LADY

CHAPTER FOUR

CHAPTER 4: I Love You

|Herlinda Parker|

"So, this is your fiancee, Stanley. We didn't know that she's this..." saad ng babaeng katrabaho ni Stanley at mapanuri nitong tinignan ang kabuoan ko.

"Oh, what do you call the likes of her, girls?"

The blonde woman asked pointing her finger on me with disgust. Gusto kong mapataas kilay dahil kanina ko pa napapansin ang babaeng 'to.

Flipping her hair before turning her head to their table.

"Cheap!" the girls' said in unison while the boys' give their apologetic look to me.

I am not really a good person but I held myself for something I wanted to do to this blonde woman.

Wearing my simple satin white off-shoulder above the knee dress paired with my 2 inches white T-strap platform, I really look cheap than they're with their beautiful elegant sexy gowns that hugs there curves and killer heels.

Today's Stanley's birthday party and our engagement party. Pagkatapos ng announcement kanina ng parents namin tungkol sa engagement ay napuno ng bulungan ang buong Hall.

Yes, this is a surprise engagement party people.

I give them my very sexy smile before I look at Stanley who's now glaring at me. At alam kong hindi niya ako ipagtatangol dahil kanina pa ako kinukutya ng mga katrabaho niyang babae lalo na sa table kanina ng mga dati naming kaklase noong high school.

Gusto ko mang ipagtanggol ang sarili kanina'y hindi ko magawa lalo na't hawak ni Stanley ang baywang ko ng mahigpit. At mas lalo niya lang hihigpitan ang paghawak pagnaramdaman niyang aalma o sasagot ako.

Pero ngayon, mukhang wala na yatang makakapigil sakin lalo na't kanina pa namumuro ang babaeng 'to! Kulang na lang pati ang paglakad ko'y pintasan niya. Yes, I am one of the most famous designer in New York but I don't brag about my title.

"Excuse me miss, if I look cheap in your eyes, what do call yourself? A cheaper?" I give her a smug face when her glaring eyes shot at me.

Alam kong fake ang lahat sa kanya. From her splitends to her cuticles walang buhay at lahat ay patay dahil sa retokada niyang pisikal at bulok niyang pagkatao.

Gusto ko pa sanang asarin ang babaeng kanina pa nagyayabang at pinagkukumpara ang sarili namin nang sumabat si Stanley.

"Shut up, Herlinda," may diin na pagkakasabi niya sakin at mahigpit na hinawakan ang braso ko.

"Excuse us guys. I just need to talk to her," he dragged me with him and entered the elevator with his firm grip.

I know that it will leave marks when he'll let go of my arm.

"Lagi mo na lang talaga akong pinapahiy, Herlinda! Ba't ba hindi ka na lang manahimik at itikom yang bibig mong walang ibang sinasabi kundi ipahiya ako?!" dumagundong ang boses niya sa loob ng elevator at namumulang pinaharap ako sa kanya.

Gusto ko mang umiyak dahil sa higpit at sakit ng pagkakahawak ni Stanley sa mga braso ko ay pilit kong nilalabanan ang mga luhang gusto ng kumawala at tinapangan ang sariling tumitig sa mga mata niya.

"Pag ba nanahimik ako'y ipagtatangol mo ako sa pagpapahiya nila sakin? Do you really think that I always put a shame on you? Do you even know how I feel a while ago when you let them disgrace and make fun of me? Masama bang ipagtanggol ang sarili ko, Stanley?" napupuno kong sumbat sa kanya habang pinipigilan ang sariling pumiyok.