Jethro's Obsession (COMPLETED)

34

Her POV

Ilang araw na rin ang lumipas at ilang araw na rin akong kinukulit ni Jethro. Lalo na sa nangyari sa bahay nila. And he's making up it to me, sabi niya hindi na lang daw ako magpapadala sa daddy niya. At ngayon ay nandito kami ngayon sa library.

He's still tutoring me at kaming dalawa lang ang nandito ngayon sa loob. Alam kong binalaan niya ang ibang students na hindi muna pumasok dito sa loob. At alam ko namang takot sila kay Jethro kaya kami lang dalawa ang nandito ngayon sa library.

"Nahanap muna ba?" he askes me. Naghahanap kasi ako ng libro dito ngayon para sa finals namin.

I nodded. "Yup." at lumapit na ako sa kanya. Umupo naman ako sa tabi niya.

Ilang araw na rin akong hindi mapakali sa aming dalawa kasi naaalala ko lang iyong insidente sa balay nila at inaalala ko lang din si Jethro baka kasi kung ano pa ang gawin sa kanya ng daddy niya.

"Hey, are you okay?" at hinawakan nito ang kamay ko.

Ngumit na lang ako sa kanya. "Yes, I'm fine."

I heard him sighed. "What's going on, Vera? You can tell me. Alam kong ilang araw ka ng ganito." sabi niya.

"Ano ka ba! Everything is fine, Jethro. Wala kang dapat ipag-alala."

"No. Alam kong may mali. Is this about what happened last time? Dahil ba 'to sa sinabi ni daddy sayo ha? Dahil ba dun, Vera?"

Agad naman akong umiwas ng tingin sa kanya. "No... hindi Jethro. I promise - I'm fine." I lied.

Bigla niya namang hinawakan ang mukha ko kaya napatingin na ako sa kanya. "I know you're not. Please .. tell me what's going on." at halatang concerned ito sa akin ngayon.

I sighed. Maybe, I can't help to hide things from him. "Actually... you're right. I'm worried about your father." pagkasabi ko nun ay nagbago naman ang ekspresyon sa mukha niya.

"So, it's really about him."

"Y-yes."

He sighed. "I know that it was unbearable but you don't have to worry a thing, Vera. I promise you na ipaglalaban kita kay daddy. And I'm not already a kid that he can boss around. I already know what's the best for me at ikaw iyon, Vera." sabi niya. At parang hinaplos naman ang puso ko.

"But... your dad. I think he's right. I think you deserved someone else and it's not me, Jethro." sabi ko sa kanya.

His forehead knotted. "What? No! You're the only one for me, baby." my heart fluttered.

He called me baby?

"W-what?" and I turned red.

Napangisi naman siya. "Ang sabi ko... ikaw lang ang gusto ko. At wala ng magagawa pa si daddy dun. You're the only for me, tomato head." at ngumiti pa siya ng nakakaloko.

"Ikaw ha! Ilang beses mo na akong tinatawag na tomato head! Why are you calling me totamo head.'' sabi ko sa kanya.

He laughed. "Kasi namumula iyong mukha mo kapag kinikilig ka eh. Like a tomato.'' what? Kinikilig?

Ako? Kinikilig?

I raised my eyebrows. "Hoy! Hindi ako kinikilig ha!" sabi ko sa kanya.

He pinched my cheeks. "Your face says otherwise." kaya napahawak naman ako sa pisngi ko.

"Hindi nga.''

"Alright! Maniniwala ako sayo, okay? Hindi ka kinikilig ngayon." pero hindi pa rin mawala ang mapang-asar niyang ngiti.

"Tsk." at tinalikuran ko siya.

Nagulat naman ako ng sumandal siya sa balikat ko. At hinawakan niya ulit ang kamay ko. "Just forget everything he said, Vera, okay? I am not afraid of him anymore and it's because of you. You made me realized a lot of things. Ikaw ang dahilan kung bakit ako nandito ngayon and after a long time... napasaya mo ulit ako. You're like a light in my dark life and because of that I am still breathing because of you. At hindi ako papayag na ilalayo ka niya sa akin, Vera. Hindi ko iyon kakayanin. You only belong to me. And you're mine. Mine." at inangat nito ang tingin ang tingin niya.