Woke Up As The Royal Princess | Slow Update

The Royal Chapter 10

Noaf POV

Nalaglag lahat ang hawak ni mama na pera habang nakamaang na nakatingin kay papa na duguan sa sahig. Hindi ako makaimik, dahil din sa gulat. Parang nawala ang kaninang nangyareng pagtangka ni papa sa akin. Pero unti unting bumabalik lahat lahat ang pambababoy ni Papa kanina sa akin.. Bumalik ang huwesyo ko ng nagsimulang tawagin ni Mama si Papa at nagsimulang humakbang papunta sa kinalalagyan nito.

"M-mama" mahinang usal ko

"Anong... Anong ginawa mo sa Papa mo?!" galit na galit ito kaya napabitla ako sa lakas ng kaniyang sigaw.. Pilit kung tumayo kahit ang panginginig ay hindi pa natatanggal.. Pilit kung tumayo sa kabila ng takot. Kumapit ako sa upuan bilang suporta sa akin para makatayu.

"W-wag kang lalapit! Mamamatay tao ka! Walanghiya! Pinatay mo si James! Putang*na mo!" pigil kaagad ni Mama nang makitang akma akong lalapit sa kaniya, napahagulhol namam ito ng iyak habang yinayakap si Papa, pilit na ginigising

A-anong mamatay tao? Hindi ko naman pinatay si papa ah? At mali bang protektahan ang sarili?

"M-ma! H-hindi ko pinatay si Papa! Ma! Pilit niya akong gahasain!" kahit nanginginig ay sinikap ko pa ring magsalita para ipaglaban ang sarili kung alam kung wala akong kasalanan

"Hindi kayang gawin ni James ang Ganong bagay! Alam mo yun Noaf!" pero ginawa niya ma.

Hindi ako makapagsalita. Ako na nga ng biktima dito at ako pa angnaging suspek? Pwede ba yun?

Nakatulala lang ako habang pinagmamasdan si Mama na umiiyak, pilit na ginigising si Papa.. Yinuyogyog na niya ito at tinapik tapik ang pisngi pero hindi pa rin nagising si Papa...

"James! Wag mo akong iwan!" nakakilabot ang magkahalong sigaw at iyak ni Mama. Dama ko ang pangulila at labis na sakit na nararamdaman niya ngayon.. Kahit may hinawang masama si Papa sa akin ay hindi pa rin maiaalis ang panahon na ito ang nagpalaki at ang kakampi ko noon..

Hindi.. Hindi.. Hindi pa patay si Papa! Baka mali lang si Mama dahil baka nawalan lang ng malay si Papa... Diba?!..

"M-mama, papa" humakbang ako palapit sa kanila pero pinigilan pa rin ko ni Mama

"Wag lang lalapit! Demonyo ka! Mamatay tao! Pano mo to nagawa sa taong nagpalaki sa iyo?! May sama kaba ng loob a Papa mo kaya mo nais itong patayin ha?! Nais mp siyang patayin dahil alam mong wala ako sa bahay at wala ring katao tao sa lugar na ito?! Ganun ba?!" hindi ako makapagsalita sa naging bintang sa akin ni Mama..

Ma baliktad ang sitwasyon! Bakit parang ako pa ang lumabas na masama?! Ganun nalang ba kalaki ang tiwala ni Mama kay Papa at hindi niya ako kayang paniwalaan?

Nakakapanghina ng loob lalo nat wala kang kakampi sa ganitong sitwasyon

"Ma! Sinabe kong pinagtangkaan ako ni Papa kaya ko yan nagawa! Bakit ayaw niyong maniwala sa akin?!"

Tiningnan lang ako nito na parang kaharap angisang mamatay taong kriminal.. Nandidiri

"Bakit hindi ako naniniwala sayu?! Dahil sinungaling ka! Napakamalaking sinungaling! Sana hindi ka nalang namin inampon at hinayaan ka nalang sana namin na palutang lutang sa dagat! Wala kang utang na loob!"

Tila sumabog ang tenga ko at pilit na nirerehestro ang mga pahayag ni mama.. Paulit ulit nag p-play ang sinabe ni mama

"Sana hinayaan ka nalang namin na palutang lutang sa dagat!"