Ateş Sevgilim

Sadece hayat

Gözümü açtığımda sabah olmuştu. Güneş gözüme geliyordu. Gözlerimi ovuşturdum, çapak olmuştu. Yanağımı elledim. Hala yanıyordu, sanırım biraz yüzeyi yanmıştı ama umurumda değildi.
Araştırma yapmak için geziye çıktım.
Gezinirken çalılıkların oynadığını gördüm. Merak etmiştim ne olduğunu, bakmak için yanına gittim.
Bir ateş fırlatsam giderdi. Ama açtım.
Gerisini siz düşünün.

Çalılığın ordaki şeyi korkutmamak için yavaş yavaş ilerledim.

🐰🐇

Bir tavşan üstüme atlamıştı ve aradan sıyrılıp kaçmıştı.🐰
Ateş edip onu yemek çok istiyordum ama çok hızlı gidiyordu ve gücüm kalmamıştı. Aramızdaki mesafe artmıştı.
"Ahhğ! Yeter ama. Ben eve gidiyorum!!!"
Bu lafları evrene söylüyordum ama bana cevap veremeyeceğine göre, kendime konuşuyordum. Çığlık attım. Ve yürümeye başladım.
"Acaba.. Şu ağacın yapraklarını yiyebilir miyim?"
Ağaçtan uzanıp bir yaprak kopardım ve gücümle pişirdim.
"Öğğh. Bu ne!?"
Tadı hiç birşeye benzemiyordu. Bende baş ağrısı yapmıştı. Kusmak istiyordum.
Yüzümü astım ve ilerlemeye devam ettim.
Şimdi kaprisimi çekecek kimse de yoktu..
1 kilometre
2 kilometre
3 kilometre
...
Artık yorulmuştum. Bir taşın üstüne oturdum. Elimin üstüne bir böcek geldi. Bu çok iğrençti. Ama çok açtım ve dayanamayıp eldivenimi çıkardım. Elimde olan bütün güçle ateşi canlandırdım..