Don't be shy {Draco x reader}

{3}

-την επόμενη μερα-
Ημουν μαζί με τα παιδιά . Πηγαίναμε για πρωϊνό στην μεγάλη αιθουσα. Μόλις μπηκαμε μέσα η ερμιονη έπεσε πάνω σε κάποιον.γύρισε, και ειδα οτι ηταν ο Μαλφόι. Ηταν έτοιμος να την επιπλήξει.

-Ουτε λεξη Μαλφόι

Του ειπα μπαινοντας μπροστά του. Εκείνος σήκωσε το φρύδι του καθώς γέλασε ειρωνικά.

-για δες.

Εκανε μια παύση καθώς με πλησίασε.

-η l/n δεν λέει να ακούσει

Είπε εξίσου ειρωνικά με πριν. Σήκωσα και εγώ το φρύδι μου.

-Ποιον να ακούσω? Ενα κακομαθημένο σαν εσένα?

Εκανα μια παύση καθώς εκανα αυτό το βήμα που μας χώριζε και το πρόσωπο μου κόλλησε σχεδόν στο δικο του. Η καρδια μου αρχισε να χτυπά δυνατά και γρήγορα.

-Δεν εχω να ακουσω τίποτα

Πήγα να φύγω αλλα με έπιασε απο το μπράτσο και με γυρισε προς το μέρος του.

-δεν θα μου μιλάς εμένα ετσι εντάξει?

Ψιθύρισε με βαριά φωνη. Χαμογελασα στραβά.

-Γιατί τι θα μου κανεις?

Ρωτησα ολο απορία.

-Της Παναγιας τα ματια

Μου απάντησε με την ίδια βαριά φωνη και μπορω να πω με ανάβει.

-Για να σε δω λοιπον

Κουνησε κυκλικά τα ματια του.

-Δεν το θες-

Τον διέκοψα. Δεν τον αφησα να χασει τον χρόνο του.

- μα για να στο ζητάω σημαίνει οτι το θέλω

Κοιταξε αλλου χωρις ακομα να αφησει το χέρι μου

-Μην με προκαλείς

Είπε απλα χωρίς να με κοιτάει στα ματια. Αλλα εγώ συνεχισα

-θέλω να δω αν έχεις τα αρχίδια να το κανεις η απλα προσποιείσαι

Με κοίταξε στα ματια τα δικά του να έχουν γίνει πιο σκοτεινά

-Σκασε

-Make me

Μόλις το είπα αυτό το βλέμμα του γέμισε ξαφνιασμο διώχνοντας κάθε άλλο συναίσθημα. Τα χείλη του μισανοιξαν καθώς έμεινε να με κοιτάει στα ματια. Δεν προλαβαμε να κάνουμε κάτι άλλο οταν ο ρον μας πλησίασε. Πιανοντας με απο τα μπράτσα με τράβηξε μακρια απο τον Μαλφόι. Εκείνος δεν έκανε κάποια κινηση ούτε πέταξε καμια μαλακια στον ρον. Το σοκ πρεπει να ηταν σοβαρό. Χαμογελασα ικανοποιημένη καθώς πήγαμε στο τραπέζι του Γκρίφιντορ να φάμε. Λιγες ώρες μετα, ειχαμε το πρώτο μας μαθημα άμυνας εναντίων των σκοτεινών τεχνών με τον Λούπιν. Μόλις μπηκα μέσα συνηδειτοποιησα οτι είμαστε μαζί με το Σλίθεριν. Το βλέμμα μου έπεσε αμέσως πάνω στον Ντράκο. Φαίνεται ξεπερασε οτι εγινε στο πρωϊνό καθώς με κοιταξε με το ειρωνικό του υφακι ξανά. Κουνησα το κεφαλι μου πέρα δώθε και τον αγνόησα. Προσπαθησα να βρω ενα θρανίο μακρια απο το δικό του αλλα δεν τα κατάφερα. Το μονο ελεύθερο ηταν αυτό δίπλα ακριβως στο δικο του

-Τύχη βουνό

Ψιθυρισα και πήγα και καθησα εκεί με το ζόρι προφανώς. Με το που το εκανα ξεκίνησε τα σχόλια

-δεν μπορείς να κρατηθεις πολυ μακριά μου βλέπω

Είπε και Ακουσα τα κολληταρια του να γελανε. Δεν απαντησα. Εχω πολυ καλυτερα πράγματα να κάνω από αυτό. Ο καθηγητής μπήκε στην ταξη και το μαθημα ξεκίνησε. Ολη την ωρα Ακουγα τον Μαλφόι να μιλάει με τους φιλους του. Ωσπου κάποια στιγμη ενα μήνυμα πέταξε προς τα εμένα και προσγειώθηκε μπροστά μου. Κοιταξα προς τον καθηγητή και όταν σιγουρευτηκα οτι δεν κοιτάει το ανοιξα.

"Σήμερα το βράδυ. Στο γηπεδο του Κουίντιτς. Εγω, εσυ και τα ραβδιά μας. Κανένας άλλος. Να ξεκαθαρισουμε επιτέλους τι θες και τι δεν θες πραγματικά. Θα σε κάνω να με παρακαλας να δείξω Ελεος.

Μαλφοι"

Μόλις είδα την υπογραφή στο τέλος γυρισα και κοιταξα προς το μέρος του. Με κοίταξε και χαμογελασε ειρωνικά καθώς σήκωσε το φρύδι του.

-Θα περάσουμε ωραία

Σχημάτισα με τα χείλη μου. Υστερα κοίταξα άλλου. Δεν ειχα κάτι άλλο να πω. Οσα είναι να ειπωθούν θα ειπωθούν το βράδυ.

Ελπίζω να σας άρεσε και αυτό το κεφάλαιο. Εδω, όπως και στο επόμενο (μιας και εκεί θα πάρει μέρος η συγκεκριμένη σκηνή) πρεπει να κάνω μια επισήμανση και να δώσω credits στην φιλη μου, blackrrxses η οποία μου έδωσε την ιδέα της μονομαχίας μεταξύ της κοπέλας και του Ντράκο. Ηταν μια ιδέα που λάτρεψα με την πρώτη και ανηπομονω να κάνω πραγματικότητα. 🥰♡