LADY

CHAPTER ONE

CHAPTER 1: Herlinda's Love

|Herlinda Parker|

Imbis na maging masaya ako dahil sa wakas ay graduate na ako ng Senior High and next adventure stop is College ay halos i-iyak ko na pati dugo ko dahil sa lungkot at sama ng loob.

Yes, we're celebrating now for my graduation but for me, it looks like this is my last day. I've been crying for almost a week dahil lang sa halos gusto ko ng i-atras ang Graduation Day namin samantalang noon ako yata ang pinaka excited maka-graduate sa'min and now, it looks like everything has change.

"Mom, can I go to Stanley's house?" suminghot-singhot ako dahil sa kakaiyak habang kumakain kami rito sa isang sikat na restaurant for celebration.

"But hija, it's almost 10 pm baka tulog na sila Stanley ngayon. Pwede ka namang magpaalam sa kanya through text or call diba? I know Stanley will understand that," malumanay na sagot sakin ni mommy.

I want to cry out loud because of what my mom said. Kulang na lang ay lumuhod ako sa pagmamakaawa payagan lang nila akong makita si Stanley ngayon.

Hindi ko kakayaning malayo sa kanya.

Alam ko sa sarili ko na mahihirapan ako. Kahit magkaiba kami ng nararamdaman sa isa't isa hindi 'yon dahilan para sumuko ako sa kanya.

"But mom, I want to personally say my goodbye to him. Please? Please mommy, daddy, just this time, please? I really want to see Stanley for the last time, please?" I plead as my voice cracked.

Pinipigilan kong umiyak dahil baka mas hindi nila ako payagan. Nagkatinginan muna sila bago napahinga ng malalim si mommy at napatango si daddy.

I want to jump off of my chair because of happiness but I stopped myself.

Walang pagsisidlan ang kasayahan ko dahil lang sa simpleng pagpayag nila sakin. Kumakabog ang dibdib ko dahil sa saya at kaba. Saya dahil makikita ko si Stanley bago umalis at kaba dahil alam kong walang pakialam sakin ang lalaking mahal ko kung aalis man ako o hindi.

But that's not important ang importante ay mahal ko siya, period!

"Thank you! Thank you po," napaiyak na ako nang yakapin nila akong dalawa.

Sumisikip ang dibdib ko. Sumisikip dahil alam kong wala na akong mababalikan pa sa oras nang pagbalik ko ng Pilipinas.

"My little princess is a big girl now. Hush now, okay? We will always love you, remember that. What makes you happy makes us happy too. Oh, my princess, hush now," daddy patted my back as my mom smiled to us while crying.

"Dad, I'm not a little princess na! You see, I'm a young lady now," pagyayabang ko.

"I love you daddy, mommy, thank you," mabilis akong kumalas sa pagkakayakap at nakangiting nagpaalam sa kanila.

"Tell manong Cardo to wait for you, okay? We love you too, mag-ingat ka."

I hurriedly run to the backseat while waving my hands at them.

Nakailang doorbell din ako bago binuksan ng mommy ni Stanley ang gate habang naghihikab. Nagising yata ito dahil sa pag do-doorbell ko.

"Lin hija, anong ginagawa mo rito? Naku kang bata ka! Hala, pasok ka muna." Sabay kaming naglakad papasok ng bahay at pinaupo ako sa salas bago ito umakyat sa taas para tawagin si Stanley.

Alam na alam talaga nito kung sino ang pinunta ko. I smiled sadly.

Hindi ako mapakali habang nagsasalita dahil sa matang masamang nakatitig sakin ngayon. Para akong nakasalang sa isang paglilitis dahil sa mga titig ni Stanley.