Woke Up As The Royal Princess | Slow Update

The Royal Chapter 8

Third Person POV

Halos nanindig lahat ng balahibo ni Noaf dahil sa marahang paghaplos ng kaniyang Ama sa kaniyang Braso...

"Alam mo Noaf? Ang ganda ganda mong dalaga, ang kinis pa" hinimas nito ang braso niya na nagpalakas sa pintig ng kaniyang puso.. Tila may namuong konklusyon sa kaniyang isipan pero iwinaksi niya kaagad ito

'Hindi, hindi kayang gawin yan ni Papa sa akin'

Pinapanatagan niya ang loob para hindi umaksyon uli ang kaniyang naisip.. Natakot siyang baka totoo nga ang nasa isip niya...

Kilala niya ang kaniyang ama, mabuti itong tao... Taliwas sa Ama niyang nasaksihan ngayon...

Napaatras siya ng bahagya at binalingan ang Ama nito ng nanlalaking mata... Nagsimula na kasing bumaba ang kamay nito pahaplos ng pababa at pataas...

"Pa anong ginagawa nyu?" pilit niyang winawaksi ang kamay nitong papalapit sa kaniyang deriksyon...

"Sige na Noaf, pagbigyan mo na ako" nahawakan siya nito sa balikat, masyadong mahigpit ang pagkahawak nito kaya hindi niya kaagad nailap ito..

"Papa nasasaktan ako" pilit niyang inaalis ang mas lalong humihigpit na kamay ng kaniyang Papa.. Pero masyado na talagang mahigpit kaya nanghihina siya at hindi na mapwersahang maialis ang mga ito sa kaniyang balikat...

"Masasaktan ka talaga hija pag hindi mo ako pagbibigyan" 'Hindi siya si Papa! Papa! Anong nangyare sayu?! Gumising ka papa!...

Iba na ang Ama nitong nagpalaki sa kaniya sa lalaking nasa harap niya ngayon at pilit na binababoy... Alam niya na ang Ama nito ay hindi kayang gawin ang ganitong bagay.. Pero lahat ng kaalaman niya tungkot sa kaniyang Ama ay hindi pala totoo..

Hindi ito mabuting tao.. Isa nang ebidensya ang ginagawa nito ngayon sa dalagang walang kalaban laban...

"Hindi ikaw si Papa!" sigaw niya... Nanginginig at napahagulhol nalang ito ng iyak, natatakot, labis na takot.. Yan ang nararamdaman niya ngayon

"Pagbigyan mo na kase ako Noaf, madali lang to!" ang kaninay medyu kalmadong magsalita ay ngayon ay bakas ang pagkairita at makikita ang kasabikan at galit sa mga mata nito...

Pilit man niyang winawaksi ang kamay ng kaniyang ama..

"Wag kang malikot Noaf!" sigaw ng kaniyang ama na nagpatigil sa kaniya dahil sa buong buhay niya, ngayon lang siya nasigawan ng kaniyang ama... In that situation, her father grab the advantage while shes dumbfounded... Marahas nitong hinawakan ang magkabila niyang kamay gamit lamang ang isang kamay nito samantala ay hinaplos ng isang malayang kamay ang pisngi niya...

Pinisil pisil nito ang pisngi ni Noaf, bakas sa mukha ng dalaga ang pandidiri...

"Pa! Ano ka ba! Anak mo ako!" sigaw niya dito.. Pilit niyang palinawin ang bawat salita na kaniyang binabanggit sa kabila ng walang tigil niyang hikbi...

"Hahahahaha" tumawa lang ang lalaki na siyang nagpatindig halos lahat lahat ng kaniyang balhibo.. Para itong isang demonyo na nagtagumpay sa isang masamang misyon...

'Pa, anong nangyare sayu?'

"Hindi kita anak!" 3 words, 13 words, equivalent to millions of daggers stabbed in her heart... Masakit, masakit ang marinig mula sa pamilya mo na hindi ka nila totoong anak... Wala na sigurong mas masakit pa pag sinabe nila ang totoo sa ganitong sitwasyon.. Masakit, sobrang sakit..

Ang kaninang humihikbing si Noaf ay napatigil.. Tila hindi mawari at mailunok ang sinabe ng kaniyang Ama...

Umalis ang kaniyang ama mula sa pagkakaupo at tumayo malapit sa kaniya.. Sinusuri ang buo niyang pagkatao..