koşmaya hazırlandım. Bu benim son şansım olabilirdi tam koşacaktımki bir adım bile atamadan arda gelip kolumdan tuttu . Ben yutkunup ona baktım arda bana bakmadan beni kapıya doğru çekiştirdi.

-Arda lütfen bırak beni özür dilerim sen demiri bırakmadın diye ben o suyu döktüm yoksa yapmazdım.

Arda hiç konuşmadan beni sürüklemeye devam etti kolumu o kadar sıkı tutuyordu ki eminim izi bile kalmıştır. Arda sanki hiç bir şey olmamış gibi beni arabaya bindirdi oda koltuğuna geçip arabayı sürdü yol boyunca hiç konuşmadık.

...
Bazen bir bıkkınlık gelir insana hayatta, yaşama isteğinizi kaybedersiniz . Neden hep böyle oluyor diye çok düşündüm ama bi cevabını bulamadım sanki adım attıkça derin bi çukura düşeceğim öylesine korkuyorum ki...

Nereye gidiyorduk bilmiyorum aniden kalbim sızlamaya başladı ben kalbime dokundum o sırada Arda'nın bana baktığını gördüm arabayı durdurdu bana bakıp

-Nehir iyimisin ?

O kadar çok dolmuştum ki hem bağırarak hem de hıçkıra hıçkıra ağlayarak konuşmaya başladım

-Neden senle tanıştığım günden beri bu olaylar başıma geliyor neden tüm erkekler bana karşı böyle davranıyor babam bile bi kere öpüp sarılmadı bi kere bile kızım demedi ,başımı okşamadı neden böyle oluyor hep, arda he söyler misin?

Arda eliyle başını tutup gözü dolu bir şekilde aniden bana sarıldı onu itmeme rağmen daha çok sarılıyordu bende daha fazla dayanamayıp onun sarılmasına izin verdim .
Çünkü buna çok ihtiyacım vardı...

-Lütfen arda bırak beni annem merak etmiştir.

Arda bi anda bana daha sıkı sarılmaya başladı kokusu çok güzeldi bi kızın aklını başından kolayca alacak kadar güzel bi kokusu vardı.
Onun yanında kalbim öyle hızlı çarpmaya başlaması normal değildi bir nedeni vardı .
Evet !bir nedeni vardı . Ona olan bakışlarım, o gülünce benim de yüzümün gülmesi, yanıma yaklaşınca kendimden geçer gibi olmam , gülüşünün aklımı başımdan alması . Yavaş yavaş anlamaya başladım ben arda Karasoyu seviyordum..
Her ne kadar kabullenemesemde gerçekler buydu . Düşünsenize hayatınızı mahveden bi adamı seviyorsunuz .
Bu ilginç değil mi?