Ateş Sevgilim

Ayrılık

Saatlerce ateş atışı yaptım diye hatırlıyorum sonra geri oturduğumuz yere gittim ter içinde kalmıştım. Ateşten biri nasıl terler diye sormayın doktor falan değilim. Etrafta Eddy'i görememiştim. Çok mu kızmıştı?
"Eddy! Neredesin?"
Aslında bende hala kızgındım. Beni hiç bir zaman anlamıyordu. Sevgili olmasak bile belki bir umut-filmlerde gördüklerimle kendi kendime yaşattığım umut-bir not falan bırakmıştır diye etrafa baktım. Sonra dank etti,
"Ah gerizekalı! Doğru burda kağıdı nereden bulacak?"
Bu sadece kendimi avuttuğum için söylediğim bir yalandı. Ama acaba gerçekten öyle miydi?.
Kafam karışmıştı ama Eddy'i aramak istemiyordum. Ama istiyordum. Hani bazen olur ya, hem istersin;hem istemezsin. Öyle işte.
Kızıl saçlarım yeşil gözümün üstüne geliyordu. Hafifçe üfleyerek saçlarımı ittim. Dizlerimi karnıma doğru çekmiş kendi yaktığım ateşin yanında oturuyordum. Aslında çok değişik geliyordu ateş kelimesi ve ateşin yanında oturmak. Sonuça ben ateştendim.
Eddy ile yollarımız ayrılmıştı nasıl olmuştu ki beni buralara sürükleyen oydu.
"Ahhğh! Salak kafam! Çeneni tutamıyorsun!!"
Ve bir arkadaşımı daha kaybetmiştim..

***